Snap
  • Bevallingsverhalen
  • bevallen
  • Bevalling
  • positief
  • Babyboy

Wanneer je bevallen geen ramp vind

Positieve terug blik op de bevalling

Hooi hooi allemaal! 

Waar zal ik beginnen. Hier komen vooral bevallingsverhalen voorbij waarbij een menig zwangere vrouw denkt, helpt wat een verhalen allemaal en ik moet nog. Hierdoor besloot ik mijn verhaal te delen want niet alle bevallingen zijn zo verschrikkelijk😉. 

Ik was uitgerekend op 18 januari 2020. Ik zat al sinds september thuis met bekkeninstabiliteit. Enige wat ik eigenlijk de hele dag nog deed was beetje tv kijken, veel slapen en af en toe nog naar buiten. De rest van de zwangerschap verliep eigenlijk prima. Ook met oog op de bevalling waren mijn vriend en ik relext. We hadden wel een bevalling informatie avond bijgewoond maar voor de rest hadden we geen idee wat ons te wachten stond. Gelukkig zijn we alle twee heel nuchter en we keken wel wat er op ons af zou komen. 

Maandag 13 januari een afspraak bij de verloskundige. Had wat bloedverlies gehad maar niks om ons zorgen over te maken. We zaten bij een kleine praktijk waardoor we alle verloskundige bij naam kende. Wel hadden wij ook onze voorkeur. Baby lag mooi ingedaald maar voor de rest nog geen teken dat het zou gaan gebeuren. Ik had de afspraak bij 1 van mijn voorkeur verloskundige. Ze zei toen ik weg liep nog voor de grap, beval maar woensdag avond of donderdag overdag want dan heb ik dienst en met die gedachte ging ik weer naar huis. 

Dinsdag op woensdag nacht (14 op 15 januari) een rusteloze nacht gehad. Last van harde buiken en mijn bekken deden onwijs zeer. Even de douche in en vooral zorgen dat manlief niet wakker zou worden want die moest de volgende dag gewoon werken. Rond 5 uur 's nachts weer lekker terug naar bed en geslapen. Toch toen de wekker van m'n vriend ging gevraagd of hij thuis wilde blijven vandaag. 's ochtends samen nog even het huishouden gedaan. Ik wilde thuis bevallen en stel je voor dat de verloskundige of de kraamhulp je huis een rommel vind😂. Rond 11 uur in de ochtend maar de verloskundige gebeld, de weeën bleven regelmatig komen om de 10 a 13 minuten dus ze kon maar vast weten dat het echt begonnen was. Gelukkig nam m'n andere voorkeur verloskundige op en die zei rond half 1 te komen. Ik ben lekker boven in m'n bubbel gaan zitten, beetje tv kijken, rondjes lopen maar voelde mezelf best prima. Half 1 was de verloskundige er. Haar woorden toen ze me zag : nou volgens mij gaat het wel, ik ga je ontsluiting meten maar verwacht er niet teveel van. Bleek ik al 8cm ontsluiting te hebben! Nou dat was een meevaller kan ik je vertellen. Ik zei nog tegen haar, nou als dit het is dan weet ik niet waarom al die vrouwen zich zo aanstellen 😂. Ze ging alles klaar maken voor de bevalling. Ik nog even lekker douche. Manlief trouwens nog steeds beneden want ik wilde het lekker alleen doen en heb er een hekel aan als mensen allemaal aan me gaan zitten. Om half 4 werden m'n vliezen gebroken en zat nog steeds op de 8cm. Kraamhulp werd gebeld (dit is me trouwens allemaal verteld). Toen begon ineens de weeën strom en nam ik alles terug wat ik had gezegt over vrouwen die zich aan zouden stellen. Om 10 voor 4 riep ik de vk en m'n vriend naar boven omdat alles in me zei dat die kleine er al bijna was. De kraamhulp kwam om 16 uur en daar wilde de vk op wachten. Om 16 uur begon ik al met persen, begrijp me niet verkeerd maar ook dat vond ik meevallen. Een pretje was het zeker niet maar zowel iedereen in de kamer als ikzelf waren zo rustig. Na 25 min persen kreeg de kleine man het een beetje moeilijk en zei de vk, ik ga je een beetje helpen. Enige wat ik kon zeggen : als je knipt, knip ik jou als dit achter de rug is. Iedereen lachen en zei nee ik zou niet durven. 6 minuten later was onze zoon Bram geboren. 4390 gram en 53 cm. Dus nee bevallen is zeker geen pretje maar het hoeft niet altijd horror te zijn! In totaal maar 5 uur echte weeën gehad. Dus toekomstige mama's, geen stress en vooral geniet ervan!