Welkom lief klein wonder

Met 38weken, krijg wij het verlossende nieuws...zij gaan mij strippen! Na bijna 9 maanden van onzekerheid, van angst, van veel ziekenhuis bezoeken, weeklijkse echos....is de einde in zicht! Is zaterdag ochtend, en na de hoeveelste hartfilmpje van de kleine, komt de gynaecoloog binnenlopen met een grote glimlach. Zij gaan mij vandaag strippen, als het niks oplevert mag ik volgende week terug komen om ingeleid te worden. Omdat mijn vorige inleiding geen fijne ervaring was wou wij de natuur een handje helpen om een inleiding te voorkomen.

Waggel, waggel liep ik het ziekenhuis uis, wetende wanneer ik terug keer het is om onze dochtertje te verwelkomen.

Zaterdag ging wij nog een laatste paar boodschapjes doen, een stukje wandelen en mijn zwanger cravings vullen met Mcdonalds. Om 21.00 belde het ziekenhuis om te vragen hoe het is, helaas was het heel middag aan het rommelen maar zet niet echt door. Wij sprak af dat ik maandag ochtend even belt om te overleggen als er in de tussentijd niks is gebeurt.

Zo ging wij door tot woensdag, geen regelmatige weeën dus werd er besloten dat ik donderdag ochtend zou komen om een ballonetje te plaatsen en hopelijk op vrijdag 13 april (mijn mans verjaardag) onze dochter verwelkomen.

Donderdag 12 april

Om 07.00 haal wij nog een snelle ontbijt bij de Mcdonalds, waarna wij Alise bij mijn schoonzusje afzet.

Om 08.00 liep wij het ziekenhuis binnen en mocht ik gelijk naar onze vaste bekende kamer waar ik Alise 2.5 jaar geleden op de wereld heeft gezet. De verloskundige kwam nog een hartfilmpje maken, bloedprikken en mijn heel veel sterkte wensen want haar dienst zit erop maar zij wou mij nog even knuffelen en bij kletsten (zij was erbij toen wij de diagnose CMV heeft gekregen).

Om 09.00 werd er een ballonnetje geplaatst, maar helaas ging dat mis en ging ik heel erg bloeden. De gynaecoloog kwam gelijk naar binnen rennen, deed een paar controles, een echo en plaats mij terug op de ctg. Zij vond gelijk een nieuwe ballonnetje plaatsen niet verantwoord maar ik heb nog niet voldoende ontsluiting om mijn vliezen te breken dus wij moet even 2uur wachten en dan kom zij terug.

In die twee uur begon de weeën natuurlijk op gang te komen maar waren zij nog niet sterk genoeg.

Om 11.00 werd er opnieuw een ballontje geplaatst en werd er beslist dat wij om 15.00 gaan kijken hoe het gaat en als de ballontje er nog inzit en de weeën zijn nog niet regelmatig mag wij terug naar huis.

Ik had een enorne rust, was heerlijk aan het genieten van mij spotify playlist, aan het hoppen om mijn yogabal en in mijn hoofd mijzelf aan het voorbereiden. De weeën werd wel sterker maar ik had nog volle beheer en ik kon vond het de fijnste om te blijven bewegen omdat de weeën echt in mijn heupen zat.

Om 15.00 kwam de verloskundige binnen lopen om controle te doen en alles klaar te maken dat wij naar huis mag. Ik ging nog even naar de wc....en toen plop...beviel ik...van een ballon!!!!

Wijzig van plan! Ik mocht blijven. Vliezen werd door geprikt! Ik mocht nog tot 16.00 wachten om te kijken of de weeën ging doorzetten anders moest zij weeën opwekkers aansluiten.

De weeën werd wel sterker maar om 16.00 had ik nog net geen 5cm en moest de infuus aan. In een keer kwam ik in een soort hel terecht. Ik wou echt geen ruggenprik na mijn nare ervaring tijdens mijn bevalling van Alise. Dus ging ik in bad....maar helaas was de verlichting van korte duur. Ik had echt pijn in mijn heupen en kon op geen manier verlichting vinden. Wat had ik een held van een verloskundige. Sophie heeft mij erheen gesleept! Om 19.00 had ik nog maar 6cm en hield iK het niet meer vol. En vroeg ik om een ruggeprik, Sophie zet alles in gang maar helaas was er geen OK beschikbaar en moet ik even wachten.....

Om 20.00 mocht in naar de OK...met volgends Sophie "7cm"....

Na een kleine uurtje op de OK mocht ik terug naar mijn kamer waar Robs en Sophie om mij stond te wachten.

Terug op mijn kamer zei Sophie dat ik reeds 8cm had toen ik weg ging en dat zij even wil kijken hoe het nu zit omdat zij nog snel wil gaan eten.

Ik zat op 9cm en zij begon alles klaar leggen. Bij Alise ging hwt heel snel en was zij na 5min persen geboren dus Sophie beslist om niet meer weg te gaan.

Om 21:50 kijk ik Sophie aan, en zei dat zij klaar kan staan, het is zover! Om 21:53 na 3 keer persen verwelkom wij onze kleine wonder Reina!

Gelijk deed zij het goed! En voor een moment was ik gelijk van de stomme CMV vergeten. Een nicu verpleegkundige kwam even langs om alle extra controles te komen doen en er werd beslist dat de kinderarts de volgende ochtend pas langs hoef te komen en dat wij nog even kan genieten. Er werd wel gelijk bloed afgenomen bij Reina, en een speciale luier aangedaan om haar urine op te vangen. Er werd nog een paar extra adviesen aan ons gegeven waar wij extra op moest letten die nacht en wij mocht naar een normalen kraam kamer om te genieten. De volgende ochtend zou wij dan overgaan naar de NICU en alle volgende testen krijgen, maar op dat moment was het PURE geluk.