Welkom kleintje!

In mijn vorige blog ben ik geëindigd met ons zeil avontuur, mocht je dit nog niet gelezen hebben, je vind hem bij mijn vorige posts! 

Op zondag moest mijn vriend weer gaan werken, na 2 heerlijke bijzondere vrije dagen. Deze dag kreeg ik einde van de middag een beetje harde buiken, ze kwamen en gingen en er zat verder totaal geen ritme in. Geen reden voor paniek en ook geen reden om te bellen. dit was eigenlijk wel de hele week en elke dag op het zelfde tijdstip. 

Donderdagmiddag op 15 juni had ik in mijn eentje omdat mijn vriend moest werken een afspraak bij de verloskundige maar toen ik hoorde dat mijn moeder en zusje samen zouden gaan winkelen dacht ik: IK WIL OOK WINKELEN (lees 38+5 weken zwanger).. Dit gezegd hebbende tegen mijn moeder belde ik mijn verloskundige om de afspraak te verzetten.

Dit was geen enkel probleem want ik kon 's avonds nog wel terecht. Overigens was dit wel in een andere praktijk en de verloskundige legde mij op dat moment uit waar ik heen moest en welke verdieping ik moest zijn. Hoe naïef ik op dat moment dacht het te kunnen onthouden.....

In overleg met mijn vriend bracht ik hem naar zijn werk want ik kon hem 's avonds wel gezellig ophalen zodat we samen nog wat konden drinken. We hadden immers nog steeds maar 1 auto. We maakte nog grapjes naar elkaar; zul je zien, gebeurd het vandaag en heb ik geen auto om naar je toe te komen; neeeeee jo! dat gebeurd echt niet.......

Goed! daar gingen we met zijn drieën, gezellig de stad in! De laatste kleding winkel was ik er echt klaar mee en toen wij nog de supermarkt in moesten ben ik maar gaan zitten om te wachten, het was inmiddels al einde van de dag en ik had weer die harde buiken. Aansluitend gingen wij met zijn drieën gezellig bij mijn moeder thuis eten. Mijn moeder ging de keuken in en ik deed mijn slippers uit en ging lekker op de bank liggen. de harde buiken waren onregelmatig en het zelfde als voorgaande dagen. Tijdens het eten heb ik heerlijk zitten smikkelen van het  eten wat licht verteerbaar was. Mijn moeder weet precies hoe je een zwangere vrouw moet verwennen zonder dat zij er last van zal hebben! Tijdens het eten zakte de harde buiken weer en was er niets meer aan de hand en aan de hoeveelheid eten wat ik naar binnen schoof leek een bevalling ook nog erg ver weg. Tijdens het eten besloten wij dat het leuk en fijn zal zijn als mijn moeder even mee ging naar de verloskundige. We pakte mijn moeder haar auto en mijn zusje gaf een vuilniszak mee; voor het geval dat zei ze met een grijns op haar gezicht.

Eenmaal aangekomen bij het andere pand van de verloskundige (dit had ik juist onthouden!) stapte wij de lift in, welke afdeling was het ook alweer, volgens mij 1 maar weet ik niet zeker.... we stapte uit de lift en opeens dacht ik: oooh baaaaah ik pla.... NEE WACHT! IK PLAS NIET! MIJN VLIEZEN ZIJN GEBROKEN! ik heb wel 3 keer gezegd; oh wat gênant!

Ik had een jurkje met legging aan en daaronder slippers, nou je kan je wel indenken hoe die slippers klonken.... We moesten nog 1 verdieping omhoog, dus waggelend met die vieze natte slippers en benen stapte wij de lift weer in en uit waar mijn moeder mij parkeerde op een wachtstoel, klopte zij aan bij de verloskundige die nog bezig was met een consult. Zij gaf aan er snel aan te komen. We bleven samen netjes wachten en zagen het stelletje de deur uitgaan, waar zij nog vriendelijk groette en mij succes wenste. Mijn verloskundige gaf aan dat ik mij in het toilet even kon opfrissen en dan naar binnen kon komen, de vloer werd gedweild en er werd benoemd dat het vruchtwater er goed en schoon uitzag maar dat het wel erg veel was.. de slippers waren schoon, de vieze natte legging was uit en ik kon de controle kamer in. Gelijk op de bank om te voelen bij de baby, het hartje te horen en te kijken of er al iets gebeurde. 

