Voorweeën waren echt voorwerk. Binnen een uur bevallen!

Vanaf week 36 had ik al voorweeën... en niet even en een beetje, maar lang en heftig.

Meerdere malen was de verloskundige geweest en iedere keer weer:"Nee, het is niet begonnen. Je hebt geen ontsluiting. Ga maar even een half uur douchen en daarna met een kruik op bed liggen. Dan zwakken de voorweeën wel af."

Ik kan zeggen dat na de zoveelste slapeloze nacht en de zoveelste keer voorweeën, je op een gegeven moment wel klaar bent met dat hele zwanger zijn en bevallen gedoe.

17-11-2014 

04:00 uur: Heftige weeën. Zou het nu dan toch echt begonnen zijn? Ze zwakken niet af... oké, dan toch maar uit bed en naar beneden. Rondjes lopen door de woonkamer... Het doet zeer en moet echt wel een beetje weg zuchten.

07:00 uur: Na lang wikken en wegen, m'n ongemakkelijke en opgelaten gevoel (stel dat het wéér loos alarm is) opzij gezet en toch maar de verloskundige gebeld.

08:00 uur: M'n moeder een berichtje gestuurd met de vraag of ze toevallig vrij is vandaag. Zou wel handig zijn als ze op Sora kan passen. Die hoeft haar moeder niet zo te zien en te horen. Geen reactie... 

08:30 uur: De verloskundige is er. "Wéér geen ontsluiting, al doen deze weeën wel wat met je vliezen", zegt ze. "Het kan 2 kanten op gaan. Of het zwakt af of het zet door." Diep teleurgesteld en onderhand ook wel boos, blijf ik achter. 

09:00 uur: Blegh! Ik stap maar onder de douche, in de hoop dat die rot voorweeën snel afzwakken en ik misschien nog wat kan slapen. Ben er klaar mee! Inmiddels wel bericht van mn moeder. Ze is vrij! Mocht het nodig zijn... fijn te weten.

09:30 uur: ik ga demonstratief op bed liggen en doe mijn ogen dicht. Langzaam aan zwakken de weeën wat af.

10:00 uur: Au au au au!!! Wat is dit?! Immense pijnen, niet normaal. Het lijkt op de weeën die ik tijdens mn eerste bevalling bij de laatste 2 cm ontsluiting had. Het zal toch niet al zover zijn dat ik op 8 cm ontsluiting zit? Een uur geleden was er nog niets! Ze komen steeds vaker. Eerst na 10 minuten, dan 7 minuten, 6, 5...

10:30 uur: Ik ga douchen, misschien dat het de pijn iets verlicht. Integendeel. Ze komen vaker en zijn heftiger. Iedere 2 minuten. Heb daarna geen tijd om bij te komen, want de volgende wee dient zich al aan. Ik loop te krijsen onder de douche. Wat zullen de buren denken. 

11:00 uur: "Bel mn moeder en de verloskundige", zeg ik tegen mn man. Helaas vertelt hij me dat ze er allebei pas over een half uur zijn. "DAT RED IK NIET!  BEL 112! IK MOET PIJNSTILLERS, IK TREK DIT NIET LANGER! IK HOU DIT GEEN HALF UUR MEER VOL!!!" Liefdevol probeert mijn man me een hart onder de riem te steken. "Jawel", zegt hij, "het lukt je wel." Ik kon hem wel wurgen!

11:15 uur: Na 3 kwartier in de douche te hebben gestaan, voel ik me niet goed worden. Heb het gevoel dat ik out ga. Ik doe de douche uit, pak 2 handdoeken en vertrek richting de slaapkamer. Ik leg mn handdoeken op bed en probeer te liggen, maar het doet te zeer. Ik schreeuw naar mn man dat het niet goed met me gaat en begin te hyperventileren. Hij komt boven en helpt me op bed. Als ik eenmaal lig voel ik dat ik persweeën heb. "Bel de verloskundige!" Zij is nog onderweg, wel al in de buurt, en zegt dat ik ze weg moet zuchten, maar dat lukt niet!

11:27 uur: De verloskundige is er. Ze komt naar boven en ik moet op een matje gaan liggen.

11:28 uur: M'n vliezen breken en ik voel het hoofdje er al uit komen. Gigantische drang om te persen. Ondertussen hoor ik dat mn moeder er is. M'n man komt snel weer naar boven. Persen... persen...

11:33 uur: Daar is ze dan! Ons prachtige tweede wondertje. Ze lijkt op haar zus.

11:35 uur: M'n moeder komt kijken hoe het gaat en treft mij aan met een baby op m'n buik. Verrassing! 

Als de navelstreng doorgeknipt is, kan mn oudste meidje haar zusje komen bewonderen. Dat is gek! Ineens is er een baby... en wat vind Sora haar zusje Aily toch lief.