Wedden? Er vliegt zo een ooievaar uit.

Voor de duidelijkheid, dit dacht ik NIET toen ik aan het bevallen was.

Ik herinner mij dat ik hier niet aan dacht toen mijn onderkant langzaam maar bruut opengebroken werd als asfalt door een bulldozer:

- Wedden? Er vliegt strakt een ooievaar uit. Compleet met kind. Én draagzak.

- Wat heerlijk, die weeïge, vuurwerkachtige krampen...als orgasmes zo orkaanachtig zouden voelen dan zou ik misschien vaker voor de lol wat tussen de lakens woelen. Oh! Ja! Daar komt er weer één! Genieten!

- Stoer kapsel, die zuster. Ik vraag mij af wie haar kapster is.

- Nog nooit heeft een vrouw zo lang tussen mijn benen gekeken: dat moet in het Guinness Book of Records, samen met mijn touwtjesspring-overwinning uit 1989.

- Dit ga ik vaker doen, bevallen. Ik begrijp opeens waarom vrouwen vroeger soms veertien kinderen hadden.

- Zal ik volgende weekend een dagje naar Londen gaan met de bus? Oma wil vast wel oppassen.

- Het kan mij niet lang genoeg duren.

- Er zit een gaatje daar in het plafond. Het irriteert mij. Zal ik het technisch ondersteunend personeel roepen?

- Dit is fantastisch. Ik heb mij nog nooit zo vrouwelijk gevoeld. Bedankt, M. Zonder jou was dit mij nooit overkomen. Goh, die verdient een bloemetje.

- Als het zo afgelopen is, ruim ik zelf de poep wel even op die ongetwijfeld onder het voeteneind op de grond ligt.