Ronald McDonald huis

Na mijn keizersnede heb ik nog 5 dagen zorg gehad in het Isala, maar daarna moest ik toch echt met ontslag. Alleen lag ons zoontje nog steeds op de Neonatologie afdeling. Toen begon de kraamverpleegster over het Ronald McDonald huis in Zwolle. Nooit bij stil gestaan, maar we waren erg blij dat het er was!

Ik dacht altijd dat de Ronald McDonald huizen voor ouders met ongeneselijk zieke kinderen waren. Maar ze zijn voor alle ouders wiens kind(je) langdurig in het ziekenhuis moet verblijven, of het nou voor een operatie is of een andere opname.

Helaas moest ik met mijn ontslag afscheid nemen van mijn luxe rolstoel en moest mijn vriend mij in zo'n "duw stoel" drukken. Wat voor geen ene meter werkt, wat een k*tdingen zijn dat zeg en de bandjes zijn altijd zacht!

Op dit moment hadden we echt ons diepte punt bereikt, het was hartstikke koud, ik had geen jas meegenomen, dus ik droeg het enige warme vest van mijn vriend. Die toen alleen in een t-shirtje liep. Op mijn schoot droeg ik alle kraam cadeaus en daar gingen we dan. Het was een en al hobbel en gaten in de weg en ongeveer een kwartier lopen in ons tempo met die rot stoel.

Eenmaal aangekomen werden we heel lief ontvangen door de avond vrijwilligster. We mochten een knuffeltje en een lampje uitkiezen voor ons kindje. Ik ging voor een vosje en een sterretje met een smiley face. Daarna kregen wij een snelle rondleiding en werden we naar onze kamer gebracht. Die alleen te openen is met je eigen keycard.

De kamer was heel erg ruim en modern. En tot mijn opluchting super schoon! Ik heb zelf een beetje smetvrees wat betreft ruimtes die door andere mensen gebruikt zijn, vooral het idee van in een bed slapen waar meerdere mensen in hebben geslapen vind ik gewoon heel vies.

De douche was super mooi, met een mooie glazen cabine met stortdouche en een krukje. Dit laatste was erg handig voor mij. We kregen ook allebei een welkomstpakketje van de Etos met douchegel, tandpasta en bodylotion. Op de hal stond een kolf die je kon gebruiken, deze deel je met de kamer ernaast. Nadeel is dat je hem steeds weer moet terug zetten en ik kolfde 's nachts nog elke 3 uur. Aangezien ik nog slecht ter been was moest mijn vriend steeds heen en weer lopen om dat ding te pakken en om de melk in de koelkast te zetten,

Er is ook een grote keuken waar je een koelkast met een ander deelt, maar je hebt wel een eigen diepvries (er stond er zelfs eentje op de kamer) en voorraad kastje. Er was 1 kookeiland en die was helaas steeds bezet, met als resultaat dat we van thuisbezorgd.nl en magnetron maaltijden hebben geleefd. Ook is er een grote, gezamenlijke huiskamer waar je lekker kan relaxen met een van de vele boeken of tijdschriften en de mogelijkheid om tv te kijken. Er zijn ook televisies op de slaapkamers aanwezig. Ik heb in deze periode veel Comedy Central gekeken, met name Friends en How I met your mother, de humor hield mij nog een beetje op de been. Wij hebben ongeveer 3 weken in het Ronald in Zwolle gezeten.

Het Ronald in Groningen was nog veeeeeel groter, met 4 verdiepingen en nog een kelder. De kamers hier waren alleen wel wat ouder dan in Zwolle en de kolf was constant uitgeleend. Maar gelukkig hebben we een kolf kunnen huren via een medische winkel in het UMCG. In Groningen heb ik ook meer contact gehad met andere ouders, waarbij ik mij vaak pijnlijk realiseerde dat sommige ouders het nog veel zwaarder hadden dan ons en al een half jaar in het huis verblijven.

Het huis is prima voor een paar weken, maar ik zou na een maand of 2 echt gek worden en toe zijn aan mijn eigen vertrouwde plekje thuis. Ook hier was hetzelfde probleem dat de keukens telkens bezet waren. In dit huis zaten ook grotere gezinnen, dus dat duurt allemaal wat langer. Dus ook hier was het weer magnetronmaaltijden eten, die van de Jumbo zijn trouwens best wel te eten.

Ik heb in de laatste maand van het zorgtraject van onze zoon nog alleen verbleven in het huis. Mijn vriend bleef thuis, want we hebben ook nog huisdieren, en ik was elke dag dicht bij Bjorn. Ik kon vanaf de 4e verdieping het Beatrix Kinderziekenhuis zien, wat een heel fijn gevoel was.

Wat ook heel fijn was, is dat je in Groningen een fiets kan lenen. Zo ben je al veel mobieler en sneller bij het ziekenhuis of de stad. Aan beide einden van de straat zat een Lidl en Jumbo, heel erg handig, maar een middagje winkelen in het centrum was ook wel een fijne afleiding.

 De huizen hebben ook een wasserette, met zowel wasmachines als drogers en op je kamer een rekje om het op te hangen. In Zwolle moest je maar net het geluk hebben dat er een rekje vrij was. Sommige mensen lieten zelfs hun was dagenlang aan 1 rekje hangen. 

Al met al kijk ik eigenlijk heel positief terug op de periode van de Ronald McDonald huizen. Ik wil dan ook echt een shout-out doen naar alle vrijwilligers! Deze mensen zijn super lief en hebben vreselijk veel geduld en begrip! Jullie waren echt toppers!!