Spoedkeizersnede en zwangerschapsvergifteging

24-09-2020 

Ik was 39+5 en van mij mocht de kleine man komen. Na de hitte golf en enorme vocht wat ik vast hielt was ik er eigenlijk wel klaar mee(voor). Deze dag had ik nog een controle bij de verloskundige. In de morgen had ik nog het hele huis even schoon gemaakt (nesteldrang??!) haha. Normaal met gewone controles ging als t mocht mijn moeder of mijn zusje mee, en met de echo’s mijn man. Ik zei nog tegen mn moeder ik ga wel alleen joh ik sta zo weer buiten. 

Eenmaal bij de verloskundige liep het al een beetje uit. Alle controles waren goed, mijn bloeddruk zat op het randje van normaal en hoog. Tot ik aangaf dat ik de laatste dagen wat hoofdpijn had maar zelf dacht dat het kwam door het gehang de hele dag en slechte slapen moest ik toch mijn urine even laten na kijken. Ik moest mijn urine inleveren bij de assistent en als dat goed was zal ze mij naar huis sturen. Ik belde mijn man nog even om te zeggen dat ze toch naar mijn urine gingen kijken en zal bellen als ik klaar was. Toen de assistente bij me kwam en zei dat de verloskundige me zo zou roepen had ik al een gevoel dat er misschien toch iets niet goed was 

Teveel eiwitten in mijn urine zei de verloskundige. Oké en nu dacht ik?! Ik moest na het ziekenhuis om alles even na te laten kijken en voor de zekerheid de vluchtkoffer etc. meenemen. Terwijl ik na de auto loop bel ik mijn man, geen paniek maar we moeten toch naar het ziekenhuis en wil wel graag dat je mee gaat. Hij was nog aan het werk maar zou na huis komen. Eenmaal thuis heb ik rustig alle spullen gepakt en nog even de wasmachine aangezet. We zeiden nog tegen mekaar we zijn zo weer thuis. 

Eenmaal in het ziekenhuis bleek ik wel erg veel eiwitten in mijn urine te hebben en mijn bloeddruk ging steeds wat omhoog, nog steeds voelde ik me prima. Na een tijdje kreeg ik al een infuus en kregen we te horen dat we niet meer na huis zouden gaan. Oké, die zagen we niet aankomen. Tijdens de ECG’s bleek dat de kleine man erg reageerde om mijn harde buiken en mijn bloeddruk werd wel erg hoog. 

Na wat onderzoeken kregen we te horen dat wie die avond nog ouders zouden worden, ik kreeg een keizersnede. Dat voel me rouw op me dak. Ik wou het zelf doen en geen keizersnede, alleen daar was geen tijd voor. 

Mijn bloeddruk werd gevaarlijk hoog en ik kreeg een bolus toegediend. Eerst hadden ze erover dat einde van de avond de keizersnede zou plaats vinden. Terwijl de laatste druppels van de bolus naar binnen gingen ( waar ik het gevoel van kreeg dat ik in de brand stond) kregen we ook te horen dat we direct na de OK gingen. 

Ik raakte een beetje in paniek, niet om mezelf maar om de kleine of alles wel goed zou gaan. Ook was ik erg bang voor de ruggenprik, ik heb een enorme naaldenfobie 😰 gelukkig stelden ze mij er op mijn gemak en viel het me heel erg mee. Wel was is bang dat ze zouden beginnen zonder dat mijn man erbij was omdat alles ineens zo snel ging. Ik was ook erg blij toen ik hem de OK op zag komen. 

Direct heb ik tegen hem gezegd wat er ook gebeurd blijf bij de kleine ik red me wel. En toen op 24-09-2020 om 19:26 was daar ons kleine mannetje Deano. Mijn man is direct mee gelopen toen ze met hem bezig gingen. Sommige dingen van toen kan ik me niet heel goed meer herinneren omdat het ook zo snel ging allemaal. Maar toen ze zeiden dat Deano het goed deed was ik opgelucht. 

Niemand wist dat we in het ziekenhuis waren. Tenminste dat dachten we.. toevallig was er nog een stel uit het dorp waar wij wonen op de kraamafdeling en die hadden onze achternaam zien staan en even mijn schoonzus gebeld om te vragen of ik bezig was! Mijn man had ondertussen al wat gemiste oproepen op zijn telefoon. 

Eerste hebben we mijn man zijn vader en mijn ouders op de hoogte gebracht. Mijn moeder geloofde het niet omdat ik nog met haar geappt had, ik had alleen gezegd wat we even moesten bloedprikken want ik wou haar niet ongerust maken. Daarna hebben we mijn zusje en schoonzussen gebeld. Ivm met de Corona mochten we helaas niet direct bezoek.  

Ook voelde ik me niet echt goed, kwam het door de keizersnede of toch door de zwangerschapsvergifteging?! Daar kwamen we de volgende dag wel achter helaas. Mijn bloeddruk bleef erg hoog en ik moest rust houden. We besloten dan ook te gaan slapen en onze rust te pakken