8 jaar geleden
Van roze wolk naar donderwolk deel 3
Zwanger worden was voor ons een makkie, maar mijn zwangerschap was vooral aan het eind erg zwaar. En mijn bevalling werd nog veel zwaarder!
Ik had zojuist mijn ruggenprik gehad en voelde me een stuk beter. Mijn vriend kon even een hapje gaan eten, nu alles wat rustiger was. Dat had hij beter niet kunnen doen, want precies toen hij weg was en ik dus helemaal alleen was kwam er een heel team met artsen, assistenten en verpleegkundigen de kamer binnenstormen. Mijn dochter der hartslag ging achteruit, ze moesten haar eruit halen en wel NU! Dat werd dus een spoedkeizersnee.
Terwijl de verpleging alle spullen bij elkaar zocht, heb ik snel mijn vriend gebeld dat hij terug moest komen. Gelukkig is hij altijd heel rustig en wist hij mij ook wat te kalmeren. Ik werd in een operatieschort gehesen en ook mijn vriend moest een operatiepak aan en daar gingen we, naar de operatiekamer.
Ik moest eerst opnieuw een ruggenprik en moest toen op de operatietafel gaan liggen. Ik werd helemaal toegedekt en kreeg een zuurstof slangetje onder mij neus. O, wat was ik bang! Bang dat ze mijn meisje niet meer zouden kunnen redden of dat ik zelf dood zou bloeden.
Gelukkig ging het allemaal heel snel! Mijn moppie wilde er niet uit komen, dus moest er een verpleegkundige onder de doeken duiken om op mijn buik te duwen. Toen kwam ze eindelijk tevoorschijn, helemaal blauw, met de navelstreng om der nekje heen. Toen ze deze weghaalden ademde en huilde ze gelukkig gelijk. De kinderarts heeft haar helemaal nagekeken en gelukkig was ze helemaal in orde. Het was inmiddels 17 augustus, 17.45 uur.
Ze werd weggereden in een couveuse terwijl ze mij dicht zouden maken. Mijn vriend mocht met onze dochter mee of bij mij blijven. Ik wilde dat hij bij mij bleef, want ik was nog steeds zo bang dat er met mij iets mis zou gaan. Eigenlijk voel ik me daar nog steeds een beetje schuldig over.
Gelukkig ging ook het sluiten allemaal erg snel. Ik ben erg blij dat ik de geboorte van mijn dochter heb kunnen meemaken en dat ik niet onder narcose hoefde. Maar het is ook heel raar en eng om alles mee te krijgen van een keizersnee. Je hoort de artsen vragen om instrumenten, praten over hoeveel bloed je verliest en dat er een adertje dichtgebrand moet worden etc.
Al snel lag ik weer op bed in de kraamsuite en werd ons mooie meisje binnengereden en op mijn borst gelegd. Wat een heerlijk gevoel! We waren beide in orde en we voelden ons weer veilig en kalm. Eindelijk was mijn kleine meid geboren en lag ze in mijn armen te drinken uit mijn borst. Mijn donderwolk was weer een hele grote roze wolk geworden en ik was me helemaal niet bewust van wat er nog allemaal mis kon gaan. En ook mis zou gaan die aankomende nacht.