Snap
  • Bevallingsverhalen
  • post

Voor en naar de bevalling

Voor en naar de bevalling.

Het was voor mij heel moeilijk om zwanger te worden na zoveel jaar proberen Heijn we na de dokter geweest en de dokter had ons verwezen na de gynaecoloog mijn man site moest sperma inleveren om te kijken of de oorzaak bij hem lag maar wij wisten al dat het niet aan hem lag maar aan mij want werd niet meer ongesteld na dat ik een longembolie heb gehad.toen werd ik verwezen na Utrecht om me daar te laten onderzoeken na de oorzaak omdat ze dat in de plaats waar ik woon niet konden.na al die onderzoeken wat best vermoeiend was bloedprikken urine clucose onderzoeken kwam er uiteindelijk uit dat ik het pcos syndroom had oké daar is mee te leven maar kon ik wel zwanger worden was de vraag?gelukkig wel maar wel met behulp van medicijnen opwekkers van de ongesteldheid en hormoontabletten na 7 maanden was het uiteindelijk we raakte zwanger we konden het geluk niet op had alle kwalen wat je kon hebben tijdens de zwangerschap maar hadden het er voor over En we hebben er geen spijt van omdat ik ook bloedverdunners moest prikken de gehele zwangerschap  om te voorkomen dat ik weer een embolie zo krijgen.de laatste weken waren er zwaar maar het was nog uit te houden.moest op 30 mei eigenlijk bevallen maar dat werd het niet ze zat nog lekker en wou er nog niet uit werd op 3 juni opgenomen omdat ze dachten dat ik voedselvergiftiging had .en moest rare ton maar dat maakte me niet uit Die avond kreeg ik ontiegelijke buikpijn en verloor de bloedpop de bevalling heeft niet lang geduurd kreeg weeën om 02,15 had toen al 7 cm ontsluiting en ze werd geboren 05,06 kon me geluk niet op een kerngezond meisje alleen ik was helemaal uitgescheurd er zat niks meer na het OK om me weer dicht te laten maken deed echt zeer.uiteindelijk na het OK zag ik me dochter en me man weer eindelijk.na de 4de dag in het zh (omdat we medische kraambed hadden voor 1 week) kreeg ik hevige pijn aan me longen kon bijna niet ademen zo zeer deed dat na een onderzoek Want ze dachten weer aan een longembolie of een longontsteking heb ze allebei al gehad.kwam eruit dat het een longontsteking oke dacht ik beter dat dan een embolie toen we eindelijk ontslagen werden omdat ons dochtertje het super goed doet alleen heel erg huilen deed ze en wilde niet getroost worden kwamen we erachter dat ze gewoon heel erg veel honger had.heeft ze nog steeds.toch mocht ze eindelijk mee na huis lekker dachten we lekker genieten van onze kleine meid.dat hebben we ook gedaan doen we nog steeds.maar ik merkte na 2 weken dat ik nog steeds heel veel last van van me longen en dat de pijn steeds erger werd huisarts bellen weer antibiotica gekregen voor de longontsteking maar na een week werd het nog niet beter in het weekend ging het niet meer me darmen deden zeer alles deed pijn na het zh en daar na 4 uur te hebben gezeten kwam er uit dat mijn stollingswaarde weer te hoog was dat ik opgenomen moest worden maar omdat we een baby'tje hadden was dat niet verstandig dus mocht na huis maar moest op zondag ochtend wel terug komen voor de foto van me longen en moest wachten op de uitslag na een uur wachten kwam eruit dat ik weer een longembolie had maar nu meerdere had ik gelijk na de bevalling opgelopen maar wat raar is heb bloedverdunners geprikt te hele zwangerschap omdat juist te voorkomen hoe kan dat vroeg ik hun zeiden weten we niet is vreemd maar we gaan het wel onderzoeken voor als er ooit mensen zijn die hetzelfde mee maken als ik.dus was aan huis gekluisterd omdat ik geen puff en energie had om dingen te doen kon zelf me eigen dochter niet in bad doen moest iemand doen vond dat zo erg  kon het huishouden niks meer doen alleen de kleine de fles gegeven en even knuffelen meer kon ik niet na eindelijk 10 weken kan ik haar eindelijk zelf wassen maar aankleden lukt gedeeltelijk de rest doet me man dan omdat ik het niet vol kan houden ben zo blij dat me man voor ons zorgt terwijl hij pas 23 is en nu al moet mantelzorger vind dat wel heel erg voor hem maar hij vond het niet erg hij doet het graag.zonder hem was het me niet gelukt en met bepaalde vrienden in me leven die me hebben geholpen ben hun eeuwig dankbaar en dat was het verhaal voor en na de bevalling nu kan ik er eindelijk ook van gaan genieten van de kleine dingen die ik nu nog kan doen dat word op den duur weer makkelijker dan kan ik ook weer lekker met de kleine gaan wandelen want dat lukt me nog niet geen energie voor nog maar gaat geleidelijk beter.