Bekkeninstabiliteit klachten

Zo....de eerste woorden van mijn eerste blog staan op ‘papier’. 

Afgelopen dinsdag heb ik een flinke reality check gehad. Hoe het allemaal begon. Vorig jaar tijdens mijn zwangerschap is er al in een vroeg stadium bekkeninstabiliteit vastgesteld. Toen begon de lijst van rust, fysio, bekkenband enz. Maar eerlijk is eerlijk...het lijkt ook wel alsof je dan aan de pijn gaat wennen. En dan ben je geneigd om toch weer iets te veel te doen. 

Afgelopen januari ben ik bevallen van een prachtige dochter! Ik had toen nog de stille hoop dat ik na de eerste 6 weken als de ergste hormonen uit mijn lijf waren de klachten iets minder zouden worden. Helaas bleek dat een illusie. Maarja, je wilt toch je leven weer een soort van oppakken. En ondanks de pijnklachten heb ik een weg gevonden om voor mijn gezin te zorgen. Dacht ik....

Via de bedrijfsarts ben ik bij een revalidatiecentrum terecht gekomen. Hier ben ik afgelopen dinsdag voor het eerste geweest. Voor deze eerste intakedag werden er metingen gedaan en een voor onderzoek. Nou ik kan jullie vertellen, dit is voor mij super confronterend geweest. 

Ik ben altijd een druk bezet mens geweest en deed voor mijn gevoel al 1000 passen rustiger aan. Blijkbaar niet rustig aan genoeg. De zinnen tijdens het gesprek sloegen me om mijn oren. 

“Het is lang geleden dat ik iemand in mijn praktijk gehad heb die er zo slecht aan toe is als jij...” 

“Als jij je dochter wilt leren fietsen, zal ik maar eens wat rustiger aan gaan doen als ik jou was” 

“Er is op jouw onderrug al een hele bult/verkleving te zien van je spieren die het proberen op de vangen” 

“Je gaat zwaar over je lichamelijke grenzen heen”

En zo zijn er nog wel meer zinnen geweest die erg confronterend waren. Ik moet iedere 2 uur een kwartier gaan liggen en er rekening mee houden dat als ik straks het revalidatie traject inga van 8 weken dit opgeschroefd zal worden naar ieder uur een rustmoment. Zo heb ik nog wel meer spiegels voor gekregen. Niet leuk, maar blijkbaar wel nodig. Het duizelde allemaal en kwam binnen als een bom. Maar ik deed toch rustig aan? En hoe moet ik dit allemaal gaan doen? Op zeer korte termijn moet ik ook 2 volle dagen plat liggen. Plat liggen? 2 dagen? Hoe dan? 

Mijn partner werkt, mijn moeder werkt. Ik moet overal hulp bij gaan vragen. De zorg voor mijn dochter, huishouden, de hond, mijn paard. Overal moeten er hulptroepen aanrukken. In zoverre die er nog niet waren natuurlijk. 

Ik voelde me na deze dag zo leeg! Ook een soort gevoel van falen, omdat ik nu zo afhankelijk ben van. 

We zijn nu inmiddels een paar dagen verder. Heb wel al wat meer rust gevonden en het gevoel van accepteren dat het nu even niet anders is gaan langzaam de overhand nemen. Aankomende dinsdag heb ik mijn 2e intakedag. Binnen 6 weken ga ik een traject in van 8 weken revalideren waarbij ik begeleid zal worden door verschillende specialisten. Het blijft moeilijk, maar het moet!! Ik wil weer gezond worden, weer mijn leven kunnen oppakken. 

We gaan er voor!