Van langdradig naar supersnel en heftig!

Afgelopen december ben ik bevallen van ons 2e wonder! We hebben al een meid van 7 en nu een klein mannetje erbij. Mijn eerste zwangerschap is perfect verlopen en de bevalling ging toen ook soepel! Dat deze zwangerschap anders zou verlopen had ik niet kunnen bedenken. De eerste weken gingen goed maar ik merkte al snel dat ik last kreeg met lang staan (ik werkte toen nog in een kledingzaak) ik kreeg last van mijn buik, last van mijn rug en was erg vermoeid. Misselijk was ik dan weer heel weinig. Mijn contract liep af en ik besloot zelf lekker te gaan genieten en de zomer lekker thuis te blijven. We zijn toen ik 4,5 maand zwanger was zelfs nog op vakantie gegaan naar Amerika waar ik nog best veel heb gelopen in de parken. Na de zomer kreeg ik erg last van mijn bekken, de kleine zat al vrij snel laag. En ik kreeg hele heftige bandenpijn waarop ik vanaf september thuis kwam te zitten, fietsen en wandelen ging inmiddels niet meer. Daar had ik teveel pijn voor. Bed en bankrust was dus al snel aan de orde en slapen ging ook steeds slechter omdat ik om half uur wakker werd en ik een moeilijke inslapen ben werd het aftellen naar de uitgerekende datum van 8 december dus wel lang wachten. Op een gegeven moment zat of lag ik alleen nog maar op de bank... wat een frustratie !! Oververmoeid dat ik was door alle klachten en het slechte slapen is besloten met 39 weken een ballonnetje te plaatsen om te kijken of de bevalling opgewekt kon worden. Wat een drama was het om deze te plaatsen, omdat mijn baarmoeder gekanteld ligt kwamen ze er lastig bij en moesten ze 3 pogingen doen. De tranen stonden in mijn ogen, ik was er echt klaar mee. Uiteindelijk zat de ballon toch en kon het feest beginnen.... de hele dag harde buiken gehad maar echt doorzetten deed het nog niet. Naar huis gestuurd en her advies de volgende ochtend terug te komen om te kijken of er voldoende ontsluiting zou zijn. Het kon ook nog zo zijn dat hij nog een dag moest blijven zitten... hier zat ik echt niet op te wachten, wat voelde ik me ellendig. Wilde gewoon mijn baby vasthouden en weer eens goed slapen. Savonds naar bed gegaan en rond 1 uur werd ik wakker en voelde dat dit geen harde buiken meer waren, de krampen werden heviger en duurde inmiddels een minuut en kwamen om de 4 minuten. Ik heb mijn man wakker gemaakt en hij is zo snel mogelijk over de snelweg richting het ziekenhuis gereden, daar aangekomen bleek ik ineens 6 cm ontsluiting te hebben, ik kon wel juichen! De weeën werden snel pijnlijker en ik kon ze alsnog goed wegpuffen, wel werd ik heel beroerd van de pijnstilling, sorry voor manlief die een halve pizza en banaan moest opvangen in een bakje haha.... al met al, de bevalling kwam super snel op gang en na 4 uur weeën en 3x persen kwam daar onze zoon Dean Mason ter wereld, dus na een ellendig lang durende (voor mijn gevoel) zwangerschap kwam daar ineens super snel ons lieve kleine stoere kereltje ons leven binnen stormen ❤