rare tijden zo

Toch rare tijden zo ..

Eindelijk een ritme, en weg is die weer.

Door Corona zit ik sinds Maart al thuis, toen wij de deuren weer mochten openen ging ik met zwangerschapsverlof.

Toen ik weer aan het werk mocht en na een tijdje wij in een goed ritme zaten vond ik dat heerlijk! Vooral omdat het goed ging, er zat structuur in en het liep op rolletjes.

Moeten weer de deuren dicht..

En zit ik weer thuis, doei ritme, het houd je bezig..

Lekker een paar daagjes er tussen uit geweest, even tijd met z'n 3tjes..

maar toch niet helemaal vrij zoals het altijd was, je wordt enorm beperkt door Corona.

Je hoort de persconferentie, je kunt geen kant meer op, en je restaurant..

hoe gaan wij dit nu weer doen? de gedachten kun je uitschakelen omdat je even weg bent, maar het houd je onbewust en ook bewust echt wel bezig.

En ik vind het allemaal best angstig..

Lekker onbezorgd lunchen of dineren of door de winkelstraten slenteren dat is momenteel niet meer zoals het was..

Wij houden er veel rekening mee, hebben lekker door de bossen gewandeld en ouderwetse spelletjes avonden gedaan.

Ondanks alles een fijne vakantie gehad.

En nu maar hopen dat dit heel snel voorbij is.

Wil niet klagen, en maken er het allerbeste van, de tijd die je nu krijgt ga ik optimaal besteden met de dingentjes die je normaal snel links laat liggen, en extra tijd met de kleine doorbrengen is absoluut geen straf, haal het positieve uit deze nare tijden, het is onmacht..

Houd het jullie ook zoveel bezig?

Ben je nu ook verplicht om thuis te zitten, of gaat je werk nog gewoon door?

Stay safe lieve mensen 🤎