Turbo bevalling

Het is 4 maart ; wel te verstaan net een kwartiertje, en ik heb het gevoel dat ik naar de wc moet. Dus Hop uit bed. En daar stond ik dan, had ik nou in mn broek geplast? Of waren mn vliezen gebroken? 

Omdat het de 1e was heb Ik mijn vriend wakker gemaakt, wat doen we, bellen we of niet? Mijn vruchtwater was helder en ik had nog geen weeën.. 

Mijn vriend zei doodleuk; OH! Ik draai me nog weer om en slaap verder. Toch heb ik gebeld. Ze vertelde me dat als het vruchtwater helder was en ik nog geen weeën had, ik beter kon gaan slapen en dan zou ze er rond 8:00 de volgende ochtend zijn. Zo gezegd zo gedaan. Tenminste... 

Toen ik weer op bed lag, begonnen de weeën, nog goed vol te houden. Tot 02:45 uur. Opnieuw mijn vriend wakker gemaakt met dit keer de mededeling dat hij moest bellen! Hij ging op zijn dooie gemakje naar beneden. En kwam ongeveer 10 minuten later, die voor mijn gevoel uren leken te duren, weer boven. Foldertje in de hand.. toen ik vroeg wat ze had gezegd, antwoordde hij; ik heb nog niet gebeld. Terwijl ik een nieuwe wee op voelde komen riep ik; Je moet NU bellen! Rond 3:30 was de verloskundige bij ons thuis. 2 cm ontsluiting nog maar! Ik verging van de pijn! 

Ik had al aangegeven dat ik in het ziekenhuis wilde bevallen. Dus de vraag werd me dan ook gesteld of ik daar vast heen wou voor pijn medicatie. EINDELIJK! dacht ik. Om 04:15 waren we in het ziekenhuis op de verloskamer. Er werd van alles gechecked. En uiteindelijk hadden ze besloten dat ik nog een morfine pompje mocht. Dat gingen ze even regelen, ze prikten een infuus en zouden de rest van de spullen even balen. De weeën gingen over in een weeën storm. En tegen de tijd dat mijn weeën overgingen in een drukkend gevoel. Gilde ik het uit, niet wetende wat mij overkwam. De verpleegster zei doodleuk dat ik het weg moest blazen. En dat ze de pijnmedicatie aan gingen sluiten. Toen heb ik maar geroepen dat er iets gigantisch aan het drukken was! Er werd door de verkoskundige  gecontroleerd en voila, om 05:12 zat ik op 10 cm ontsluiting. Toen kon het echte werk beginnen. Na 3 x persen! Werd onze kleine Zev geboren om 5:25 

En een geluk bij een ongeluk, geen pijnmedicatie dus we mochten misschien de zelfde dag al naar huis.