Snap
  • Kind
  • #paarsebanaan

69▪︎Even Apeldoorn bellen

19-05-2019

Nu de storm is gaan liggen, 19.45 uur, kunnen we even de schade opnemen.

Ritueel van iedere avond, de hele woonkamer weer in het gareel. Want wat onze boy in 30 minuten voor bedtijd weet te presteren in de woonkamer, zou gewoon een wereldrecord ergens moeten worden.

Spullen weer op de plek waar ze 'horen'. Inclusief alle nekbrekende, voetpeinigende autotjes of duploblokken die Dyo, tijdens het opruimen, gemist heeft.

Chocola, optimel, saus, beleg, boter, fruit of andere handafdrukken, van eerder op de dag, wegpoetsen van de meubels. De prullenbak inspecteren op weggegooid speelgoed of prullaria.

En even op zoek naar de rondslingerende stukjes brood, worst en andere lekkernijen van vandaag, gisteren of misschien wel vorige week. Ha grapje.

Maar geloof me als ik zeg, dat tijdens deze orkaan, het dweilen met de kraan open is.

Bijna letterlijk.

Je kent het wel, zo een avond dat alles tegelijk komt, je trots nog niet op bed ligt maar het ritueel van poetsen en opruimen al wel noodgedwongen is begonnen.

Je even niet weet waar je het moet zoeken, en je dan zelf even geen weerstand kan bieden tegen de knipperden oogjes en het pretbekkie van je kleine draak. Dat je dan kiest voor de snelle en minste weerstand biedende antwoorden.

Please zeg mij dat je ook zo een avond kent!

Zeuren om drinken, terwijl je weet dat hij dit voor de nacht niet meer gaat uitplassen en hij waarschijnlijk nat wakker wordt in een luier die 12 uur droog garandeerd. Of toch de suikertjes in het drankje omzet in een korte energie boost!

Afwegen, zeg je ja of nee.

Nog willen eten omdat hij een rommelend buikje heeft, maar straks niet meteen in slaap komt van weer een vol buikje.

Nog wat lekkers wilt omdat hem dat eerder vandaag beloofd was en hij nu deze belofte wilt innen.

Nog even wil puzzelen, omdat hij dat vandaag nog niet gedaan had, maar dat de rest van de speelgoedkist over de grond is verspreid, doet er dan even niet toe.

Eigenlijk vanalles probeert om bedtijd uit te stellen en je gewoon niet weet of hij echt dorst of honger heeft, is vaak aannemelijk met zijn geweldige ik-wil-dit-niet-eten-want-ik-vind-het-niet-lekker antwoorden op ons avond eten, of dat hij gewoon een liedje van verlengen doet.

Maar mijn grote vriend zat dus nu even rustig aan tafel, met zijn tablet en een bekertje drinken. Haleluja.

Tot het moment dat we het hoorde kletteren, hij begon te huilen en we de beker 5 meter verder zagen liggen. Leeg!

De groene ice tea is zo te zien als een ware tsunami over de grond gedenderd.

Whaaaa lekker plakkerig en had gisteren gedweild. ??‍♀️ Geen idee waarom ik dit benoem, want met kids hou je je huis geen uur spik en span. Of in ieder geval, onze kids.

Dus hoppa Dyo op de bank, keukenrol over de vloer. Laagje water met allesreiniger in de emmer, doek uit de kast en de trekker. En dan even snel een dweil erdoor voordat het zo was opgedroogd, dat boenen noodzakelijk werd.

Meestal dweil ik als Dyo in bed ligt, dus even uitgelegd dat hij daar nu niet kan lopen, totdat het droog was.

Yes, verplicht 10 minuten rust.

Na een kleine 6 minuten, hell yes een record, toch maar vast op de teentjes lopen, want meneer stond alweer in de keuken.

Ik rommel daarom ook maar wat aan daar. Even een lapje hier en daar.

En omdat ik ineens mijn multitaskende skills ben verloren, tussen 18 en 19 uur in de avond, heb ik niet door dat Dyo inmiddels al aan het helpen is met dweilen. Ja zag hem wel met de wisser aan de haal gaan, maar ja dat doet hij wel vaker onder het mom van 'helpen'.

'Zo, kijk mam, heb dweilt.'

Nog niet helemaal door wat hij er precies mee bedoelde, maar ergens in mijn onderbewustzijn hoor ik de emmer weer omvallen.

O fuck, de emmer. Ik draai mij om en zie de emmer op zijn kop staan en Dyo met het doekje door het water banjeren.

Wat stom!

Natuurlijk had deze mama, na het dweilen van net, niet direct het water weggegooid, want had in alle haast de toegangswegen naar de afvoer geblokkeerd met een behoorlijke natte franse slag. En een echte NO GO zijn natte sokken.

Dus daar lag het water, over de grond. En Dyordan vol trots met de trekker in zijn handen en de natte doek onder zijn voeten.

Laat alles liggen op het aanrecht en haast naar het zwembad vlak achter mij.

Met de dweil en de trekker probeer ik alles weer in de emmer uit te knijpen.

Sid komt beneden, op mijn noodkreet 'OMG'!

Maar we konden beide een lach niet onderdrukken. Wat een boef is het ook, en kijk hem grijnzen.

Waar zijn toch die ogen in mijn achterzak als je ze nodig hebt!

Nadat ergste was opgeveegd en ik de emmer wilde legen in de wasbak, was Dyo achter mij weggedoken met zijn klaar liggende tandenborstel.

Hij poetst wel vaker eerst zelf zijn tanden, maar dit keer werden de voegen van de vloer gepoetst...