4 jaar geleden
Zo traag en toen zo snel!
Mijn zwangerschap verliep echt zo ongelooflijk soepel. Ik had gelukkig weinig klachten op vermoeidheid in t begin na. De weken vlogen voorbij en kon ook echt alles doen wat ik wilde. In ben op 6 maanden zelfs nog naar Bosnië geweest om mee te helpen op een kids festival. Zat nota bene in het bouwteam.
Ik weet nog dat iemand mij vroeg "wat denk je? Komt die eerder of later". Het maakte mij niet zo veel uit. Zolang die maar gezond en goed ter wereld kwam (en niet te vroeg) was ik al gelukkig.
Ik stopte met 36 weken met werken. Ik liep nog stage bij een bedrijf en die waren super behulpzaam en meedenkend met alles. Aangezien ik in een dierenkliniek werk en je dus nog wel eens röntgenfoto's en honden van 40 kg moet tillen moesten er wel wat aanpassingen worden gemaakt. Maar t maakte hun allemaal niks uit. Wat ik kon deed ik en wat niet ging hoefde niet.
Toen ik met verlof ging kon ik alsnog niet stilzitten, nesteldrang noemen ze het volgens mij... Nou ik kon er wat van. Dagelijks checken of ik alles had, mijn vlucht tas nakijken, alles wassen, alles opmaken. Je kent t Wel!
Met 35 weken was Max al mooi ingedaald en verliep alles zoals t moest. Voldoende vruchtwater, actief en volgens de verloskundige een flinke bos met haar.
En toen kwamen de lang verwachte 40 weken. Gek genoeg was dat ook t keerpunt voor mij en mijn man dat we t gevoel kregen dat Max ook niet meer vanzelf zou komen. Vreemd gevoel en daarom ging ik ook gewoon door met mijn dagelijkse dingen. De eerste week ben ik 3x bij de verloskundige geweest om te kijken of ze me konden strippen. Helaas, nog weinig vooruitgang. En zo kwamen we in week 41. Ik ben deze week 1 dag niet bij een verloskundige of gynaecoloog geweest. Strippen, ctg, echo noem t maar op. Ik zou op zondag 42 weken zijn en er werd gezegt dat ik op zaterdag ingeleid zou worden als Max daarvoor er niet was.
Op donderdag weer naar de gynaecoloog en die vertelde me dat ze aan t overleggen waren of ik vandaag of morgen al moest terug komen voor de inleiding. Het werd vrijdag.
Wij meldde ons vrijdag in t ziekenhuis voor de inleiding. Een half uur later werd een balonkather ingebracht en die zou blijven zitten tot zaterdag ochtend en dan zouden ze weer kijken. Gebruikelijk zou dan zijn als er voldoende centimeters waren om de vliezen te breken en weeënnopwekkers te geven.
Zaterdag ochtend tijdens t douchen viel de katheter eruit. Een kwartier later braken vanzelf mijn vliezen en begonnen vrijwel direct de weeën. Binnen no time zaten ze op volle toeren en raakte ik lichtelijk in paniek. Er was mij verteld dat t allemaal gelijkelijk zou gaan en je even rust zou hebben tussen de weeën. Nou niets was minder waar. 20/30 seconde rust was zo'n beetje het maximum. Na 45 minuten hield ik t ook niet meer en vroeg ik om de ruggenprik. Innerlijk baalde ik wel want wilde t graag op eigen houtje doen maar ook ik heb een grens.
Een 20/30 minuten later kwamen ze me halen voor de prik toen mijn man ineens zei dat de hartslag van Max ineens wel heel laag ging. We zagen hem teruglopen. Van 130 naar 80 naar 50 en toen zelfs 30 waar die vervolgens op bleef. De verpleegkundige pakte haar telefoon en geen minuut later stond onze kamer vol met mensen. Ik bleek ineens 10 cm te hebben en de persweeën waren ook begonnen.
Gelukkig want anders was t een spoedkeizersnede geworden. Een kleine 20 minuten later mochten we dan onze zoon verwelkomen. Wel direct naar de kinderarts om helemaal gecontroleerd te worden maar alles was eigenlijk direct weer goed! Gelukkig!!!!
Alles bij elkaar duurde de bevalling 2 uur. Hoog in de top 10 van snelste bevallingen bij een eerste kindje zeiden ze.
Inmiddels in Max 8 maanden en een ongelooflijk lief, makkelijk, vrolijk ventje!
Mensen zeggen wel eens dat ik t makkelijk heb gehad met maar 2 uur. En als ik mag kiezen tussen 2 uur en 36 uur kies ik zeker de 2 uur, maar een weeën storm waar je niet op voorbereid bent is ook zeker geen pretje.
Hopelijk vonden jullie t leuk om te lezen!
Liefs Elke
Mama van 2 meisjes
Leuk om te lezen! Voor al om dat mijn tweede bevalling ook erg snel ging. Als je het leuk vind kan je het lezen! Bij mij ging het bij mijn 2e kindje ook zo snel. 1 uur en 10 minuten. Ook ik werd ingeleid maar dan met 38+2 weken omdat ze nogal groot zou zijn.. ? De dag na kerst ben ik ingeleid met een hormoonveter. Heb de hele dag weeën gehad maar na een hele dag nog steeds 2 cm ontsluiting. Kreeg te horen om half 10 savonds dat mijn man naar huis moest en ik naar een gedeelde kamer, want vandaag zou ze echt niet meer geboren worden. Morgen gaan we veder met wee opwekkers. Was ik het natuurlijk niet mee eens want dan moest ik alleen die weeën op gaan vangen. Ga nog even lekker douchen en dan ga je naar de andere kamer en dan moet je echt gaan proberen te slapen.. Ja tuurlijk dat gaat wel lukken dacht ik nog.. Toch maar even gaan douchen toen braken mijn vliezen spontaan en kwamen de pers weeën er gelijk achter aan. Kreeg nog te horen dat ik niet mocht persen want ik had niet genoeg ontsluiting dus puf ze weg!! En het zijn nog geen echte pers weeën zei ze er nog achter aan.. Ja je raad mijn reactie al wel. Mijn antwoord was dan ook ik wil een ruggenprik.. Dat ging op dat moment niet. Wil je een morfine pompje.. mijn antwoord; Het kan me niet schelen wat je geef als ik die pers weeën maar kan weg puffen zonder die verschrikkelijke pijn! (En wel nu graag?) ze kregen mij echter niet geprikt en ging een collega vragen om te prikken dus toen die eindelijk binnen kwam en een ader had gevonden om te prikken.. Voor ze echter konden prikken kreeg ik weer een wee en kon ik vertellen dat ze al tussen mijn benen zat. Ze gingen kijken en inmiddels was dan ook het kruintje al te zien en mocht ik eindelijk door persen. Met 10 minuten was mijn dochtertje geboren . Moest zelf wel even bij komen van hoe snel dat ging. En nee ze was helemaal niet groot maar een mooi klein poppetje! Ik hoop dat je het leuk vond om ook mijn verhaal over een snelle bevalling te lezen!