Ook werd er aan mijn moeder gevraagd hoelang haar bevallingen duurde, dit was immers altijd vrij kort.. tijdens dit gesprek begon mijn rug al te bollen, het was inmiddels exact 20.00 uur en ik was heel relax. Ik vroeg welke verloskundige er dienst had en baalde toen ik hoorde dat dit de verloskundige was die ik maar 1 keer had gezien. Er werd gezegd dat ik naar huis kon om lekker te gaan douchen en mijn spullen te pakken die ik nodig had om naar het ziekenhuis te gaan waar ik wilde bevallen.  Er werd gezegd dat ik moest bellen als de weeën sneller achter elkaar kwamen. Ik moest dan gelijk naar het ziekenhuis gaan en niet te lang wachten want ik kon nog wel eens snel gaan bevallen. 

In de auto besloot ik toch mijn vriend te bellen en gaf ik aan rustig aan te doen en dat mijn zusje met onze auto hem kwam halen en bij ons af zou komen zetten. Hij werkte als kok en zal de laatste hoofdgerechten snel meegeven.

Het was tegen 21.00 uur toen mijn moeder en ik bij mij thuis aankwamen. Ik ben nog naar het toilet gegaan en heb heerlijk op mijn gemak gedoucht en heb mijn moeder gezegd waar de tas stond voor het ziekenhuis en deze werd samen met de maxicosi ingeladen terwijl ik heerlijk relax de waterstralen over mijn rug en buik liet rollen. inmiddels was het 22.00 uur en mijn vriend was thuis mijn moeder belde de verloskundige dat ze het handig vond als ik naar het ziekenhuis zal gaan. de weeën waren er wel maar ik dacht; als dit het is appeltje eitje! om 22.30 uur waren wij in het ziekenhuis, mijn zusje reed met onze auto achter mijn moeder aan zodat onze auto bij het ziekenhuis zal staan. Mijn vriend en ik werden naar het ziekenhuis gereden door mijn moeder. 

Eenmaal aangekomen stond de verloskundige van de controle bij de deur te wachten om ons naar binnen te begeleiden. Mijn vriend vroeg of het mogelijk was dat hij snel kon douchen aangezien hij een hele dag in de keuken had gestaan en ik die geur van vis, frituur en alle sauzen niet echt kon waarderen en tijdens mijn zwangerschap al helemaal niet, laat staan wat dat voor gevolgen zal hebben tijdens de bevalling. Normaal was dit wat lastig maar de verloskundige snapte dit helemaal en liet hem zien waar hij even snel de geur van zijn lijf af kon spoelen. 

Hierna heb ik een kleine black-out want ik zat een beetje in een roes van mijn eigen hormonen. Ik weet dat mijn moeder even weg gegaan is en mijn vriend vroeg wat ik wilde; dit samen doen of mijn moeder erbij? ik koos voor het samen doen mét mijn moeder erbij...... ook heb ik mijn schoonouders even gezien maar ook dit is een beetje weg. iets na twaalve werd er gekeken naar mijn ontsluiting, dit was ook de eerste keer toucheren; wat een HEL! dit vind ik echt erger dan een bevalling zelf, want mijn baarmoedermond kantelt pas op het laatste moment dus hier moeten ze best wel aantrekken willen ze de ontsluiting voelen. Inmiddels was de dienstdoende verloskundige er en vond ik dit helemaal prima. ik zat rond de 2cm ontsluiting en langzaam moest ik de weeën nu ook gaan weg puffen. 

Zelf heb ik niets van zwangerschapsyoga gedaan, wel ben ik bij de verloskundige bijeenkomst geweest om te kijken hoe zo'n bevalling eigenlijk werkt.. Puffen deed ik maar wat en dacht aan de film van de gelukkige huisvrouw; altijd is kortjakje ziek.. na half 1 werden de weeën wel iets heftiger, en rond 03.00 uur werd er gekeken naar mijn ontsluiting, die zat inmiddels op 3 cm en ik dacht alleen maar; DIT KAN NIET WAAR ZIJN! de weeën werden heftiger en de verloskundige gaf aan even te gaan liggen en als het nodig was wij gelijk konden bellen.. na 03.00 uur was het niet meer te houden en om 04.30 uur hebben mijn vriend en moeder de verloskundige gebeld, ik zat nogal in een bubbel.. er werd gekeken en inmiddels had ik 7 a 8 cm ontsluiting. alles werd gereed gemaakt en de kraamzorg werd gebeld, om iets over 5e mocht ik gaan persen, dit deed ik erg op mijn gemak want ik wilde de schade beperken. 

het was 16 juni 06.06 uur en daar was hij dan! onze kleine man; STADO HENDRIK was geboren. wat een ontlading, wat een tranen en wat een geluk! 

Volgende week meer!