Bekken klachten, je bent er klaar mee...

Vandaag mn tweede dag in de sportschool. Een groep vrouwen met dikke buiken gaan sporten onder begeleiding van de fysiotherapeut. Voel een steen van binnen. Ik had zo gehoopt óók fijn te sporten onder begeleiding van professionele fysio's tijdens mn zwangerschap. Ik heb dan ook wel gesport onder begeleiding maar als ik in deze gym kijk, wat houtje touwtje was de andere gym dan. Daarnaast had het zo fijn geweest contacten te hebben met vrouwen die net zo ver waren als ik. Hechte band maken omdat je een gemeenschappelijke deler hebt.

Heeft niet zo mogen zijn.

Mijn oude fysio, "kon niets met mijn klachten". Ik "moest" van haar naar de huisarts, "die moest het maar oplossen". "Ik weet het niet meer" zei ze.

Als een klap in mn gezicht kwam haar boodschap. Maanden ben ik bij haar geweest (vanaf 17wk zwangerschap) en het moment dat ze dat zei, was mn zoontje rond de 3 maanden. Na een keizersnede waar ik behoorlijk trauma aan over heb gehouden.

De huisarts checkte mijn klachten. "Dit komt duidelijk uit je bekken. Jammer dat je fysio je niet serieus neemt. Normaal gesproken, zou ik je naar bekken fysio doorverwijzen" zei hij.. "maar ja, dáár ben je al natuurlijk. Ik adviseer je toch een ander te zoeken. Kom je er dan nog niet uit, kom je over een maand terug. Dan gaan we verder op zoek naar de oorzaak van je klachten".

Die zelfde dag belde ik een andere fysio en mailde ik mn oude fysio af.

Ik kon vrij snel terecht bij de nieuwe. Echt fijn. Ik was de eerste afspraak slechts 5 min binnen toen ik hoorde waar mijn klachten vandaan kwamen.

"Je stuitje staat scheef, dit veroorzaakt je klachten. Je bekken is overbelast. Je gaat eerst de dwarse buikspier trainen, dan je rugspieren en dat zou je bekken kunnen ontlasten"

In dat half uurtje tijd, had ik diagnose èn plan van aanpak.

Hoe komt dat dan? "Door zwangerschap/bevalling , door hard vallen, door vroeger? Vaak is dat niet duidelijk. Zwangerschap helpt in ieder geval niet".

Inmiddels is zoontje bijna 7maanden en kamp ik nog dagelijks met pijn. Fysio heeft de meeste tips wel gegeven. Ook plan in de sportschool bij hen opgesteld. Elke week 2x een uur per keer sporten, onder evt begeleiding.

Daar sta ik. Half uurtje begeleiding. Het plan staat op papier. Ik ben vorige week wegwijs gemaakt. De apparaten zijn uitgelegd. Ik moet het gaan doen.

Het geeft een goed gevoel. Maar dat goede gevoel brengt ook onzekerheid met zich mee. Wanneer belast ik, train ik en wanneer ga ik de grens over naar overbelasting.

Ik werk hard aan mn herstel. 

Als dit niet werkt, wordt er een weg ingeslagen naar een speciaal centrum voor "revalidatie". 

Daar wil ik nu nog niet aan denken. Ik ben hard aan het werk. Met EMDR om het trauma van de keizersnede een plekje te geven en mn lijf, om mn bekken tot rust te brengen. Er gaat vast een tijd komen waarbij ik trots achter om kan kijken en zeggen: "Dit heb ik toch even gedaan. Doorstaan! Ik ben er weer!"