Snelle bevalling gevolgd door het hellp syndroom

Het was dinsdagochtend en lag vanuit mijn bed televisie te kijken.Ik was op dat moment 37+1 week zwanger van ons eerste zoontje en eigenlijk totaal niet voorbereid op de bevalling. Mijn vriend liep op dat moment stage vijf minuten bij ons huis vandaan. Ik kreeg een harde steek/kramp door mijn buik waarvan ik echt zoiets had van woow wat was dat? En stond op uit bed en ging even op de bank zitten en kreeg plotseling het gevoel dat ik moest plassen eigenlijk met het moment dat ik op wil staan om naar de wc te gaan begint het gewoon te lopen en ik dacht bij me zelf plas ik nou serieus gewoon over me bank heen. Nadat ik daar handdoeken overheen had gedaan had gelukkig toentertijd een leren bank ben ik weer op bed gaan liggen vrijwel direct kreeg ik ontzettende buikkrampen waarvan ik op dat moment eigenlijk niet zeker was of het weeën waren of gewoon buikpijn. Wel was ik direct bang ik was helemaal alleen thuis dus ben ik weer opgestaan en mijn vriend gebeld of hij asjeblieft direct naar huis wou komen dat ik niet wist of de bevalling was begonnen maar dat ik hem echt nodig had. Hij is uiteraard direct gekomen dus 5 minuten later ongeveer half 12 stond hij naast me en zei ik dat hij de verloskundige maar moest bellen. Die zou zo snel mogelijk komen ondertussen had mijn vriend zijn moeder ook ingelicht en die en haar man kwamen ook direct en kwamen zo'n beetje tegelijk met de verloskundige binnen dit was allemaal ongeveer tegen kwart voor 12 ondertussen was mijn buikpijn nog geen moment gestopt. De verloskundige kwam eigenlijk heel rustig binnen met het idee dat ze even zou voelen en ik waarschijnlijk zo'n 3 cm ontsluiting zou hebben en het nog uren zou duren. Toen ze ging voelen was ze gelijk in alle staten je hebt 10 cm oh jee ik moet de beademingsapparatuur uit de auto halen en ik moet dit en dat. Blijf rustig liggen en ik heb hulp nodig! Gelukkig heeft mijn schoonvader een aantal jaar op de ambulance gereden dus die heeft wel enige kennis en ze eiste min of meer dat hij haar hielp hahah aangezien wij de hele zwangerschap echt met zijn tweetjes hadden gedaan echo'S en noem maar op was het ook onze planning om de bevalling op die manier te doen maar dat was dus niet meer mogelijk. Mij  schoonmoeder stelde voor dat ze wel in de woonkamer zal wachten maar dat vond ik op dat moment ook echt niet meer nodig en heb gezegt dat zij er dus ook gewoon bij mocht zijn. Dit vond ze geweldig want het was officieel haar eerste kleinkind. Al die tijd had ik onafgebroken weeën gehad en vrij snel kreeg ik persweeen wat ik wel apart vond is dat ik zelf mijn benen niet vast kon houden het lukte me gewoon niet dus aan me ene been zat me schoonvader en aan de andere mij vriend na de tweede perswee en twee heel harde gillen van mij was ons mannetje geboren. Mijn vriend en ik schrokken eerst heel erg omdat hij zo ontzetten paars/blauw dat wij echt zoiets hadden van is dit wel goed? Maar gelukkig trok dat zo weg en waren we ontzettend trotse ouders. Al met al heeft mijn bevalling ongeveer 1,5 uur geduurd om 5voor 1 is onze zoon geboren en ik voelde me eigenlijk hartstikke goed ik ben na de bevalling lekker onder de douche gestapt stond daar zo'n 10 min toen de vk kwam van sta jij nou nog onder de douche?! En moest ik er onder weg nou even later stond ik een sigaretje op het balkon te roken en kwam de kraamvisite binnen druppelen ook heb ik zelf koffie en alles gedaan uiteraard ook hulp gehad maar zo goed voelde ik me. S' avonds toen eigenlijk de grootste drukte weg was er nog een paar mensen zaten begon ik erge last van mijn borst te krijgen een ontzettende druk dus ben op bed gaan liggen uiteindelijk waren alleen mij  zusje en haar vriend er nog toen ik het niet meer uithield  ik kon amper nog praten zoveel druk had ik op de borst dus heeft me zusje de vk gebeld dit was rond 23.00 die is gelijk gekomen en ging mijn bloeddruk meten en die was 200 over 98 als ik het megoed herinner en werd dus direct door gestuurd naar het ziekenhuis hier bleek dat ik het hellp syndroom had en dat mijn leven in gevaar was. Ik kreeg gelijk een infuus met medicatie en een katheter en ik moet zeggen dat ik me vrij snel beter voelde. Pas later realiseer je je wat er had kunnen gebeuren als mijn zoontje zich niet gemeld had was hij zeer waarschijnlijk droog komen te liggen want had maar heel weinig vruchtwater en dat heeft de vk nooit gezien. Ook heb ik in mijn zwangerschap aangeven dat ik last had tussen mijn schouderbladen wat achteraf gezien een symptoom is en ik hield echt al vrij snel heeel veel vocht vast en dat is ook een symptoom. Dus al met al hebben mijn zoon en ik eigenlijk ontzettend veel geluk gehad. Wat ik hier heel apart aan vind is dat mijn vader op 4 maart een aantal jaar daar voor een hersenbloeding heeft gehad waardoor hij linkszijdig verlamd is geraakt en eigenlijk een ander persoon is geworden niet helemaal maar wel deels en op 4 maart is mijn zoon geboren 3 weken te vroeg maar achteraf gezien absoluut noodzakelijk. ik heb zelf altijd het idee dat mijn vader daar een rol in heeft gespeeld. Met ons is alles helemaal goed gekomen en we zijn nu in verwachting van ons tweede zoontje en broertje en ben benieuwd hoe deze zwangerschap gaat weet nu waar ik op moet letten ;)