Snap
  • Bevallingsverhalen

zware bevalling? nee joh!

Doorgelopen tot 42 weken, ingeleid, gebeurde niks.... 2 dagen gewacht toch uiteindelijk vliezen gebroken..

daar zat ik dan, mijn verloskundige zei alles zit nog helemaal dicht en hoog.. ik kan je niet strippen..

teleurgesteld, onzeker, te dik en rond, ik wilde tguis bevallen. .. wat nu?! De baby komt vast nooit meer..

Dinsdag avond gingen we naar het ziekenhuis. Spannend.. uur aan de CTG. Ons meisje maakte het nog prima! Ze had het goed naar haar zin. Nog voldoende vruchtwater,  voldoende beweging. Maar de datum, die zou donderdag zijn, 2 weken overtijd. Nu was alles nog goed en hadden ze niet heel veel haast want mijn moeder zou de dag erna 50 jaar worden.. leuk cadeau? Je eerste kleinkind op je verjaardag. Nee dat gaan we niet doen, dacht ik al. De dokters zeiden ook nog we kunnen je ook morgen avond inleiden.. nee laat maar van uitstel komt afstel, laat mijn baby maar komen!

benen open, eendenbek erbij enijn ballonetje werd ingebracht.  Ik had heel mijn zwangerschap nog niet gewaggeld, nou daarna voelde ik me echt een eend!!

gelukkig was dus alles goed met ons meisje en mocht ik lekker naar huis (met ballon!) Volgende ochtend, 7 uur mocht ik me weer melden.

Daargingen manlief en ik weer. 3 uurtjes geslapen, lag toch niet fijn en veel piekeren.... zou er al verandering zijn? Heb ik al ontsluiting? Daar aangekomen, aam de ctg. Alles goed met ons meisje! Dat is mooi! Oke, en de ontsluiting? Nee helaas nog geen ontsluiting vanavond weer terug komen. Op naar mijn moeders verjaardag.

Na een stukje taart en een glas water lekker naar huis op de bank relaxen (want wat moet je met van die slangen tussen je benen??? Dat zit echt niet!) 

Savonds weer naar het ziekenhuis, er jklopt iets niet met de ballon! Hij zit er verder in dan eerst... oei, hij moet eruit! Met veel geweld halen ze de ballon eruit en ik heb een krappe 2 cm ontsluiting.  Hoera, morgen prikken ze mijn vliezen door en mag ik beginnen!!!

inmiddels na weer een uur ctg, weer in de auto naar huis bellen als er iets is. Oke, nog even langs mijn moeder het gezamelijke cadeau geven.. ondertussen wel wat buikpijn, maar dat zal wel komen van die ballon die verkeerd was geschoten. 

Na een halfuur naar huis. Buikpijn, even tv kijken en dan maar naar bed. Morgen krijgen we onze baby te zien!!

in bed krijg ik mn draai niet gevonden. Buikpijn komt en gaat. Maar eigenlijk niet zoveel aan de hand. Dus ik denk even rondje lopen, plassen en slapen. Morgen komt ds baby!!! Ik moet uitrusten.... haha

Ik sta op, pats! Mijn vliezen breken. Snel pakt mijn man een handdoek en schuifel ik naar de badkamer. Daar op de wc zittend belt mijn man naar het ziekenhuis. Buikpijn? Ja..... hoelang? Een minuut, om de minuut.... kom maar gauw dat zijn weeën! Haha lekker naïef dacht ik achteraf.

aangekomen in het ziekenhuis met alle spullen kreeg ik een kamer. Hoeveel cm ontsluiting?? Ruim 2 oke! Prima.

2 uur later, nog steeds 2 cm ontsluiting.. we gaan je aan de wee opwekkers leggen. Het schiet niet echt op.

Weer 2 uur later,  storm weeën,  ogen wegdraaien, bijna flauwvallen, weeën van 10 min 2 sec. Pauze en weer wee van 10 min. Is er al meerdere malen een ruggenprik aamgeboden. Nee, ik kan dit! Lijk bleek was ik, grauw.... mijn man zei pak de ruggenprik maar schat,  je kunt dit niet aan zo. 

Weer 2 uur later. Krappe 3 cm ontsluiting.... oke ik wil een ruggenprik!

weer 2 uur later en een ruggenprik later, 5 cm ontsluiting! Jeeeej!

weer 2 uur later 5 cm.....

weer 2 uur later 5 cm......

ohnee en nu?! Er zal nu echt vordering moeten komen anders wordt het een keizersnee.... baby wordt gecheckt.. alles goed.. ik voel smurrie bij mijn benen.... ze heeft in het vruchtwater gepoept.. ze wachten nog 1 uur..

1 uur later 9.5 cm! Alles wordt klaar gemaakt.. dalijk mag ik persen!

15.06 daar is onze prachtige dochter..... wauw zo trots!! Wat is ze klein en mooi en lief