Snap
  • Bevallingsverhalen
  • weeen
  • Bevallingsverhaal

Senna’s bevallingsverhaal

Mij eerste echte blog!

Ik dacht ik val maar meteen met de deur in huis, mijn bevallingsverhaal. Ik heb er eerder over willen schrijven maar ik dacht toen; mijn bevalling was toch niet bijzonder of speciaal.

Toch zijn er tot de dag van vandaag nog dingen die ik niet begrijp.

Mijn bevalling duurde 15,5 uur in totaal.

Ik was 39.3 weken zwanger en wilde graag thuis in mijn vertrouwde omgeving bevallen. Het begon om 3.15 snachts toen ik wakker werd van weeën. Mijn tante blijkt magische handen te hebben want die heeft 1 voet gemasseerd een paar uurtjes daar voor. Ik dacht nog nouja wie weet helpt het.. en ja het heeft zeker geholpen!

Ik ben uit bed gegaan want slapen lukte niet meer. Ik ben lekker op mijn yoga bal gaan zitten en heb nog wat gegeten. Om 7:00 heb ik mijn moeder gebeld. Ik wist dat ze moest werken en dat ze wakker zou zijn. Ook de verloskundige heb ik toen een appje gestuurd. Rond 10:00 heb ik mijn vriend wakker gemaakt want toen merkte ik dat ik zijn hulp wel kon gebruiken. De weeen werden natuurlijk steeds heftiger en ik kon wel wat steun gebruiken.

Lopen, douchen, (nog even scheren) op de bal, etc. Rond 13:00 kwamen mij ouders en de verloskundige. Toen had ik pas 2 cm ontsluiting. Wat een domper. Ik was al 10 uur bezig.. ze ging weg en zou rond 16:00 terug komen. Vanaf toen kreeg ik het steeds moeilijker. Ondertussen waren mijn vliezen nog niet gebroken.

Weer douchen maar de weeen werden zo pijnlijk. Om 15:30 zei ik: “ik trek het niet meer ze moet nu terug komen.”

Ze kwam netjes om 16:00 en voelde weer. (In totaal nu 13 uur bezig)

“Je hebt nu 4/5 cm ontsluiting.”

Ik dacht dat ik gek werd.

Ze haalde mijn slijmprop weg en toen veranderde er iets. Ik kreeg vrijwel meteen persweeen. We keken het nog even aan maar ik voelde dat ik niet meer kon.

We overlegde om toch naar het ziekenhuis te gaan en ik wilde meteen vertrekken.

Naar de auto lopen was een HEL.

De autorit was nog erger.

Mijn persweeen stonden op standje maximaal en kwamen achter elkaar. Mijn moeder en vriend steunde me en zeiden “niet persen niet persen!”

We weten allemaal dat dat bijna onmogelijk is maar we hebben het gered. Ik dacht even dat de baby in de auto zou komen.

Daar aangekomen meteen naar een kamer om weeen remmers of pijnstilling te krijgen. Het leek een eeuwigheid te duren voordat de kinderarts kwam.

Toen ze er was had ik alvast een infuus in mijn hand. Toen ze ging voelen bleek ik ineens 9,5 cm ontsluiting te hebben!

Van 4,5 naar bijna 10 in 1,5 uur tijd. Vandaar die heftige persweeen.

Ik mocht persen en na 40 minuten was Ayden er. Ik mocht hem zelf aanpakken en huilend kwam hij om 18:20 ter wereld. Hij was prachtig.

Hij kwam er bijna “schoon” uit en had helemaal geen huidsmeer.

Toen hij op mijn borst lag strekte hij zijn beentje waar de navelstreng om zat. Ik kreeg een kei harde ruk aan de placenta en het voelde alsof mijn baarmoeder er uit getrokken was.

Ik kreeg een kleine bloeding maar het hield snel op.

Side note: mijn vruchtwater was nergens te bekennen.

Daarom was hij ook zo droog. In de kraamweek begon hij super te vervellen door zijn droge huid. Ik kon de vellen er zo af trekken. (Heb ik niet gedaan hoor). Waarschijnlijk had ik de dagen daar voor al bijna geen vrucht water meer en was ik blij dat hij niet tot 42 weken bleef zitten.

Als ik er op terug kijk heb ik een prima bevalling gehad. 5 hechtingen en het eind was hels. Maar we hebben het overleefd.

Misschien over een paar jaar nog een keer.

Xx Senna.

3 jaar geleden

Wauw ja zo veel centimeters in zo’n korte tijd! Echt heftig hè. Ja mijn bubbel van thuis bevallen was meteen weg 😅 maar het ziekenhuis was ook fijn ontdanks dat het druk was en uiteindelijk voor niets.. bij de volgende bevalling wil ik geboorte tens proberen. Misschien zijn die laatste centimeters dan wat relaxter 😁

3 jaar geleden

O Heel herkenbaar. Bij mijn zoontje dacht ik nou zit ik echt al ver en toen bleek ik nog maar 3cm te hebben (Wat ik ook al had in de week ervoor toen ik bij de gynaecoloog voor controle kwam) Echter duurde het erna nog geen uur voordat hij in m'n armen lag. Van 3cm naar volledige ontsluiting in net iets meer dan een half uur. Ik ben blij dat ik al in het ziekenhuis was. Respect voor jou dat je nog de auto bent ingestapt met persweeën.