Relaxed bevallen, het kan!

Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was van de tweede had ik gemixte gevoelens. Aan de ene kant was ik blij maar aan de andere kant was er direct de angst dat ik weet moest bevallen. De eerste keer was namelijk geen pretje. Gelukkig nam de verloskundige mij serieus nadat ze het verhaal van de vorige bevalling hoorde. Er werd voorgesteld om de vorige nog eens te evalueren, een coach te nemen of een curus hypnobirthing te volgen. De eerste twee opties vielen wat mij betreft af. Ik had iets nodig om nu te kunnen bevallen en niet de vorige nog eens her te beleven.

Hypnobirthing had ik eigenlijk gelijk afgescheept, het klonk zweverig, dat zou niet bij mij passen. Maar toch bleef de angst voor de bevalling en ik vond dat ik er iets mee moest. Daarom heb ik mij toch verdiept in hypnobirthing. Na het een en ander te hebben gelezen bleef ik sceptisch. Ik besprak dit met mensen uit mijn omgeving. Een van de mensen die ik sprak kende iemand die het ook had gedaan. Daar was ik naar op zoek! Een concrete ervaring. 

Na die persoon te hebben gesproken besloot ik samen met mijn man de cursus hypnobirthing te gaan volgen. Want het is belangrijk om dit samen te gaan doen las ik overal. Wij zouden er uit halen wat voor ons belangrijk en helpens zou zijn.

De eerste cursusochtend reden wij er een beetje lacherig heen. Zouden we zweverig terug komen? Ontmoeten we daar alleen maar mensen met geitenwollen sokken en sandalen? Ruikt het er naar wierook? 

Eerlijk is eerlijk, de eerste ontmoeting daar was wat ongemakkelijk. Na wat korte kennismakingsgesprekkjes met de andere stellen kwam ik er achter dat zij uit de hele omgeving vandaan kwamen, speciaal voor hypnobirthing. Zou het dan echt zo bijzonder zijn?

Op houten stoelen, die echt niet fijn zaten ook als je niet zwanger bent, gingen we van start. Wij zijn beide doeners en houden van actie, maar dat gebeurde maar niet. Ik werd er ongeduldig van. In de auto terug waren we beiden gematigd enthousiast. Gaat dit mij echt helpen? We spraken af dat we het nog een kans gingen geven.

Na de 2e keer, gingen we de 3e en 4e keer ook. Ik leerde er ontspannen, ik leerde om positief naar mijn zwangere lijf te kijken en wij leerden trucjes om in een diepe ontspanning te komen. Mijn man leerde om mij in die ontspanning terug te krijgen of te houden. Kortom: na de curus was ik vol vertrouwen in mijn zwangere lijf en in ons team: mijn man, de baby en ik. Wij gaan dit 'klusje' samen klaren. Dit gevoel had ik nodig, aangezien ik er na de vorige bevalling geen vertrouwen in had.

Zo gezegd zo gedaan. De bevalling begon, ik kon tussen de weeën (of eigenlijk heet het volgens de hypnobirthing 'golvingen') goed ontspannen. Na 4 uur had ik al 6cm terwijl ik het gevoel had dat het echt nog moest doorzetten en beginnen. Net toen ik dat bedacht brak het los. Het was een uurtje hard werken om toch tussendoor ontspannen te blijven, maar ik bleef vol vertrouwen in mijn lijf. Vlak voor het persen zou ik nog gezegd hebben: 'ik ga nu dit kind op de wereld zetten'. Er kwam een oerkracht in mij naar boven en 2 pers weeën  later was ze er! Wat was ik trots op mijzelf, maar ook verbaasd dat het zo snel ging en tegelijk ontzettend verliefd op de prachtige baby die op mijn buik lag!

Als ik had geweten dat het ook zo kon had ik dit al bij de eerste willen doen. Ik kan iedereen die opziet tegen de bevalling dit aanraden. Jouw lijf als vrouw is er voor gemaakt om een kindje te dragen, op de wereld te zetten en daarna te voeden. Hoe mooi is dat? En hoe gaaf is het dat je dit als vrouw mee kunt maken?