Snap
  • Kind
  • Gezond
  • Vakantie dagje weg

Aikido is weer begonnen!

Een nieuw seizoen Aikido is begonnen. Dunya heeft bijna de dagen geteld tot ze weer mag beginnen.

“Wanneer begint Aikido weer?” Ik hoor die vraag al na afloop van de laatste les voor de zomervakantie. “18 september” antwoord ik steeds. “Morgen is het een belangrijke dag voor jullie” zegt de moeder van Amira op donderdag. We kijken haar fronsend aan. “Wat is er dan vrijdag?” vragen we. “Aikido!” zegt ze verbaasd. O ja! “Vergeet niet je gele band mee te nemen” adviseert ze. Weer zo’n“o ja-moment”. De gele band is niet te leen, alleen de witte, maar dat is een gepasseerd station. Ze wil natuurlijk geen witte band om haar pak, stel je voor.

Gele band

Vrijdagochtend stopt Dunya haar gele band in haar rugtas. “Dan moet je die er op school wel uithalen!” waarschuw ik. “Tussen de middag laat je je tas thuis, dus dan heb je vanmiddag geen gele band!” Ze knikt. Dat zal ze doen. Natuurlijk bedenken we op de fiets naar school die middag dat de gele band toch gewoon in haar rugtas zit. Dunya wil terug om hem op te halen, maar ik zeg dat we geen tijd hebben. “Alsjeblieft?” smeekt Dunya. Het is elke ochtend drama om op tijd op school te komen, dus nu we een keer op tijd zijn wil ik dat ook graag zo houden. “Geen paniek!” zeg ik, weliswaar ietsje geïrriteerd. “Ik breng je gele band gewoon naar school!”

Aikido gemist

En dus wandel ik om drie uur naar school. Ik had me verheugd op een lange middag voor mezelf, maar nu moet ik toch weer op de normale tijd weg. Dunya is blij met haar gele band. Eerst moet ze nog met de klas naar beneden om de juf een hand te geven. “Dat doet ze alleen beneden” legt Dunya uit. Daarna gaat ze snel weer naar de gymzaal boven, om zich snel om te kleden voor Aikido. Er staan twee meesters en een juf van Aikido, te wachten tot de zaal vrij is. “Heb je het gemist?” vragen ze aan Dunya. “Ja, heel erg!” zegt ze. Ik vertel dat ze de hele zomer heeft gevraagd wanneer ze weer naar Aikido mag. Ik ben stiekem toch wel blij dat ik ben gekomen. Het is heerlijk om haar zo te zien. En zo’n eerste les is ook spannend natuurlijk.

Tovenaar van Oz

Ze is verbazend snel klaar met omkleden. Ik zit in de zaal te kletsen met de moeder van een vriendinnetje dat voor het eerst komt. Ik vertel haar over mijn gesprek met de coördinator van de naschoolse activiteiten. “Ze vroeg of Dunya het bewegingstheater “de Tovenaar van Oz” niet leuk zou vinden. Maar dinsdag is de enige middag dat ze niks heeft” zeg ik. Ik noem op wat ze allemaal doet door de week: “yoga, musicalles, ballet en aikido”. “Je hebt het druk” zegt ze, onder de indruk. Dat is ook zo. Dunya vindt alles leuk en ik wil haar eigenlijk niks ontnemen. Gelukkig besloot Dunya niet naar de Tovenaar van Oz te gaan. “De doorslag gaf dat ik zei dat ze na het schoolzwemmen, in februari, weer op een zwemactiviteit gaat” zeg ik. Ik had dat al een tijdje besloten, maar blijkbaar niet met Dunya gedeeld. Toen ik het uitsprak riep ze: “Dus je wilt me wel op zwemvaardigheid doen?” Ik knikte. Had ik dat niet gezegd? Ze vloog me om de hals.

