wat duurt wachten lang als je belangrijk telefoontje verwacht

We zijn alweer een week verder dat ik samen met Sanne in het ziekenhuis was voor een EEG scan van haar hoofdje. Afgelopen donderdag was ik op zijn gezegd niet echt de gezelligste persoon in het huis. Om 13.15 zou ik door het ziekenhuis gebeld worden met de uitslag. was al snel omdat de kinderarts op vakantie ging dus ipv 2 weken wachten hoefde ik maar 3 dagen te wachten. Ik begon nog te twijfelen toen ik om 14.15 nog niet gebeld was door de kinderarts, toch maar even bellen of het klopte dat Sanne op de lijst stond om gebeld te worden. Beide oma's leefde mee en papa belde ook regelmatig of ik al uitslag had. 

Elke keer als de telefoon ging werd ik zenuwachtig, maar vals alarm het was iemand anders steeds. om 16.00 toch nog maar een keer gebeld. Nee ik zou echt die donderdag nog gebeld worden. ik hing op en liep weer naar beneden. Na de drukte want alle kinderen waren ondertussen door mijn gestrest ook druk en onrustig geworden. Toen ik beneden kwam en iedereen weer had ge-appt dat we nog even geduld moesten hebben werd ik gebeld door de kinderarts. 

Ik snel de drukte uit. Naar mijn slaapkamer om rustig te kunnen bellen want ik wilde het goed horen. Al dacht ik dat het vast niks zou zijn en dat er niks gevonden was. Dat ik mij voor jan snot druk had gemaakt. Maar toen de kinderarts eenmaal begon uit te leggen dat ze toch iets gezien hadden op de beelden en op de uitdraai van haar scan. kon ze niet anders vertellen dat Sanne toch wel een vorm van epilepsie heeft. De naam was ik door dat ik mij verdoofd voelde 

Dus ik had wel gelijk. De kinderarts leek wel door de telefoon te kunnen kijken want hoewel ik mij heel groot hield vroeg ze of het wel ging. Ik stamelde dat er gewoon nu heel veel vragen in mij opkwamen. En dan vroeg de kinderarts ook nog allemaal dingen waar ik het antwoord niet meteen op had. Ja ik ken wel beetje mijn familie maar de medische dingen van mijn familie weet ik niet super goed laat staan die van mijn vriend. Met de kinderarts afgesproken dat Sanne nu door gestuurd word naar een kinder neuroloog en dat die even er verder na ga kijken zeker ook ivm Sanne haar medische "geschiedenis". Ook gaat er een andere kinderarts mee kijken om te kijken of we nu alle puzzelstukjes in elkaar krijgen. 

Nog veel vragen onbeantwoord en nog waarschijnlijk een lange weg te gaan. Toch is de weg van mijn moederhart toch niet zo onjuist als ik soms denk met Sanne. Zo blij dat mijn kinderarts mij serieus neemt en ook ziet dat er iets niet klopt alleen kunnen we nu niet onze vinger erop leggen wat het is. Al moet ik rekening houden dat ik misschien nooit het antwoord ga krijgen. Al helemaal niet waar het naar toe te leiden is..