Snap
  • Bevallingsverhalen

Zwangerschapsvergiftiging na mijn bevalling

Na een verschrikkelijke zwangerschap met veel kwaaltjes kreeg ik zelfs ná mijn bevalling er nog een bij..de pittige dagen na mijn bevalling

Op vrijdag 26 augustus ben ik bevallen van onze tweede dochter Coco. Na een zwangerschap vol met vervelende zwangerschapskwaaltjes werd ik ingeleid vanwege mijn te hoge bloeddruk. Dit werd een generale repetitie voor mijn bevalling want een dag later ging ik als zwangere vrouw weer met lege handen naar huis. Tien dagen later mocht ik gaan voor poging twee en dit keer lukte het wel om onze mooie dochter Coco eindelijk te ontmoeten. Wat een opluchting! Eindelijk was alle ellende achter de rug en konden we gaan genieten....of toch niet?

Eerder kon je mijn bevallingsverhaal lezen van mijn bevalling van Coco, hier vertel ik over wat er ons daarna nog allemaal te wachten stond.

Vanaf nu zitten we niet meer “echt” aan elkaar verbonden.

…De verloskundige komt binnen en vol verbazing ziet ze dat ze het moment suprême gewoon heeft gemist. Die hadden we allemaal niet zien aankomen!Coco ligt heerlijk om mijn borst en samen met vriendlief geniet ik van ons meisje. Onze tweede dochter. We kunnen het bijna niet geloven. Ik zit nog vol met adrenaline en de tranen rollen over mijn wangen van alle emoties. Wat ben ik ontzettend blij en opgelucht dat ze er eindelijk is en dat alles goed is gegaan. Wat is ze mooi en wat huilt ze hard. Vriendlief mag de navelstreng doorknippen en trots kijk ik toe. Vanaf nu zitten we niet meer “echt” aan elkaar verbonden.

Zoals altijd moet de placenta ook “geboren” worden, dus dat doen we vrij snel na de bevalling. Gelukkig komt deze er zonder al te veel moeite met een keer persen helemaal compleet uit. Het blijft zo bijzonder om zoiets te zien. De gynaecoloog houd hem voor ons in de lucht en legt uit hoe hij precies werkt. Wat een wonderbaarlijk “ding” blijft het toch, zo’n huisje voor je baby.

Fjieeuuww!

Helaas moet ik ook gehecht worden, want bij de laatste pers had ik halverwege geen weeën meer, dus dat was niet zo handig. Ik word plaatselijk verdoofd en netjes gehecht (en ja, die ruggenprik werkt dan ook niet meer, dus auw!). Ik heb geluk dat ik niet heel erg ver gescheurd ben zodat de "schade" meevalt. Fjieeuuww! Ondertussen ligt Coco op mijn borst en denk ik alleen maar.."Je bent er! Ik blijf maar naar je kijken en voel mij met de minuut meer verliefd worden op je. Wat ben je mooi en wat lijk je veel op je grote zus! Na het hechten word ik even een klein beetje opgefrist en leg ik je aan de borst. Je begint vrijwel meteen met drinken. Wat ben ik blij! Wat voelt het weer fijn om zelf te mogen voeden, zo intiem. Ik weet dat er nog niet veel melk in zit en echt helemaal pijnvrij is het niet, maar je drinkt en dat is zo fijn. Ondertussen brengt de verloskundige een beschuit met muisjes, hmmmm! Op jouw gezondheid, lieve Coco!"

Lees hier wat er verder gebeurde na mijn bevalling en waarom we uiteindelijk om verschillende redenen steeds een nachtje langer moesten blijven...