Snap
  • Bevallingsverhalen

Welkom op de wereld kleine Nino!

Wat maandag nog leek te beginnen als NOG een week wachten veranderde snel in een heel ander verhaal.

Maandag ochtend, inmiddels week 41 van mijn zwangerschap had ik weer een afspraak bij de verloskundige om te kijken of ik nu wel gestript kon worden. Dit kon helaas niet op mijn vertrouwde locatie in de buurt maar was bij de locatie wat verder weg, daarom had ik mijn schoonouders gevraagt mij daar heen te rijden. Strippen kon helaas nog steeds niet omdat er nog geen ontsluiting was maar wel constateerde de verloskundige dat mijn bloeddruk te hoog was, waardoor ze mij direct door verwees naar het ziekenhuis voor een extra controle. Maar goed dus dat ik met de auto gebracht was want hierdoor konden zij me meteen naar het ziekenhuis brengen. Daar werd mijn urine en bloed onderzocht, mijn bloeddruk gemeten en een hartfilmpje en een echo gemaakt. Hier constateerden ook zij een hoge bloeddruk al was verder alles goed met de kleine man in mijn buik. Omdat ik al 41 weken was besloot het ziekenhuis dat ik de volgende dag ingeleid zou moeten worden om geen risico's te lopen. Dit was even omschakelen voor mij want dat betekent natuurlijk ook dat de thuis bevalling hiermee officieel van de baan is. Hier had ik al een klein beetje rekening mee gehouden omdat ik natuurlijk al in week 41 zat en de kans op inleiden steeds groter werd, dus emotioneel kon ik de knop wel omzetten. Helaas was er in het ziekenhuis geen plek en ook in de andere ziekenhuizen niet, wel kon ik direct terecht in het WKZ en dus moest ik meteen door. Dit was wel even wat onverwachts want hierdoor gebeurde het dus dat ik van een kort verloskundige bezoekje naar een directe opname in het ziekenhuis ging zonder meer naar huis te komen. 

Het inleiden viel me erg mee en daarna was het wacht spelletje begonnen, ze gaven aan dat de ontsluiting1 tot 3 dagen zou kunnen duren. Ondertussen was ook mijn vriend erbij gekomen en 's avonds begonnen de harde buiken. Volgens de verpleegkundigen zouden die nog wel de hele nacht doorgaan en zou er misschien de volgende dag genoeg ontsluiting zijn en dus werd mijn vriend 's avonds naar huis gestuurd en ik op zaal gelegd om te slapen. De weeën kwamen alleen al veel sneller met een behoorlijke regelmaat en werden steeds heftiger. Rond 2 uur 's nachts hebben ze me aan de monitoren gelegd en rond 4 kwam de verloskundige langs om te controleren hoe ver ik was. Het ballonnetje wat ze ingebracht hadden voor de inleiding was er nog niet uitgevallen dus gingen ze er van uit dat ik nog geen ontsluiting had maar na een korte controle bleek dit dus toch al 2 tot 3 centimeter te zijn en werd ik naar de verloskamer gebracht. Ik heb ondertussen snel mijn vriend gebeld dat hij weer terug mocht komen. Rond 5 hebben ze mijn water gebroken en kort daarna was ook mijn vriend er. De weeën waren al goed op gang op dat moment en knijpen in zijn hand was het enige wat ik prettig vond tijdens zo een wee. Als een wee wegtrok viel ik van uitputting direct weg en tussendoor probeerde mijn vriend nog een boterham bij me naar binnen te werken zodat ik op kracht zou blijven. De weeën werden steeds heftiger en op een gegeven moment was tussendoor wegvallen geen optie meer en wou ik de hand niet meer los laten. Om kwart over 9 's ochtends mocht ik dan eindelijk persen en een kwartier later was om 09:28 uur werd Nino geboren. Met zijn mooier roze lichaampje en een goeie huil mocht hij meteen bij  mij op de borst liggen en wat komt er dan veel emotie over je heen, blij dat hij er is, dat hij er gezond uit ziet en dat de bevalling eindelijk voorbij is. Wauw wat is een bevalling toch iets bizars om mee te maken. Dat daarna nog de placenta eruit moet en er nog hechtingen gezet moeten worden deerd op dat moment totaal niet, je hebt je kleine man op je borst en daarmee is alles goed. Na een kort onderzoek werd Nino met 3844 gram en ruim 50 centimeter helemaal gezond verklaard. Het enige wat ze zagen is dat hij misschien een iets te kort tongriempje zou kunnen hebben, wat lastig kan zijn bij het geven van borstvoeding maar daar zouden ze later verder naar kijken.

De bevalling was goed gegaan maar vanwege mijn hoge bloeddruk moest ik sowieso nog een nacht in het ziekenhuis blijven waardoor ik 's middags naar de kraamafdeling werd gebracht om daar nog verder onder controle te blijven. Kort daarna kwamen de trotse nieuwe oma's en opa langs om hun kleinzoon te bewonderen. Wat een heerlijk ventje!

9 jaar geleden

Hoi Alice, wat leuk om jou weer tegen te komen. Leuk dat je ook een kleine krijgt!

9 jaar geleden

Hoi Feline, Wij kennen elkaar van de basisschool, wat grappig om jou hier tegen te komen! Gefeliciteerd met de geboorte van jouw zoon. Ik hoop dat alles goed met jullie gaat. Ik ben nu ook zwanger van de eerste en werk toevallig ook op een basisschool. Heel veel geluk samen!! Liefs, Alice

9 jaar geleden

Dank je wel allemaal :) We genieten vol op!

9 jaar geleden

gefeliciteerd met jullie zoon nino! wat een mooie naam, geniet er van