Mommy needs a mocktail!

Ooit was ik één van jullie. Hoogstwaarschijnlijk was ik erger. Misschien zelfs tegen het randje van? Als je weet dat de algemene regel voor vrouwen maximaal 14 eenheden alcohol per week bedraagt, kun jij je vast weken herinneren dat je over dat maximum ging.

Etentjes, feestjes, een BBQ, een dansavond met je vrienden , familiefeestjes, terrasjes, Kerstmis, Pasen, een vrije avond… Hier in België is iedere gelegenheid een reden om een flesje cava of wijn te ontkurken. Ik merk dan ook dat ik steeds vaker de vraag krijg waarom ik (nog) niet drink en of ik van plan ben ooit nog te drinken. Als ik heel eerlijk ben, weet ik het niet. Op dit moment neig ik eerder richting ‘nee’.

Het begon allemaal... met een zwangerschap

Sommige vrouwen klagen omdat ze niet mogen drinken tijdens de zwangerschap, voor mij was dit juist een openbaring. Weg katers, weg verspilde zondagen waarbij de beweging van je bed naar de zetel de grootste belevenis was. Weg stress of ik mezelf niet belachelijk gemaakt had de nacht voordien. Drinken was drinken om zat te worden en met vrienden te feesten, niet omdat ik het zo fantastisch lekker vond. Die associatie maak ik nu - twee jaar na mijn laatste Stella- nog steeds.

Eerst was de zwangerschap de reden, hierna volgde de borstvoedingsperiode. Nu 16 maanden na mijn bevalling geef ik nog steeds borstvoeding, ‘maar een glaasje zo nu en dan zou geen probleem mogen zijn’, hoor ik regelmatig. Ik weet het, ik zou dit kunnen doen, maar iets in me houdt me tegen. Ik vermoed dat ik na één glaasje al behoorlijk in de wind zou zijn en zou het niet overleven als er nét op dat moment iets met Twan gebeurde bij de babysit van dienst. Stel je voor dat hij naar het ziekenhuis moet en ik niet eens normaal kan stappen of ik naar alcohol ruik in plaats van zijn vertrouwde mamageur? Nee, ik moet er niet aan denken!

Mijn man -die mij al kent van in mijn uitgaansperiode- maakte onlangs de opmerking dat de beslissing om nooit meer te drinken best wel extreem was. Maar klagen doet hij niet, want nu heeft hij een BOB voor het leven. (Als ik ooit mijn rijbewijs haal tenminste)

Vreemde reacties

Mijn familie en beste vrienden weten ondertussen dat ik niet drink, maar van anderen krijg ik soms vreemde reacties. Ik heb er geen enkel probleem mee dat iemand in mijn buurt drinkt, zelfs niet als iemand in mijn buurt zat is. Wat ik wél vervelend vind, zijn mensen die mij proberen overtuigen dat 'ik toch mag drinken terwijl ik borstvoeding geef'. Of erger: 'dat ik ook wel eens aan mijzelf mag denken'. Alsof alcohol nuttigen een soort van zelfzorg is? Persoonlijk lijkt het me juist beter én gezonder om niet te drinken, maar dat is natuurlijk mijn mening. Ik vind het een vreemd gegeven dat mensen het zo raar vinden als je geen alcohol drinkt. Het is niet mijn probleem dat zij zich ongemakkelijk voelen omdat ze zelf aan de wijn zitten, toch? 

Mocktails for the win 

Begrijp me niet verkeerd: ik mis de alcohol absoluut niet. Maar ik vond het wel jammer dat ik niet mee kon aperitieven, tijdens bijvoorbeeld de feestdagen. Ik vind het concept 'aperitieven' op zich gewoon super gezellig. En op die manier kwamen de mocktails in mijn leven. Thank god for mocktails! Gelukkig hebben café's meestal wel enkele mocktails op de kaart staan en ondertussen weet ik in mijn thuisstad al de beste plekjes. Voorlopig houdt deze mama het dus gewoon bij non-alcoholische drankjes. 

Nog mama's die sinds hun zwangerschap niet meer gedronken hebben?