Zestien, zwanger en lesbisch 2

Ik kon echt niet wachten tot mijn kleine mannetje er was, elke dag telde ik af.. Weer een stapje dichter tot m'n bevalling. Wat had ik er zin in, al die "enge" verhalen van bevallingen van 20 uur, inscheuren etc deden me toch al niks. Ik had besloten dat ik geen enkele vorm van pijnbestrijding wilde. Want hoe veel pijn het ook zou kunnen doen... Ik heb een gigantische naalden fobie dus dat zag ik niet zitten.

Toen was het eindelijke zo ver, m'n bevalling kondigde zich aan. Of ja, m'n vruchtwater brak. De verloskundige zei alleen maar: het kan nog uren duren voor je weeën krijgt dus ik kom nog niet. Bel me maar als je weeën regelmatig komen. Goed, 5 minuten na het ophangen maar terug gebeld. Nou, m'n weeën komen ontzettend regelmatig. er zitten nu geen 4 maar 1-2 minuten tussen. Ik wil in het ziekenhuis bevallen!!! Wanneer mag ik gaan? Ze kwam, binnen 20 minuten was ze er en ze constateerde al 4 cm ontsluiting. Nou, dat werd hup naar het ziekenhuis. Wat een liefde kreeg ik op dat moment over me heen. Vader van m'n zoontje bracht me naar het ziekenhuis. We waren bij mijn ouders thuis op dat moment, daar woonde ik toen nog, zij zouden ervoor zorgen dat ouders van mijn ex op de hoogte werden gesteld, dat m'n vader werd gebeld, m'n zusjes op de hoogte werden gehouden, ze regelden m'n kleding op het moment dat ik moest vertrekken. Ik was namelijk wakker geworden toen het allemaal gebeurde. Toen ik aankwam in het ziekenhuis mocht ik in bad om de weeën op te vangen, maar omdat ik zo moe was viel ik tijden de minuut dat ik géén wee had in een diepe slaap dus na 10 minuten mocht ik eindelijk uit dat vreselijke bad. Toen smeekte ik om pijnbestrijding. Ik hield het niet meer. De verloskundige zei: bij 7 a 8 cm kan het niet meer. En wat deed ze? Kijken hoeveel cm ik had.  7 cm, ik zuchtte, het kon nog! en toen kwam er een wee die me op 8 bracht. helaas. Maar goed, zo wilde ik het eigenlijk ook, dus nog eventjes doorbikkelen. om 1500 uur zei ik: IK MOET PERSEN. NU. maar nee, dat kon niet want 5 minuten terug zat ik nog maar op 8 cm dus het was onmogelijk. ze wilde weer voelen maar het hoofdje van Ayden was al bijna eruit. om 15:05 uur had ik alles achter de rug en lag mijn lieve kleine mannetje EINDELIJK in mijn armen. Mijn moeder heeft de navelstreng doorgeknipt. een half uur voor dat ayden geboren werd heb ik mn moeder geroepen en ze steunde me iedere minuut. Op het moment dat ik mn moeder riep, wist ze dat ik haar nodig had want ze was al onderweg. ze voelde het al aan. 

Om 17:30 uur stond ik gedouched, aangekleed en wel mét kersverse zoon en als trotse moeder thuis in de woonkamer. Niemand had mijn baby nog gezien, ze waren allemaal naar het ziekenhuis gekomen, maar de enige die ik na de bevalling wilde zien was mijn moeder, vader en stiefvader. Zij waren de enige die Ayden binnen 15 minuten na geboorte hadden gezien en hebben vastgehouden.

Precies zoals ik het wilde. Om 6 uur kwamen mijn zusjes thuis, helemaal in tranen van blijdschap en geluk. Ze waren zo gelukkig dat ze een gezond neefje hadden en ze hem direct mochten vasthouden. 

Wat een bijzondere en geweldige dag had ik toen, m'n bevalling was makkelijk, nu de rest nog.. 

Tot volgende keer.