4 jaar geleden
PCOS - Polycysteus ovarium syndroom
De diagnose PCOS kwam voor mij niet als een verrassing. Ik kende het en ik herkende mezelf erin.
PCOS staat voor polycysteus ovarium syndroom, dit is een cyclusstoornis waarbij er sprake is van een disbalans in aanmaak van hormonen waarbij er meerdere kleine eiblaasjes (follikels) gevormd worden in plaats van het doorgroeien van 1 eiblaasje totdat deze springt (= eisprong oftewel ovulatie).
Het polycysteus ovarium syndroom wordt gekenmerkt door drie symptomen:
• Onregelmatige of geen menstruaties (minder dan 8 menstruaties per jaar)
• Polycysteuze eierstokken: met de echo worden meerdere eiblaasjes per eierstok gezien (= cysten)
• Verhoogd testosteron (mannelijk hormoon) en/of de symptomen die daarbij kunnen horen
PCOS is niet een aandoening die te genezen is...
Een aanleiding voor PCOS kan overgewicht zijn, echter kan het ook genetisch bepaald zijn. Het is niet te genezen, maar er zijn wel behandelmogelijkheden. In sommige gevallen is alleen leefstijl verandering en daarmee vooral gewichtsverlies voldoende.
"Er daalde een rust op me neer. Nu wist ik wat er aan de hand was, kon ik een hoop zaken een plekje geven... hier konden we mee aan de slag"
Echter was dit bij mij niet het geval. Ik had alle symptomen van de PCOS, maar overgewicht niet... alleen was ik sinds het verwijderen van de spiraal flink aangekomen. Hier startte ons fertiliteitstraject...
We kregen onze eigen hoofbehandelaar (fertiliteitsarts) en we gingen starten met ovulatie inductie middels hormoontherapie. Als dokter zijnde liep ik al vier stappen vooruit en ik was bang dat ik hormonen moest gaan spuiten. Gelukkig kon het gewoon door hormonen te slikken.
Naast ik zelf werd ook mijn vriend getest en gelukkig bleek hij "supersperma" te hebben (...en ja dat moet ik nog frequent aanhoren).
We gingen starten met de ovulatie inductie, eerst werd er met hormonen een menstruatie opgewekt. Tijdens deze menstruatie moest ik terug naar het ziekenhuis om met een echo te kijken hoe dun het slijmvlies van mijn baarmoeder werd en of er geen grote cysten in mijn eierstokken aanwezig zijn. Gelukkig zag dit er goed uit.
Iedere maand ben je bezig met het tellen van je cyclusdagen om de medicatie op de juiste momenten in te nemen. Cyclusdag 1 = de eerste dag van je menstruatie. Op cyclusdag 3 mocht ik starten met mijn hormonen (letrozol) waarmee uiteindelijk de eisprong wordt opgewekt. Tijdens deze dagen moest ik vaak op en neer naar het ziekenhuis voor vaginale echo's om te volgen hoe de eiblaasjes ontwikkelen in de eierstokken.
De dosering hormonen bleek goed te zijn en er ontwikkelde zich 1 eiblaasje. We kregen "huiswerk" mee van de fertiliteitsarts (lees seks hebben) en ik moest een week later bloed laten prikken om te kijken of mijn eisprong ook echt goed was geweest. Helaas was de uitslag van het bloed niet goed... ik had geen goede eisprong gehad. Vervelend, maar niet het einde van de wereld. De dosering van de letrozol werd opgehoogd en het hele traject deden we opnieuw.
Verhoging van de dosering had meteen effect de volgende ronde. In plaats van 1 eiblaasje ontwikkelde er nog een eiblaasje mee, deze was wel kleiner maar kon ook zeker nog doorgroeien. Dit leverde stress op, het doel van een ovulatie inductie is het goed laten ontwikkelen van 1 eiblaasje. Om te voorkomen dat er een verhoogd risico op een meerlingzwangerschap is. We hadden niet onze eigen hoofdbehandelaar deze keer en deze arts twijfelde of we nu wel of geen gemeenschap mochten hebben. Ze zou overleggen met een collega, wat betekende dat wij aan het einde van de dag gebeld gingen worden. Voor ons betekende dat een dag vol spanning, waardoor ik een rot humeur had vanuit de angst dat we nu niet verder zou mogen en weer opnieuw zouden moeten starten met een cyclus.
Gelukkig kent mijn vriend me door en door. De hele dag was ik stront chagrijnig, ondanks dat ik dat hard ontkende. Onderweg naar de vrienden van Amstel Live stopte hij de auto acuut bij een tankstation. Enkele minuten later gooide hij een berg aan chocolade in de auto. Waardoor de lach terugkwam op mijn gezicht.
Tijdens onze autorit naar de vrienden van Amstel live belde de arts op. Wij hadden ons voorbereid op een negatief advies en onze verbazing (als ook ons geluk) was dan ook groot toen ze zei dat ze had overlegd en dat we door mochten met deze cyclus en dus voor vandaag en de komende dagen aan de slag moesten.
Ze wist dat we naar VVAL gingen en ze maakte nog de opmerking: "zolang je het maar niet bij de vrienden van Amstel live aan de slag gaat"
Inmiddels waren we bijna een jaar verder in ons avontuur om een kleintje te krijgen. Voor ons gevoel waren we dichterbij dan ooit, het geluk lachte ons toe.