3 jaar geleden
Zonder angst bevallen
Hoe het kwam dat ik totaal anders ging denken over mijn “bevalplan”
Al vanaf dat ik een piepkleine kleuter was, riep ik dat ik moeder wilde worden. Dat daar een hele bevalling aan vooraf zou gaan, schoof ik daarin altijd maar een beetje voor mij uit. Want ondanks dat mijn moeder altijd vol lof was over haar ervaringen, leek dat me toch niet het favoriete onderdeel. Nu ik terug kijkt denk ik dat het beeld dat ik had mede is gevormd door bevallingen in films, series en de verhalen die ik via via hoorde.
Het idee voor een “ideale” bevalling was voor mij dan ook helder. Er was geen concreet plan, maar wel was ik zeer zeker van een aantal punten. Bevallen in het ziekenhuis op een bed & mogelijk met pijnbestrijding als dit nodig zou zijn. Wie had toen gedacht dat ik acht maanden daarna thuis zou bevallen, in bad, zonder enige vorm van pijnbestrijding? Ik niet!
In dit blog neem ik jullie mee in de zaken waar ik anders over ben gaan denken op weg naar mijn eerste bevalling toe en mijn motivatie hierachter.
Hoe ontstond mijn andere kijk
De reden waarom onze kijk zo snel veranderde is simpel. We kwamen terecht bij een hypnobirthing cursus. Dit aangezien het de enige cursus was op dat moment waar Krijn ook in het geheel betrokken zou worden. De eerste bijeenkomst bespraken we de motivatie achter onze keuzes en voornemens mbt de bevalling en wat bleek; Alle onderdelen die voor ons zo vast stonden, bleken ergens voort te komen uit angst. Uit een idee dat het fout zou kunnen gaan.
Hier kwam voor ons het eerste inzicht.. want waarom doen we dit eigenlijk? Ik ben een gezonde jonge vrouw, de zwangerschap liep voorspoedig en de baby groeide prachtig, dus waarom zou ik bij voorbaat al geen vertrouwen hebben in een lichaam dat er praktisch gezien gewoon voor gebouwd is?
Thuis bevallen
We leerde dat je tijdens de bevalling endorfine aanmaakt (een natuurlijke pijnstilling), maar dat door angst (waarbij je adrenaline aanmaakt) de endorfine uit je lichaam wordt verdreven. Dat het in deze gedachte dus niet handig is je hoofd te vullen met angst, maar juist met vertrouwen en rust, zowel in je zwangerschap als tijdens de geboorte. Daarnaast werd ons vertelt dat je baarmoeder een spier is, die je aanspant als je stress ervaart. Ook dit werkt dus niet mee aan een voorspoedige bevalling. Mind-set is hierbij de key.
Dit betekent zeker niet dat dit dus ook voor iedereen precies hetzelfde voelt. Iemand die zich fijner en relaxter voelt in het ziekenhuis zal daar beter op zijn plek zijn dan thuis. Het zal daar in dat geval beter lukken om te ontspannen. Echter voor mijzelf kon ik na die avond vaststellen dat ik wilde dat mijn kind thuis geboren zou worden.
In bad bevallen
Als je mij voor die tijd had gevraagd of ik in bad zou willen bevallen had ik waarschijnlijk erg hard gelachen. Wat een gedoe allemaal. Echter leerde ik dat het water in bad je gewichtloos maakt, zodat je meer bewegingsvrijheid ervaart en waardoor je makkelijker van positie kunt wisselen. Daarnaast helpt het water om de weeën op te vangen.
Door het warme water komen er minder pijnprikkels bij je hersenen, hierdoor kun je makkelijker ontspannen. Tot slot komt je baby rustig en fijn ter wereld, aangezien het water een prachtige overgang geeft van de baarmoeder naar de buitenwereld. Dit kan omdat de baby zijn voedingstoffen nog krijgt via de navelsteng van de placenta. Als hij boven water komt uit bad gaan de longetjes voor het eerst hun werk doen.
Gebruik maken van hypnotherapie
Het woordje “hypno” schrikt veel mensen af. Krijn en ik zijn flink nuchter, maar hebben toch beiden de meerwaarde van de hypno mantra’s ervaren. Om dit stukje uit te leggen wil ik graag een vergelijking maken naar het Pavlov-effect.
Pavlov deed onderzoek naar conditionering bij honden. Als een hond eten krijgt aangeboden, begint hij met kwijlen. Echter ontdekte Pavlov dat als hij een belletje liet rinkelen, voordat de honden te eten kregen, dat de honden na een aantal keer al begonnen te kwijlen, alleen bij het horen van het belletje. Het werd een automatische reactie. Nu zul je denken.. honden en bevallen?
Maar voor het bruggetje dat ik wil maken mag je de honden vergeten.
In mijn zwangerschap ben ik (lichtelijk sceptisch) de hypnomantra’s gaan luisteren. Het is te vergelijken met meditatieoefeningen, maar dan mbt de bevalling. Tijdens de mantra’s ging ik op bed liggen en liet ik mijn lichaam tot rust komen en na een paar keer viel ik negen van de tien keer halverwege de meditatie in slaap. Heerlijk, want aan het einde van de zwangerschap lukte dit niet zo lekker meer.
