Snap
  • Gezond
  • #kinderen
  • #afvallen
  • #overgewicht

Obesitas bij kinderen

Obesitas bij kinderen:

Vandaag doe ik eigenlijk alleen maar gewicht controles. Wat vaak neer komt op kinderen die net iets te zwaar zijn, je de ouders even moet waarschuwen en het dan de volgende keer vaak alweer een heel stuk beter gaat.

Maar zo nu dan heb je kinderen die echt veel te zwaar zijn. Zo ook deze jongen.

Als ik hem binnen roep valt het me direct al op dat hij hijgend en puffend op zijn stoel neerploft. T-shirt wat net niet helemaal over zijn buik valt en een joggingbroek aan.

“Weet je waarom je hier bent vandaag?” vraag ik aan hem.

“Omdat ik te veel eet” antwoord hij. Ik vind het altijd sneu als kinderen de schuld bij zichzelf leggen. Tuurlijk zijn zij diegene die het eten in hun mond stoppen maar dat wordt toch echt mogelijk gemaakt door de ouders.

Zijn moeder lacht een tikje ongemakkelijk bij dat antwoord.

Ik vraag aan ze of ze al wat dingen veranderd hebben naar aanleiding van de vorige keer. Hij is namelijk op school ook al een keer gemeten en gewogen en toen zijn er ook al allerlei adviezen gegeven kan ik terugzien.

“We eten iets minder vaak snoep” zegt de jongen. Vader vult aan: “we hebben kleine dingen aangepast, wat minder van alles”. “En hij eet elke dag fruit op school” zegt moeder nog.

Na dit vage antwoord besluit ik uit te vragen wat de jongen precies eet op een dag.

Daar komt het volgende uit:

Ontbijt: 2 witte boterhammen met kaas of worst

Tussendoor: fruit + water

Lunch: 2 witte boterhammen met kaas of worst

Uit school: nog een boterham

Avondeten: van alles, meestal 2 porties.

Hij drinkt water en melk en snoept ‘af en toe’.

Vervolgens vraag ik of hij ook aan sport doet. Hij zit op taekwondo en gaat daar 1x per week heen. Buiten spelen doet hij niet echt want ze zijn een paar maanden geleden verhuisd en hij heeft nog geen nieuwe vrienden gemaakt in de buurt. Hij wordt naar school gebracht met de auto omdat ze sinds de verhuizing te ver weg wonen om te lopen of fietsen.

Klinkt niet perfect maar ook niet ontzettend dramatisch denk ik nog bij mezelf terwijl ik hem vraag of hij zijn schoenen en vest uit wil doen om te gaan meten en wegen.

“Wat denk je zelf?” vraag ik, “ben je gegroeid?”

Hij haalt zijn schouders op, “ietsje dikker denk ik” zegt hij.

Ik meet en weeg hem en vul de gegevens in in de computer waarna er een groeicurve uit komt rollen.

Ik schrik toch wel een beetje, hij is niet alleen aangekomen (meer dan 10kg in nog geen jaar tijd), maar ook echt veel en veel te zwaar. Deze jongen van 7 (en een half) jaar oud weegt 50kg.

Oké, hij is vrij lang voor zijn leeftijd want met zijn bijna 1.40m is hij langer dan gemiddeld maar dan nog heeft hij ernstig obesitas.

Ik laat mijn ontspannen, vriendelijke houding varen en kijk de ouders aan.

“Dit is echt ernstig” begin ik. “Dit is niet alleen iets te zwaar, dit is obesitas. Hiermee loopt hij een erg vergroot risico op het krijgen van allerlei ziekten zoals suikerziekte en hart- en vaatziekten”.

Ze kijken me aan, enigszins onder de indruk maar nog niet heel erg.

“Die kleine aanpassingen die jullie tot nu toe gedaan hebben zijn dus niet voldoende”.

“Maar hij houdt zo van eten, hij eet zelf heel veel” zegt zijn moeder.

Ik leg uit dat ik begrijp dat dit lastig kan zijn en zo’n verandering zal hij hoogstwaarschijnlijk ook niet leuk vinden maar het is wel echt nodig.

“Als hij zo door gaat dan heeft hij over 10 jaar suikerziekte en nog eens 20 jaar verder misschien wel zijn eerste hartaanval” zeg ik (expres vrij hard).

“Jullie zijn zijn ouders, jullie kunnen nu nog min of meer controleren wat hij eet. Over 5 jaar gaat hij met vrienden naar buiten en plundert dan de supermarkt of snackbar en heb je er veel minder grip op. Jullie hebben nu nog de kans om hem te leren wat een gezond voedingspatroon is.”

Ik weet echt wel dat het niet makkelijk is.

Mijn eigen dochter is nooit echt te zwaar geweest maar was wel enigszins verslaafd aan alles waar chocolade in zat. Het begon ’s ochtends met chocolade ontbijtgranen, gevolgd door een koekje met chocolade voor op school, tussen de middag was het (je raad het al) brood met chocopasta en uit school het liefst weer zo’n chocoladekoekje na haar fruit. Als avondeten at ze vrij weinig maar ze wilde dan wel chocolademousse of van die gevlekte chocoladevla als toetje.

Dat kon natuurlijk niet goed blijven gaan en elke keer als ik het een beetje aan banden probeerde te leggen was er gezeur en drama en gewoon niet gezellig. Waardoor ik toch op een gegeven moment weer toe gaf.

Totdat ik, net zoals vroeger bij mij thuis, een ‘zoete dag’ invoerde (en ja mam, ik weet dat je dit leest en ja, super idee van je, werkt nog steeds!). 1 dag in de week mag ze die chocolade ontbijtgranen en dat chocolade koekje (en dat is dan vaak al genoeg, er hoeft niet eens nog een toetje of een tweede koekje bij) en de rest van de week gewoon niet. En in vakanties of met feestjes ben ik echt wel makkelijker maar dit is de basis.

