4 jaar geleden
Streptokokken?
Vijf weken te vroeg en een bacterie.
Na van de eerste schrik bekomen te zijn dat ik zwanger was, heb ik een vrij goede en zorgeloze zwangerschap gehad. De echo's waren goed, onze baby groeide goed en ik had over het algemeen weinig kwaaltjes (als je de eerste 20 weken ochtendmisselijkheid even vergeet). Tot 34 weken heb ik nog gesport, heb geen enkele nacht slecht geslapen en ik begon eindelijk een beetje echt te genieten.
Tot op zondag ochtend spontaan mijn vliezen braken, ik was 34+6 weken zwanger op dat moment. Na controle van de verloskundige moesten wij naar het ziekenhuis, waar bleek wat wij inderdaad al dachten mijn vliezen waren echt gebroken en binnen een aantal dagen zouden wij onze baby in ons armen hebben.
Mijn weeën bleven echter uit en voor de 35 weken grens doen de artsen dan nog niks. Ik moest nog even afwachten dus. Wetende dat de meeste bevallingen van zelf starten binnen 72 uur na het breken van de vliezen heb ik mij gek genoeg daar niet heel druk om gemaakt. Eigenlijk vond ik het wel fijn dat ik nog even kon wennen aan het feit dat ik sneller moeder zou worden dan we gedacht hadden.
Zo een 36 uur na het breken van mijn vliezen, begonnen mijn weeën. na een vlotte bevalling van 5 uur was Lexie daar. Voordat Lexie geboren werd, werden wij al gewaarschuwd voor infectie gevaar dat komt kijken bij langdurig gebroken vliezen. Echter hadden zowel ik als Lexie geen symptomen dus werd er zich niet druk gemaakt. Doordat Lexie nog voor de grens van 37 weken geboren is, was zij prematuur. Vlak na de geboorte werd zij dan ook meegenomen door de kinderarts voor onderzoek. De kinderarts vertrouwde het niet doordat Lexie bij de geboorte heel kortademig was. Zij heeft toen uit voorzorg besloten te starten met een antibiotica kuur en bloed af te nemen.
Lexie bleek de Groep B streptokokken bacterie te hebben. Dankzij de alertheid van de kinderarts heeft de GBS bacterie gelukkig geen kans gehad om Lexie ziek te maken. Wel heeft dit ons onwijs doen schrikken, na de uitslag is zij getest op verschillende ziektes en werd zij nauwlettend in de gaten gehouden. Mede doordat Lexie prematuur was waren de artsen bang dat ze niet goed zou kunnen drinken en ademhalen. Lexie bleek echter sterker en de ziekteverschijnselen bleven uit. Na haar antibiotica kuur van 10 dagen mocht zij als gezonde baby mee naar huis.
In het ziekenhuis hebben wij vooral van dag tot dag geleefd, pas achteraf heb ik me gerealiseerd hoe gevaarlijk de bacterie had kunnen zijn en hoe blij ik ben dat we er op tijd bij waren. Nu vraag ik me vooral af, of ik het niet eerder had kunnen ontdekken en waarom hier niet op getest wordt tijdens de zwangerschap. Wat ons betreft is het een geluk dat Lexie te vroeg geboren is en sowieso nog in het ziekenhuis moest blijven. Maar wat als ze voldragen was en wel gelijk naar huis mocht?
Wij zijn ontzettend dankbaar met een prachtige en gezonde dochter. Wel ben ik benieuwd of er meerdere mama's (to be) ervaring hebben met deze bacterie?
Dewi | Lexie
Jeetje wat heftig. Ik ben het helemaal met je eens vooral omdat het zo goed behandelbaar is als je er wel vroeg bij bent. Het zou een standaard test moeten worden tegen het eind van de zwangerschap, zou veel kindjes kunnen helpen! Geniet van je twee andere toppers!
Mama s
Ik ben helaas ook bekend met deze bacterie. Mijn eerste kindje is door deze bacterie 22 uur na de bevalling overleden. Hij kreeg antibiotica maar het ging zo snel dat het niet meer hielp. Het is 10 jaar geleden en nog steeds ben io af en toe gefrustreerd dat er in Nederland zo weinig over voorgelicht wirdt. Ook vind ik dat het testen bij het standaard pakket voor zwangere vrouwen zou moeten zitten. De reden dat het te veel geld zou kosten vind ik niet terecht. Want wat kost het niet als een kindje zijn levenlang gehandicapt raakt door deze bacterie die voorkomen had kunnen worden door een goedkope test en observatie of antibiotica. Vreselijk en herkenbaar om jullie verhalen te kunnen en mogen lezen. En gelukkig loopt het bij de meesten niet ernstig af en kunnen jullie gelukkig genieten en ik inmiddels ook van mijn twee toppers die wel bij mij mochten blijven.
Lin123
Ik was ook niet bekend met de GBS bacterie tot onze dochter (ons 3de kindje) van 11 dagen oud ineens ziek werd. Na een mooie zwangerschap en snelle badbevalling thuis deed onze dochter het super. En heerlijke kraamweek gehad met een gezonde wolk van een baby. Van het éne op andere moment was ze ziek, hoge koorts en kreunde ze. We hebben meteen de verloskundige gebeld en na overleg kwam de ambulance voor rijden. Voor we het wisten gingen we met gillende sirenes richting het zk..Na een dag en nacht tussen hoop en vrees te leven is ons dochtertje overleden aan de gevolgen van de gbs bacterie.
Nothingbutlove
Hoi hoi, bij ons kwamen ze er pas na de bevalling achter dat ik drager was van deze bacterie. Normaal geven ze dan tijdens de bevalling antibiotica maar omdat het zo snel ging heeft niemand gezien dat dit moest gebeuren. Tegen mij was helemaal niks gezegd over de uitslag van de test dus ik had ook niet verwacht dat er iets aan de hand zou zijn. Na de bevalling waren we aan het wachten tot we naar huis mochten. De ontslagbrief was al getekend en we waren alle spulletjes al aan het pakken toen de kinderarts terug binnen kwam stormen met de mededeling dat ze dat niet hadden gezien en dat we minimaal 24 uur ter observatie moesten blijven en dat de kleine geprikt en onderzocht zou worden om te kijken of ze niet besmet was. Gelukkig was dit niet het geval. Ik heb me die 24 uur behoorlijk zorgen gemaakt en vind het ook een hele erge fout van het ziekenhuis.. gelukkig is bij jullie ook alles goed gekomen! Kan me goed voorstellen dat je je heel veel zorgen hebt gemaakt!