Van mazzel naar iets minder mazzel

De uitgerekende datum kwam steeds dichterbij. Nog steeds geen gekke dingen wat het idee gaf dat het kon gaan gebeuren. Vanwege de warmte die eraan kwam lekker het zwembad opgezet samen met schoonzus. Konden we lekker afkoelen. Tussendoor nog lekker naar de mc gereden en een burger gegeten. Volgende dag was ik precies 40 weken. Wasje draaien en ophangen. In principe niks aan de hand weer wat voorweeen maar die waren er al 2 weken. Vriendlief ging nog even helpen bij ze zus en als er wat was moest ik bellen. Buikpijn werd steeds erger en schoonzus was al onderweg zodat ik niet alleen zou zijn. Op het moment dat ze binnenkwam zag ze het gelijk: het is begonnen. Timer aan en goed blijven ademhalen. Af en toe de box ff fijnknijpen en heen en weer waggelen. Na 3 weeen maar de verloskundige gebelt want er zat maar 2 min tussen. Vriendlief kwam ook richting huis. Binnen een half uur was de vk er en ging ze even kijken. 5 cm ontsluiting dus spullen pakken en richting ziekenhuis. Autorit was geen pretje gelukkig is het niet ver. In het ziekenhuis even lekker onder de douche. Na 5 min onder de douche werd het me toch teveel dus afdrogen en heen en weer wandelen. Terug in de kamer werd ik ineens heel misselijk en kwam de mc donalds van de dag ervoor er net zo hard weer uit. De pijn werd me op dat moment toch te veel dus wilde ik een pompje. Eerst moest ik gecontroleerd worden dus met moeite op bed. Ontsluiting was al naar 7.5 cm dus voor pijnstilling was ik te laat omdat het zo hard ging. Nog even volhouden. Vk ging alles klaar leggen. Ze had net alles klaar gezet toen de persdrang begon. Nog even controleren en toen zat ik op 9.5 cm nog een klein randje. Gelukkig wel voorzichtig beginnen met persen. Eerst op bed. De baby vond het persen niet zo fijn. Ze hartslag ging erg schommelen doordat het allemaal zo snel ging. Op de baarkruk proberen. Daar ging het iets beter maar nog steeds wilde de baby niet helemaal zakken. Omdat alles ging opzwellen moest ik toch weer terug op bed. Daar wilde het nog steeds niet lukken en werd ik steeds meer uitgeput. Na een uur en 10 min persen moest de vk me helaas overdragen een het ziekenhuis personeel. Toen ging het zo hard. De baby had het te moeilijk en moest er zo snel mogelijk uit. Ineens stond heel de kamer vol met zkh personeel. Infuus links bloedprikken rechts zuurstof masker banden om me buik. Toen mocht ik weer verder persen. Nog steeds wilde de baby niet naar buiten komen. Hij kreeg een elektrode op ze hoofdje gepplaatst om te kijken hoe het met hem ging. Hij moest er nu uit. Er werd gezegd we gaan de vacuumpomp pakken als laatste optie anders moeten we hem op een andere manier halen. Eerst een knip toen de pomp erop. Na nog 3x persen en flink wat trekwerk met de pomp lukte het gelukkig. Hij mocht even op me borst. Vriendlief navelstreng doorgeknipt. Toen moest hij gelijk mee voor controle. Na 3 weeen kwam de placenta gelukkig in ze geheel eruit. Vince was ondertussen nagekeken en het ging goed met hem. Toen mocht hij weer lekker bij me liggen terwijl ik gehecht werd en konden we samen bijkomen. Het ging allemaal niet zoals we gehoopt hadden maar ben stiekem toch wel trots dat ik het zonder pijnstilling heb gedaan. Ondanks dat ik het niet graag over zou doen haha. En blij dat vriendlief en schoonzus me zo goed gesteund hebben voor, tijdens en na de bevalling. Zonder hun had ik het niet zo gered denk ik. Binnen 3 en een half uur bijna volledige ontsluiting. En 1 uur en 47 min persen. Op zijn uitgerekende datum geboren♡