Van een extra controle naar een spoed keizersnede

Zondag 29 september 2019

38 weken zwanger, ik had geen energie om überhaupt iets te doen die dag dus lekker de hele dag op de bank gelegen. ‘Savonds 22.30 kreeg ik ineens buikpijn, eventjes naar het toilet geweest en toen zakte de buikpijn weer, we zijn naar bed gegaan. ‘Snachts nog 2 keer wakker geworden van diezelfde buikpijn, weer naar het toilet gegaan en verder slapen. 

Maandag 30 september 2019

Half 4 ‘Snachts ik word wakker met hartkloppingen, bokkende hoofdpijn, kotsmisselijk, en diezelfde buikpijn maar dan 10x zo erg. Ik wil uit bed kruipen om naar het toilet te gaan en mijn vriend word wakker van mij. Hij vraagt, gaat het wel?! Ik zeg tegen hem pak het noodnummer beneden maar en bel maar naar het ziekenhuis, zo gezegd zo gedaan. 4 uur ‘Snachts zijn we in het ziekenhuis, ik moest mijn urine inleveren en werd aan de ctg gelegd. Nog geen half uur later kwamen ze met de uitslag van de urine en het was zwangersschap vergiftiging. Jaa mevrouw, u moet in het ziekenhuis blijven tot dat u bevallen bent. 

Ik werd naar een bevallingskamer gebracht, waar ik opnieuw aan de ctg werd gelegd en moest me van de ene zij naar de andere zij leggen ieder keer. Dat deed vreselijke pijn. Tussendoor hebben ze 2 keer gekeken of ik al ontsluiting had, maar dat was het geval nog niet. En omdat de kleine niet meer wakker werd, en omdat mijn conditie natuurlijk niet goed was hebben ze rond half 7 besloten dat er een spoed keizersnede plats ging vinden. Ze kwamen de kamer op en zeiden binnen nu en een uur zijn jullie ouders. Ze keken met vragende ogen naar mij, en het enige wat ik zei, jaa wat eruit moet, moet eruit!! Alsof we enige keus hadden haha.  

Toen ging alles heeeel snel. Mijn vriend ging onze ouders bellen en zijn werk bellen. Voordat ik überhaupt erover kon nadenken had ik al infusen in me handen en zat de katheter er al in, en werd ik de kamer uitgereden. Snel naar de ok. Daar kreeg ik een ruggenprik, en daarna mocht mijn vriend in zijn blauwe pakje bij mij komen zitten. Ik heb om 7.22uur de ruggenprik gehad en om 7.32uur is onze kleine man geboren.  

Ik dacht als ik ‘smorgens nog zo’n buikpijn heb ga ik dan bellen naar het ziekenhuis, achteraf maar goed dat we in de nacht al gebeld hadden, want mijn placenta was al voor de helft los en dat veroorzaakte die buikpijn.  Ik had al bloederig vruchtwater, en een bloedstolsel tergrootte van een vuist in mijn baarmoeder zitten. En dus hebben we heel erg veel geluk gehad dat alles goed gegaan is, en dat de kleine man er niks van heeft mee gekregen en niks aan heeft over gehouden. 

In het ziekenhuis zeiden ze als jij pas vanmorgen gebeld had, dan waren we hoogstwaarschijnlijk te laat geweest, en was het helemaal fout afgelopen.  

Wij zijn dus heeeel dankbaar dat alles is goed gegaan. 

Hij is nu bijna 1,5 jaar en al een echte bandiet zoals het hoort ❤️.