4 jaar geleden
The Excorsist
So you're saying: I just cry, and boobs appear?
Goed, borstvoeding. Leuk. Nou ja, niet altijd. Bij Caithlin en Indy heb ik beide borstvoeding gegeven. Tot ze m’n tepel er bij af beten, ik borstontsteking kreeg, er een heuse lactatie deskundige bij moest komen, ik me niet meer kon vertonen op openbare plekken met andere kinderen in de buurt. Want ja, van baby huiltjes ga je lekken en zit je nieuwe shirtje onder de zooi.
Oh en niet te vergeten, negen lange maanden van je favo wijntje afgebleven. En dan moet je dat nog langer doorzetten? Hell no!
Ik neem jullie mee naar de meest bizarre dag na de geboorte van Carmen. Vroeg in de ochtend werd ik wakker door enorme brandende, opgezwollen uiers. Tijd om te melken. . Ik was op dat moment even alleen, dus op de bel drukken dan maar. Staan ging nog niet vanwege de keizersnede.
Verpleegster kwam binnen. Een wat oudere vrouw, heel keurig. Net gekapte haren, brilletje, lippenstift en een smetteloos wit pakje aan. "Goedemorgen mevrouwtje (ahhhhhh!!!! Neeeeeee!!!!), we zullen het kolf apparaat even halen. Dan kunnen we uw witte goud weer fijn bij uw kindje brengen (kippenvel) Goed vast blijven houden hoor!" Zo gezegd, zo gedaan. Kolf apparaat op beide uiers aangesloten. De verpleegster vertelde dat ze na 15 minuten terug zou komen om de zuignappen weg te halen. Daarna zou ze me helpen met douchen en iets te eten mee brengen
Na 15 minuten te hebben gekolfd, kwam er niemand. Na 20 minuten nog niet. Na 40 minuten nog niemand. Pas na een uur (!!!) kwam ze binnen stappen!
Oh meid, ik was je helemaal vergeten...
De tranen rolden over mijn wangen. Ik was nog niet gedoucht na de bevalling, mijn haar nog niet gewassen, ik had honger en kramp ik mn armen door het kolven. “Waarom heb je niet op de bel gedrukt?” Nou mevrouw de verpleegster, omdat ik mijn handen allebei vol had en ik NIET los mocht laten.. Ze pakte de zuignappen van de uiers, plop, alle melk over me heen. Mijn God, serieus?! Mijn witte goud, opgezogen door een paar lakens van het Radboud UMC.
Maar goed, gelukkig had ik genoeg.
De verpleegster kwam me nog even een smoothie (bosbessen) brengen. En zou me daarna helpen met douchen. Ik moest zelf maar ‘even’ gaan staan. Zonder gekheid, ik hing als Youri van Gelder aan de papegaai aan het bed. Huilend strompelde ik van het bed naar de douche. De verpleegster stond er bij en zei af en toe: kom op meid, even doorzetten. Je bent er bijna.
Ja ik was er bijna, bijna zover om haar een trap te verkopen. Maar goed, we zetten door.
Ein-de-lijk zat ik op de stoel in de badkamer. Bibberend, lijkbleek en huilend. De douche met net iets te koud water werd aan gezet. En voor het gemak, kneep mijn vriendin nog een fles shampoo boven mijn hoofd leeg. Het zeep liep in mn ogen, in mn mond. En ik huilde maar. Toen de sproeier recht in mn gezicht. Zachtjes zei ik naar haar: mevrouw, ik voel me niet lekker. Echt niet. Antwoord: ja, jij wilde douchen. Ok, *zucht* Ik wilde douchen.
Maar ik voelde mijn maag omdraaien en de paarse smoothie wilde naar buiten. Geen houden aan. The exorcist was er niets bij. Ik kotste de verpleegster van top tot teen onder met paarse troep. Ze was van haar middel tot haar tenen paars.
Karma zullen we maar zeggen.
