4 jaar geleden
15 kilo bepakking voor één middagje weg
Het blijft een bijzonder tafereel; spullen klaarleggen voor een poosje van huis zijn met jonge kinderen. Geen mens kan zien of we een twee jaar durende wereldreis gaan maken of een middagje naar de speeltuin gaan.
De kofferbak slaat dicht en met een diepe zucht kijken wij elkaar aan. Hoe kan het toch dat we de auto tot de laatste centimeter gevuld hebben, terwijl we verwachten maar een paar uurtjes van huis te zijn? Het is en blijft een raadsel. 'Schat, 'even' alles bij elkaar pakken voor vertrek en dan kunnen we gaan!' lijkt op een karweitje wat enkele minuten in beslag gaat nemen. Ondertussen weet ik echter wel beter. Drie kwartier later gutst het zweet van mijn voorhoofd, ruik ik mijn sokken door mijn hermetisch afgesloten schoenen en glijdt een druppel vocht vanaf mijn rug stiekem mijn onderbroek in. Wat een feest, maar dan heb je wel wat. Want wat zijn we perfect voorbereid. Er is 'reserve'-kleding voor gebieden met extreme vrieskou als de Noordpool, maar ook voor als het eens snikheet gaat worden, want 'wie weet'! Daarnaast lijkt het magazijn van de plaatselijke speelgoedwinkel te zijn verplaatst naar onze kofferbak, want stel je voor dat de kinderen zich eens gaan vervelen. Had ik de voorraad pampers en billendoekjes al benoemd? Er kan een ware diarree-epidemie optreden onder de gehele bevolking die wij kunnen ondervangen. Vergeet niet alle etenswaren die voor onderweg of op plaats van bestemming verorberd kunnen worden. Ja, een Derde Wereldland kan zich er maanden van voeden, maar blijkbaar denken wij het in een kortstondige tijd met ons viertjes te kunnen wegwerken. 'Je weet nooit hoe het gaat lopen!' Nou, de wereld kan vergaan als wij met de kids op pad gaan, want wij overleven het dan nog op luxe wijze denk ik, maar of je het volledig voorbestaan van de mensheid als verantwoordelijkheid wilt hebben vraag ik me af.
Volledig uitgeput neem ik plaats achter het stuur en zie ik in de binnenspiegel twee überblije kinderen meedeinen op de net ingezette 'klap eens in je handjes'. Door alle spierpijn kan ik mijn armen niet meer pijnloos naar het stuur krijgen, laat staan tegen elkaar aan klappen. De wereldreis gaat beginnen! Naar de speeltuin twee dorpen verderop....