Het idee is dat als je deze zelfde mantra’s aanzet tijdens je bevalling, dat je lichaam het ‘’’pavlov-effect’ ervaart en als vanzelf ontspant.
Ik kan je zeggen: bij mij was dit zeker het geval! Ik wist niet wat ik meemaakte!
Geen pijnbestrijding, zo weinig mogelijk toucheren & vaders aan zet
Zoals ik eerder al benoemde ben je als vrouw over het algemeen dus prima in staat je eigen endorfine aan te maken. Om dit te doen moet je zoveel mogelijk in je eigen bubbeltje duiken.
Naast dat de hypno en het warme water (of andere dingen in deze trant) kunnen werken, is het ook noodzaak de afleidende (stress) factoren van buitenaf zoveel mogelijk te weren. Tijdens de geboorte kom je in een roes en geloof mij, daar wil je ook inzitten op dat moment!
Om hier niet uit te raken hadden wij afgesproken dat de communicatie in alle gevallen eerst via Krijn zou gaan. Natuurlijk hadden we van te voren uitvoerig besproken wat we belangrijk vonden, maar hij zou het aanspreekpunt zijn voor als er dingen anders zouden gaan. Dit is ook gebeurt. Verder zouden er in de ruimte waar de geboorte plaatsvond geen telefoons gebruikt worden, zouden er niet meer mensen zijn dan nodig en zou de verloskundige niet toucheren (mits het broodnodig zou zijn en dan in overleg met Krijn). Dit is tijdens mijn eerste bevalling dan ook (bijna) niet gebeurd. Alleen één keer op het moment dat de persweeën waren begonnen. Bij mijn tweede bevalling helemaal niet. Wel monitorde onze verloskundige het hartje. Persoonlijk vond ik dit niet vervelend. Eerder een geruststellende gedachte.
Een goede reden om niet te toucheren kan ook zijn dat je niet onnodig gedemotiveerd raakt. Sommige dames doen een paar uur over de eerste paar centimeters ontsluiting en doen in een half uur de rest. Een ander zit binnen de kortste keren op negen, maar doet evengoed nog een hele tijd over de laatste cm. Kortgezegd zegt het dus niet zo veel.
Achteraf vond ik het grappig dat mijn verloskundige tijdens mijn bevallingen precies wist waar ik zat door alleen maar naar me te kijken en zelf wist ik het ook trouwens! Helemaal de tweede keer toen ik alle fasen nog sneller herkende.
Zoveel mogelijk natuurlijk
Om hier geen avondvullend artikel van te maken zal ik het kort houden. Ik geloof dat hoe meer een lichaam zelf kan doen, wat hij moet doen tijdens een bevalling, hoe meer alles wat er bij hoort ook natuurlijk kan verlopen. Hiermee zeg ik niet, dat het niet goed is dat er opties zijn als dit niet het geval is en ik had ook zeker open gestaan voor medische ingrepen mocht dit nodig zijn geweest. Echter worden er ook (medische) keuzes gemaakt hierin, die niet perse nodig zijn en die zeker het overwegen waard zijn.
Een voorbeeld hiervan is dat ik geen oxytocine prik wilde, als dit niet nodig zou zijn. In veel gevallen wordt deze prik tegenwoordig preventief gegeven. Dit terwijl ook het aanmaken van de oxytocine iets is wat je lichaam in de meeste gevallen gewoon zelf kan doen. Daarnaast zet je lichaam, als hij de kans krijgt het stofje aan te maken, automatisch weer andere dingen in werking zoals bijvoorbeeld de borstvoeding etc.
Het maken van een geboorteplan
Vaak lees ik dat mensen geen geboorteplan maken, aangezien het anders zou kunnen lopen. Zelf zie ik dit niet zo. Dat het anders kan lopen beaam ik wel.. Juist! Je weet natuurlijk nooit precies van te voren hoe alles loopt.
Voor mij gaat het bij een geboorteplan meer over een goede voorbereiding en een bepaalde mind-set. Mocht de bevalling anders lopen dan gepland is het de kunst deze mind-set vast te blijven houden, in je roes te blijven.
Een klein voorbeeldje hiervan is dat ik het bevalbad niet heb gered bij de tweede bevalling. Dit stond wel in m’n plan, maar door meteen te accepteren dat het anders liep dan gepland, heeft het mij niet tot een andere mind-set gebracht.
Een gynaecoloog zei mij eens dat ze het zo bijzonder vind dat mensen als ze een huis gaan kopen altijd de nodige voorbereiding treffen, terwijl ze bij een geboorte van een kind vaak denken, het wel even te gaan doen. Zij gaf dit als een reden dat de bevalling opzich veel mensen op het moment suprême ‘overvalt’.
Voor mij hielp het in ieder geval om te weten wat ik kon verwachten en om te weten hoe ik hier mee om kon gaan.
De geboortes van mijn kinderen zijn dan ook de mooiste en meest bijzondere momenten van mijn leven geweest.
Jozefien
Tekening: @Liefmoment
De geboortes van mijn kinderen zijn dan ook de mooiste en meest bijzondere momenten van mijn leven geweest.