Witte pak

En nu staat ze daar op de mat. In haar witte pak met de gele band. Het lijkt wel alsof ze weer even groeit. Dat hoeft dan weer niet van mij, tenminste niet in de lengte. Maar ze glimt van plezier en trots. Haar eerste les met de gele band. Samen met Amira en nog wat kinderen die er vorig jaar ook bij waren. “De kinderen met de gele band mogen aan deze kant zitten” zegt juf Jeannette. Dat is helemaal leuk, want dan wordt er wel even de aandacht op gevestigd dat zij de gele band heeft gehaald. Bovendien zegt de juf tegen de nieuwe kinderen dat ze goed op dit groepje moeten letten, want zij kunnen het al een beetje. “Soms kun je het beste met een kind oefenen dat de gele band al heeft.” Dunya gaat nog iets rechterop zitten.

Jordanië

De les begint natuurlijk weer met de uitleg van het vaandel en de tekens op het vaandel. De nieuwe kinderen horen voor het eerst hoe ze het vaandel moeten groeten. Daarna beginnen ze met tien tellen stil zijn. In de goede houding natuurlijk. Op zijn Japans. Op de knieën. Net als vorig jaar vindt ze het geweldig om dingen voor te doen. Het rollen gaat weer heel goed. Ze geniet weer van de les. De moeder en ik vinden het zo leuk dat ze meer dingen leren dan alleen Aikido. “Waar is juf Pyrrha?” vragen de kinderen van vorig jaar. Het is mij ook opgevallen dat er een juf mist. “Die is in Jordanië” vertelt juf Jeannette. “Daar leert ze kinderen Aikido en zelfverdediging en dan vliegt ze weer terug.” “Wanneer is ze er weer?” vraagt Dunya. “Volgende week” vertelt de juf. Ze legt ook nog uit waar Jordanië ligt. Er zit zoveel meer in een les dan alleen de oefeningen. Er is ruimte voor andere vragen en kinderen worden niet afgepoeierd.

Zwarte band

Ik maak veel foto’s. De meesters en juf weten waarom. Ze lezen en delen mijn blogs over Aikido. Ik hoop dat ik daarmee andere ouders op het idee breng om hun kind op Aikido te doen. Het is goed voor het zelfvertrouwen, maar ook voor het bewegen en het sociale contact. De groep is groot. Ik vertel de moeder naast me dat het vorig jaar ook een grote groep was aan het begin, maar dat die langzaam kleiner werd. Er blijven weinig kinderen over die doorgaan voor de zwarte band heeft een juf mij verteld vorig jaar. Dunya is nog steeds vastbesloten om door te gaan. Het omkleden na de les duurt een stuk langer natuurlijk dan voor de les. Vlak voor vertrek roept ze nog even: “Ik ga door tot de zwarte band!” Ze meent het. En ik ben heel benieuwd of dat zo blijft. Over het algemeen zegt Dunya zoiets niet zomaar. Ik heb ook nog nooit meegemaakt dat ze ergens niet mee door wilde gaan. Alleen de zwarte band gaat wel even duren. Eerst door voor de volgende band, de oranje als ik me niet vergis. Maar dat is bijzaak. In elk geval gaat ze door zolang ze er plezier in heeft. Daar gaat het tenslotte om.

8 jaar geleden

Haha ja dat was me wat.. als puber met een roze pak.. En we veegden de tegenstander nou ook niet meteen van de mat, anders was het drama nog te overzien geweest :-)

8 jaar geleden

Ik heb goede herinneringen aan mijn judo lessen, tot de gele band gekomen, goed voor je weerbaarheid. Als ik het zo lees is Aikido misschien ook wel wat voor mij, ik heb een conditie als een dweil..

8 jaar geleden

Deze pakken lenen ze van de organisatie. Die hoef ik dus niet thuis te wassen, gelukkig.

8 jaar geleden

Doet me denken aan mij judo-lessen. Pak was verkeerd gewassen en dan sta je daar als 12 jarige met een knalroze judopak. Was niet echt prettig. :)