Van rustige inleiding, naar spoedkeizersnede

Rond de 40 weken was ik klaar met het zwanger zijn en wilde ik graag ons zoontje in mijn armen hebben. Het lopen ging steeds moeizamer, door bekkeninstabiliteit. Opstaan, draaien in bed, alles deed pijn. Na een controle in het ziekenhuis afgesproken dat ik bij 40+5 ingeleid zou worden.

Niet wetende dat het zo slecht zou verlopen..

Die maandag was het zo ver. Om 14:00 uur melden om een ballontje te plaatsen. Zo gezegd, zo gedaan. Om 17:00 naar huis en als de ballon er niet uit zou vallen, dinsdag om 08:00uur melden voor verdere inleiding. Is nog best een gepriegel, douchen met een katherslang die tussen je benen hangt. Of naar het toilet.. Zorgen dat het slangetje niet in de pot hangt. De ballon is blijven zitten en heb mij daarom dinsdag om 08:00 uur gemeld in het ziekenhuis. Om 09:00 begonnen met de eerste vaginale tabletten. Om 13:00 tweede tablet en de ballon zat los, dus mocht er uit. Om 17:00 derde tablet, maar er gebeurde nog weinig. Vanwege die tabletten moet je in het ziekenhuis slapen, zodat ze de baby kunnen controleren.

Om 19:00 kreeg ik een kamer om te blijven slapen, goddank een andere kamer, want de verloskamer was bloedheet met 31 graden, midden in de hittegolf. Ik kreeg heerlijk een ventilator op mij gericht, zo kon ik het wel volhouden. 

Om 20:00 wat krampen en 21:00 braken mijn vliezen uit zichzelf, nu ging de bevalling beginnen. Na een slapenloze nacht door de weeën, heb ik om 06:00 een ruggenprik gevraagd, ik zat pas op 3 cm na 9 uur weeën. De ruggenprik deed al pijn en vermoedde dat hij niet helemaal goed zat. Dat bleek, want ik voelde aan de linkerkant van mijn buik de weeën nog steeds, maar het was te doen. Om 12:00 kwamen alle weeën door de ruggenprik heen, wat deed dat pijn. Ze deden nog een extra dosis door de ruggenprik heen en even leek het te werken, maar al snel begon ik onwijs te shaken en rillen. Ik werd naar een OK kamer gereden om de ruggenprik na te kijken. Ik kreeg 2 warmte dekens en soort pomp die warme lucht afgeeft. Maar het shaken bleef. Na een aantal dosissen extra in de ruggenprik, deed het weer zijn werk en voelde ik de weeën niet meer. Thankgod. Weer naar de verloskamer, waar ik na 10min weer enorme weeën kreeg, nog meer ging shaken en mijn temp binnen een half uur van 36,8 naar bijna 40gr koorts steeg. Mijn hartslag richting de 200, maar ook van de kleine richting de 200. Binnen 5 minuten werd besloten dat het een spoedkeizersnede werdt. Ik baalde, maar vond het prima, als het maar goed gaat met mijn kindje.

Binnen 10 minuten lag ik op de OK tafel. Weer extra dosis ruggenprik, maar niks hielp. Ik voelde zelfs een pincet al op mijn buik. Er was geen tijd voor een nieuwe, hierdoor werd al snel het besluit genomen dat ik onder algehele narcose moest. Hier baalde ik nog meer van, ik zou niet bij de geboorte zijn van mijn kindje. Huilend ben ik onder narcose gegaan...

Doordat ik spontaan snel oplopende koorts kreeg, werd er bloed afgenomen. Na een dag wisten we dat ik de streptokokken bacterie had...