Op dat moment begon ik alleen nog maar harder te huilen. Gelukkig mijn reddende engel, Ramona ( een andere verpleegkundige), kwam binnen. Och lieverdje, wat zie je er uit! En wat stink je verschrikkelijk, hahaha! Waarom is alles hier paars? Ze moest zo hard lachen, dat ik ook moet lachen. Tranen van het lachen dit keer. Ze heeft me rustig gedoucht, lekker ingesmeerd, maskertje op gedaan, kamertje opgeruimd en mij naar Carmen gebracht. Kolf apparaat mee. En maar weer melken.
Maanden lang heeft Carmen mijn borstvoeding kunnen drinken. Toen ze 34 weken was (zwangersschapsweken) mocht ze voor het eerst proberen bij mij te drinken. En dat ging heel goed. Maar ook bij haar wilde ik mijn lichaam terug na een aantal maanden. En daar is niets mis mee. Het blijft bijzonder dat je je eigen kindje kunt voeden. Maar via een fles voel je net zoveel liefde hoor!
Laat je niet gek maken! En doe waar je je goed bij voelt❤
Exploredbydo
Oh jeetje, en dit lees ik nu pas. Ik moet er ook wel een beetje om lachen. Achteraf gezien natuurlijk. Ik weet nog dat ik mijn moeder huilend facetimde: Mama, ik heb echt een kut leven! Hahaha! Oh joh, wat een verhaal. Misschien ander ziekenhuis, en dezelfde verpleegkundige ;-) Ik had idd ook een keizersnede. Vandaar het lastige opstaan ?
Exploredbydo
Oh jeetje, en dit lees ik nu pas. Ik moet er ook wel een beetje om lachen. Achteraf gezien natuurlijk. Ik weet nog dat ik mijn moeder huilend facetimde: Mama, ik heb echt een kut leven! Hahaha! Oh joh, wat een verhaal. Misschien ander ziekenhuis, en dezelfde verpleegkundige ;-) Ik had idd ook een keizersnede. Vandaar het lastige opstaan ?
Kimzstr
Oh wat herkenbaar! 1,5 dag na de keizersnee (die ik deels gevoeld had) kwam er een verpleegkundige om me aan te sluiten op het kolfapparaat. 'Bel maar als je klaar bent na 15min' ehm hoe? Ik heb ten eerste geen handen vrij, ten tweede zie ik nergens een klok, ten derde kan ik niet zelfstandig rechtop komen zitten, kan je niet over 15min terug komen? 'Nee, ik ga de artsenvisite in en mijn collega's hebben het druk, dus bel maar gewoon'. Uiteindelijk toch maar zelf gedaan, overal melk en ik had helaas niet zo veel. Komt ze later terug met arts, want artsenvisite. Ik ben nog nooit zó boos geweest (in combinatie met kraamtranen kan je je misschien voorstellen hoe dat eruit heeft gezien?), alles zat onder de melk, er was nog niemand gekomen om me ook maar een beetje te helpen met wassen en bij de vraag of er alsjeblieft iemand even naar de neo wilde bellen om te vragen naar de nacht van mijn zoon werd er gezegd: dan ga je zo toch zelf kijken. Ik had nog een infuus, dus mocht zogezegd niet alleen daar heen, maar de verpleegkundige had ook geen tijd om me te brengen. Vervolgens kreeg ik de opmerking: we hebben het allemaal druk, wat verwacht je dan van mij? En het was dinsdagochtend (kz zondag eind van de middag gehad), ik had allang zelfstandig uit bed moeten kunnen om mezelf te wassen of te douchen. Dit was overigens niet in het Radboud, maar heb ze wel even terug gegeven dat ze alles voor je doen als ze je kind binnen moeten houden, maar als je kind er eenmaal uit is kan je stikken, want hebben ze het allemaal druk. Daar kreeg ik geen reactie op en liep ze gewoon weg. Haar daarna gelukkig niet meer gezien en verder wel allemaal lieve verpleegkundige gezien.