35 jaar Jeugdjournaal!

Jubileumuitzending

Vandaag is de Jubileumuitzending. Kinderen zijn vandaag de baas. Verrassend genoeg wordt het een ander programma dan ooit gezongen werd door Kinderen voor Kinderen. Het gaat niet over een hond die puppy's gekregen heeft en ook niet over het verschuiven van de kinderbedtijd. Kinderen willen juist meer horen over de veranderingen in de afgelopen vijfendertig jaar. Dus over de opkomst van mobieltjes en hoe je vroeger muziek moest luisteren met een platenspeler! Ik zit vermakelijk te kijken. Bij de beelden uit 1999 van een moeder op de pont naar Amsterdam Noord die lacht dat ze met een mobiele telefoon dan bijvoorbeeld op de fiets gebeld zou kunnen worden, schiet ik ook in de lach. Eigenlijk zouden ze die dame moeten opsporen en vragen of ze inmiddels van mening veranderd is. In dat jaar had ik al mijn eerste mobieltje!

Serieus genomen

Het zal voor niemand een verrassing zijn dat ik erg pro-Jeugdjournaal ben. Als oud radio-medewerkster van een kinderprogramma, vind ik informatieve kinderprogramma’s nog steeds een must. Het Jeugdjournaal wordt normaal gesproken door volwassenen gepresenteerd, maar wel op een begrijpelijke manier. Gewoon nieuws, maar zonder de allerheftigste beelden. Niet op een kinderlijke toon, niet met simpele woorden, maar gewoon op een manier die iedereen begrijpt. Het belangrijkste vind ik dat kinderen serieus genomen worden. Dat vind ik bij ieder kinderprogramma een voorwaarde. Kinderen haken af als ze behandeld worden als simpele zielen. Dunya is in de kerstvakantie een dag extra vroeg opgestaan, omdat ze niet meer kon slapen. Zo graag wilde ze het jaaroverzicht van het Jeugdjournaal terugkijken. De andere kant van het Jeugdjournaal is dat er ook grappen in voorkomen. Het hoeft niet altijd allemaal serieus te zijn. 

Kinderen zijn de baas

Vandaag is het dan zover: kinderen zijn de baas van het Jeugdjournaal. Dunya haast zich om half zes om de tv aan te zetten omdat ze het Jeugdjournaal niet wil missen. “Het Jeugdjournaal komt pas om half zeven!” zeg ik verbaasd. “Weet ik” zegt ze. Te bang dat ze te laat inschakelt, dus dan maar veel te vroeg. Als ik vraag wat ze het leukste vindt aan dit nieuwsprogramma, dan zegt ze hetzelfde als ik: “Ze nemen kinderen serieus.” Maar ze vertelt ook dat de presentatoren bij serieuze onderwerpen “een beetje sip kijken” en bij vrolijke onderwerpen juist weer “een beetje blij”. Ze doet het voor. “Bij Charlie Hebdo zag je wel IS mensen schieten, maar je zag niet dat ze iemand raakten” vervolgt ze. “Is ook niet nodig toch?” vraag ik. “Het is zo al erg genoeg.” Dunya knikt. Zij heeft ook geen behoefte aan zulke beelden.

Jeugdjournaalbus

De directrice vertelde gister dat het Jeugdjournaal misschien op een school komt die ook vluchtelingkinderen gaat les geven. Ze had verteld dat er op haar school een meisje is dat een feestje gaat organiseren voor de nieuwe kinderen. Wellicht dat het Jeugdjournaal daar belangstelling voor heeft. Dunya sprong een gat in de lucht toen ze het hoorde. We probeerden haar enthousiasme te temperen. Niets is zeker. “Stel dat er een grote brand is dan gaat dat natuurlijk voor en komen ze niet hier!” waarschuwt de directrice. “Mag ik dan wel tegen iedereen zeggen dat ik misschien op televisie kom?” vraagt Dunya. Dat mag. Vandaag heb ik haar er niet meer over gehoord en ik ben er niet over begonnen. Maar stel, stel dat ze toch komen. Het zou natuurlijk superleuk voor haar zijn. Bij Cinekid is ze op de foto gegaan met de Jeugdjournaalbus, de volgende stap is natuurlijk zelf een item zijn! Een andere mogelijkheid is dat AT5 komt filmen. Want zeg nou zelf: een feestje organiseren voor vluchtelingkinderen die op school komen, dat is toch nieuws? En zulk nieuws kunnen we in deze tijden wel gebruiken. Dunya kan ongetwijfeld prima vertellen waarom ze dit feestje heeft bedacht en georganiseerd. 

Ruud Lubbers

Afgelopen zondag zat ik te kijken naar een andere speciale uitzending van het Jeugdjournaal. Die met oud-presentatoren. Frank du Mosch had nog heel veel videobanden van zijn uitzendingen. Hans Smit vertelde over de uitzending over de aanslagen op de Twin Towers in New York en Marga van Praag vertelde dat ze Ruud Lubbers, de toenmalige minister President, wel twaalf keer opnieuw moest interviewen, omdat hij de dingen veel te moeilijk uitlegde. Verder kwamen alle andere presentatoren ook over hun Jeugdjournaal-tijd vertellen. Zoals Robert ten Brink. Je zou bijna vergeten dat hij daar ooit begonnen is. Indrukwekkend is ook het verhaal van Liesbeth Staats over het moment dat Pim Fortuyn werd vermoord in Hilversum.

Aanslagen 11 september

Ik vind het Jeugdjournaal ook heel handig om dingen uit te leggen. Dunya is een kind dat veel vraagt, alles wil weten, de waarheid. Ze vindt zichzelf nergens te jong voor. Het is wel eens lastig om daar een weg in te vinden. Maar om dingen uit te leggen Google ik vaak op Jeugdjournaal en dan vind ik altijd wel een filmpje over dat onderwerp. Zoals de aanslagen van 11 september bijvoorbeeld. Ze hoort er vaak over, maar wat gebeurde daar nou precies? Ik probeer het uit te leggen, maar bij zoiets moet je het eigenlijk zien, anders begrijp je de omvang niet. Dus ik zoek het Jeugdjournaal van die datum erbij. De betreffende Amerika-deskundige vind ik niet de beste keuze, maar Hans Smit legt duidelijk uit wat er aan de hand is. Ook de ramp met de Challenger, de spaceshuttle die ontplofte, is een gebeurtenis die ik uitleg met behulp van een filmpje van het Jeugdjournaal. In het programma met de presentatoren van vroeger komt dit onderwerp ook weer terug. 

Feestje

Ik ben benieuwd of het Jeugdjournaal of AT5 aandacht gaan besteden aan haar feestje aanstaande donderdag. Maar sowieso doet ze haar mooiste kleren aan omdat het een feestje op zich is dat deze kinderen bij haar op school komen. Het plannetje is in vergevorderd stadium en ik ben erg benieuwd naar het resultaat. Wat het Jeugdjournaal doet, dat is afwachten. Maar wij blijven natuurlijk trouw kijken. Want een slimme meid is op haar toekomst voorbereid en dat kan alleen als je weet wat er speelt in de wereld. Het zou mij niet heel erg verbazen als over tig jaar Dunya niet meer naast de Jeugdjournaalbus staat, maar er gewoon in zit. Want ze speelt graag voor verslaggever, is dol op microfoons en vindt interviewen bijzonder interessant. Dat zit in de familie. Ik zie wel een toekomst voor haar bij het Jeugdjournaal. Maar dat is van later zorg.