3 jaar geleden
The night and day before - Bevalling van Marlie Deel I
Alsof je het weet dat er een zware dag aankomt en je nog een vrolijke selfie van jezelf maakt.
Ik had voor de zoveelste keer weer korte krampjes, maar elke keer was het loos alarm. En toen werd ik ineens wakker om 05.00 op 18 mei. Zenuwachtig, blij en de adrenaline spoot direct door mijn lijf. Yes, het is begonnen. Totally ready meeting my new girl. En 'oh ja, zo voelde ze' die weeën. Was slechts het begin dus dit kan ik makkelijk aan.
De weeën kwamen rond de 7 minuten terug. Soms korter, soms langer. Was geen touw aan vast te knopen. Om 09.00 zou ik worden gestript en dat heb ik afgezegd, ik was immers 'begonnen'. Geen hulp nodig.
Om 11.00 belde ik de verloskundige maar weer op. Weeën bleven regelmatig komen, maar niet sneller en ook niet per se heviger. Irritant waren ze, dat wel. Afgesproken dat als ze niks van ons zou horen dat ze zo rond half 5 langs kon komen om even te meten en alsnog te strippen.
Terwijl ik zo om de 7 minuten even ging staan en met mijn billen heen en weer ging wiegen (volgens mij doet elke vrouw dit) was mijn vriend ons peutertje aan het vermaken. En er veranderde niks in het patroon. Ik baalde en werd een beetje moeier.
En daar werd het half 5. Verloskundige was er en ging meten. 2.5cm!!!? En of dat van een hele dag weeën wegpuffen was, kon ze niet zeggen. Dat kon er ook al zijn voor deze dag. De moed zakte mij even kort in de schoenen. Afgesproken toch te strippen en ik kreeg een slaappil voor de nacht. Pff.. Daar heb ik toch geen zin in? Ik ben er NU klaar voor.
De verloskundige was de deur net 1 uur uitgestapt en het werd heftiger. Belangrijkste graadmeter voor mijn vriend was dat ik wat langer nodig had na een wee bij te komen en niet meer hardop kon lachen.
De oppasoma (mijn moeder) werd gebeld en Milou werd opgehaald met haar logeertasje.
Mijn moeder kwam binnen en ik had haar al heel lang niet meer geknuffeld (Corona issue). Op dat moment waren we daar helemaal niet mee bezig. Ik zag mijn mama ten tijden van strijd en zij zag haar dochter die een stevige knuffel en moed van haar moeder nodig had. Ik viel als een baby in haar armen.
De verloskundige werd gebeld op aandringen van mijn moeder en vriend, want ik bleef zeggen dat we nog moesten wachten. Ik wilde niet weer teleurgesteld worden.
Benieuwd hoe het verder afliep, binnenkort deel ik de echte bevalling. Dit was 'slechts' het begin.