En dat was niet makkelijk om door te voeren, dat ging echt niet zonder slag of stoot (of meer precies, driftbui, hysterisch huilen of “ja, maar waarom dan mama????”) maar na een week of 3 was het volledig normaal geworden en leeft ze elke week weer een beetje toe naar die zoete dag.

Ik zeg niet dat dit voor ieder kind zal werken en ik zeg ook niet dat ieder kind zo zal reageren maar dit is hoe het voor ons werkt.

Wat ik wel zeg en ook nog eens vrij duidelijk tegen ouders die met hun kind bij mij komen (iets met zachte heelmeesters maken stinkende wonden enzo) dat het hun verantwoordelijkheid is dat hun kind te dik is. Als je al die troep niet in huis haalt zullen ze er simpelweg niet van kunnen eten.

En ja, het komt ook weleens voor dat een kind wat eigenlijk altijd gezond eet toch iets te zwaar is maar dat zijn uitzonderingen en zo’n ernstige vorm van obesitas komt simpelweg niet voor bij kinderen met een gezond eetpatroon (onderliggende medische aandoening uitgezonderd).

Mijns inziens de beste manier om je kinderen gezond te laten eten (en leven)?

Zelf het goede voorbeeld geven!

Dat heb ik dit gezin dus ook geadviseerd. Voor het hele gezin een zoete dag, het hele gezin meer bewegen en er echt een teamprestatie van maken.

Vader wilde nog niet met zijn zoon naar de dietist, ze wilden het eerst zelf proberen.

Dus ik heb na de zomervakantie weer een afspraak met ze gemaakt en ik ben heel benieuwd om te zien of mijn woorden indruk op ze hebben gemaakt en of hij iets is afgevallen.

En wat dat zelf gezond leven betreft; kijk op mijn instagram en FB profiel: hoedoetzehettoch, om te volgen hoe ik dat doe en wellicht binnenkort een online coachingsprogramma te volgen als je echt drastische stappen wilt maken.

5 jaar geleden

Eten is zij klein deel van gewicht lijkt mij. Je leest steeds vaker onderzoeken hoe zelfs je babytijd en in-de-buik tijd waren relevant zijn, dat kunstvoeding bijdraagt aan later kans op overgewicht, dat suikers onder de 2 jaar dat ook doen. Dat je lichaam leert hoe ze snel vet aanmaken en dit nooit meer vergeet. Maar ook beweging en hoe snel je vetverbranding werkt , dat dit allemaal verschilt. Met zo'n schraal dagmenu kan het niet anders lijkt mij dat deze jongen ook aanleg heeft? Lastige situatie hoor. En ik neem aan dat een diëtiste wel meer en uitgebreider advies heeft gegeven dan je hier nu toelicht, hoop Ik? Als kind kreeg ik altijd snoep en frisdrank, hoofdmaaltijd bestond voor het grootste gedeelte uit aardappels met jus. Snoep kreeg ik elke dag zat, van die marsrepen enzi. Altijd direct na eten vla. Ik dronk geen water. Volkorenbrood aten we niet. Gezond beleg hoefde niet. Ik woog als kind van 1.40 ook 50 kilo, k woog met 16j 100 kilo... Ik krijg het er nooit meer af. Hoe hard ik ook sport, hoe hard ik ook mn best doe om onder begeleiding te sporten en gezond te eten. Het lukt niet. Mijn lichaam is 'verpest' . Ik leef nu heel Gezond, als ik even niet zwanger ben en bv geeft het liefste vegan icm af en toe gezond vlees en vis. Water, thee En soms koffie. Gezond maar lekker broodbeleg, er is zat. Af en toe ook ongezonde dingen hoor, af en toe... leven mag. Ik weet dat ik gezond leef en voel mij Gezond nu, ondanks mijn overgewicht die nooit meer weggaat. Mijn dochter voed ik toch wel heel anders op nu. Ik geloof er niet in dat het onschuldig is en het er wel afgaat...

5 jaar geleden

Stomme schoonouders! Je doet het prima hoor. Tlijk, een kind op het lijntje is leuk, maar iedereen is anders.

5 jaar geleden

Ik was een beetje verbaasd... Ik zie niets qua andere eet gewoontes. Hij eet niet super gezond, maar troep? De chocola die je dan zelf bij je dunne kind naar binnen hebt laten gaan is veel slechter. Ook dunne mensen kunnen suikerziekte ontwikkelen, kijk maar naar mijn lange magere opa. Dun van buiten maar dik van binnen noemde de arts het. Ik vind het een beetje hypocriet om te zeggen dat zij troep geven, terwijl je zelf een zoete dag in de week hebt, en een langere periode je kind alle chocola gaf die je wilde, omdat zij toevallig dun was. Nu heb ik het makkelijk, 3 slanke kinderen die veel spelen en gek doen samen, gezond eten en blijkbaar weinig aanleg hebben. Waarom lees ik niets over bruin brood ipv wit, minder koolhydraten in de vorm van meer salade, meer groente ipv fruit, en meer van dat soort dingen. Ik was altijd een te dik kind, met mijn 3 boterhammen met kaas per dag en 1 bord met groente vlees en aardappelen. Een appel tussendoor, melk en water. Dit is altijd zo gebleven, tot ik zwanger was en een diëtiste zei heb je weleens aan koolhydraten gedacht? Die veranderen allemaal in suikers, en jij eet er veel van. Ik ben dat mens nog altijd dankbaar, want ik val niet af door minder te eten, maar door anders te eten. Ik zou als ik dit gezinnetje was enorm gedemotiveerd zijn door hoe het gebracht word.

5 jaar geleden

?