3 jaar geleden
Snel en heftig, maar mijn bevalling maakte mijn zwangerschap een stukje beter
Na een bizarre en een rollercoaster van een zwangerschap wordt ik ingeleid, zo kunnen ze mij en de baby vanaf het begin goed monitoren. Als je benieuwd bent naar mijn zwangerschap en hoe ik erachter kwam dat ik zwanger was, neem dan een kijkje op mijn profiel!
29 oktober, half 7, de wekker gaat. Vandaag is de dag dat we onze kleine meid gaan halen. Ondanks dat ik mij hier bewust van ben, heb ik voor de verandering wél goed geslapen. Alsof mijn lijf wist, morgen wordt zwaar, nu laat ik je slapen. Ik ben 38.4 weken zwanger. Ik wordt ingeleid om uitputting te voorkomen en met die gbs bacterie is het alleen maar mooi dat ik vanaf het begin gelijk in het ziekenhuis ben.
Om half 8 staan we braaf bij de balie, bepakt en bezakt met allerlei tassen vol spullen. Zelf een aparte tas met eten voor Djerf, die is namelijk niet te genieten zonder eten haha! Djerf laat nog weten dat hij niet de hele dag in het ziekenhuis blijft als het lang duurt. Dit is begrijpelijk, door een geschiedenis met een zware hersenschudding trekt hij dat niet zo goed. Maar hij blijft zolang hij kan. We verwachten beide toch dat het pas ergens in de avond zal gebeuren.
Om 8u komt de klinisch verloskundige binnen, een lieve vrouw, daar ben ik blij mee. Ze legt uit dat we beginnen met een antibiotica gift, als die gift is voltooid worden mijn vliezen gebroken. Het infuus word gezet en de antibiotica word gestart. Dit geeft een goed gevoel dat er minstens een gift van de twee al in mijn lijf zit. Om half 9 worden mijn vliezen gebroken en worden de weeënopwekkers gestart. Hoe korter mijn vliezen gebroken zijn, des te minder kans dat de baby ziek wordt. De eerste twee uur gaan prima, ik kan de weeën goed wegzuchten, ze verhogen de opwekkers. Ook dit gaat goed, ze zijn wat zwaarder maar ik kan ze wederom goed wegzuchten. Ik opper nog naar Djerf dat we wel een kaartspelletje kunnen spelen. Ik kan je vertellen, nooit gebeurd!
Wanneer ze tegen een uur of half 11 langzaam wat zwaarder worden besluit ik onder de douche te gaan zitten. Maar vanwege mijn bekken en slechte rug houd ik het zitten niet lang vol, daarbij heeft mijn douche een afwijking, om de zoveel seconden komt er een kokend hete straal uit. Ik kan je vertellen, dit is alles behalve prettig en vooral tijdens een wee.
Ik roep de verpleegkundigen op en vraag of ze een bad willen op zetten. Origineel gezien was dit niet mijn plan maar ik wilde echt even dat warme water in. Wanneer ze op de badkamer komen vragen ze gelijk: jij wilt een ruggenprik? Huh nee, ik wil in bad! Roep ik. Ze hadden dus gedacht dat ik een ruggenprik wilde omdat ik al onder de douche zat en hen opriep. Ik had van te voren ook aan gegeven dat ik geen pijnstilling wilde, maar wanneer ik er om vroeg moesten ze het wel geven. Ik heb namelijk al een hekel aan een paracetamol..
Goed, het bad is opgezet en kan even iets ontspannen, de weeën blijven steeds sterker worden, na ongeveer drie kwartier in bad te hebben gezeten heb ik er genoeg van, het bad is natuurlijk niet groot en ik kan mij slecht bewegen, geen enkele houding voelt goeg genoeg om de weeën op te vangen. Ik stap het bad uit. Er komt weer een wee, wow die is heftig ineens! De opwekkers staan inmiddels op standje 6 uit 10 ze besluiten dat dit wel even goed is zo. Ik kan gelukkig tegen Djerf aan leunen om de wee op te vangen. Eenmaal op bed checken ze mijn ontsluiting weer. 5cm. Het is inmiddels 12u. Ik weet nog dacht ik bij mezelf dat als dit zo lang ging duren ik er nu al klaar mee was. De verloskundige vertrekt weer. Ineens worden de weeën ontzettend heftig. Normaal is een wee als een golf, hij komt aan, maakt een piek en ebt weer weg. Nu voelde ik een klein begin van de wee en ineens was die piek er, waardoor ik compleet overvallen werd door de pijn.
En dit is niet een keer, nee dit zet door! Ik weet niet meer waar ik het zoeken moet. Djerf grapt tussendoor nog: “je wilde toch een spelletje spelen”. Achteraf kan ik er hard om lachen maar toen kreeg hij even een middelvinger gepaard met “klootzak”. In begin ondertussen bij elke wee in paniek te raken. Ik roep dat ik het niet meer aan kan en begin te hyperventileren. Als dit zo nog een paar uur doorgaat wil ik wel die pijnstilling. De verpleegkundige en Djerf proberen me te kalmeren maar het wilt niet helpen. Ik zit middenin de weeënstorm en krijg ineens persdrang. De verpleegkundige zegt dat dat niet kan, je had net maar 5 cm. Word even rustig en probeer te puffen. Nee, ik kan niet, ik moet persen! Nadat ik dit nog zo’n drie keer roep bellen ze de verloskundige. Het is inmiddels 13:00. En ze gaat voelen voor ontsluiting wanneer ik even geen wee heb..
De rest volgt in deel twee! https://www.mamaplaats.nl/blog/bevallingsverhalen/snel-en-heftig-maar-mijn-bevalling-maakte-mijn-zwangerschap-een-stukje-beter-deel-2