Positieve terugblik eerste bevalling

Op dit moment ben ik 36 weken zwanger van ons tweede kindje. Nu de bevalling steeds dichterbij komt vind ik het fijn om positieve bevallingsverhalen te lezen. Dit geeft mij weer goede moed en het gevoel dat ik het ook een tweede keer aan kan. Neemt niet weg dat heftige verhalen ook gewoon gedeeld moeten worden, die vermijd ik zelf alleen even tijdens mijn zwangerschap omdat dit mij niet gaat helpen mij te concentreren op mijn aankomende bevalling. Ik hoop dat ik jou ook goede moed geef met mijn bevallingsverhaal. Er is nog nooit een kind blijven zitten dus jij kan het ook!

De uitgerekende datum

26 september 2017, de uitgerekende datum. Ik wou deze dag niet voor de tv door brengen maar afleiding zoeken zodat ik niet op een ‘teken’ zat te wachten.

In de ochtend ging ik naar de winkel en kocht een ananas, bitterlemon en frambozenblad thee. Want dit helpt de bevalling schijnbaar op te wekken en ik dacht laten we het gewoon proberen, ik ben er wel klaar voor! Na dit thuis lekker opgegeten en gedronken te hebben vertrok ik met de hond naar het bos voor een wandeling. Ergens half in het bos, 2 kilometer verder volgens de runkeeper app dacht ik wel even poeh ik ben nog niet thuis. Batterij van mijn telefoon op 5% en een mega harde buik. Ik belde nog snel even de verloskundige om te vragen of dit geen kwaad kon. Dit kon geen kwaad en ik waggelde verder naar huis. Thuis aangekomen had ik meer als 2 uur gedaan over 4 kilometer en was helemaal op. Ik belde mijn man om te vragen of hij voor het avond eten pizza wou halen.

Op bed

We waren allebei erg moe en besloten om 20:00 naar bed te gaan, een serie kijken. Ik had een klein elektrisch dekentje die ik gedurende mijn zwangerschap op mijn buik legde ter ontspanning. Voor ik in bed stapte zei ik tegen mijn man: Ik baal wel dat ik niet ook iets van een voor teken gevoeld heb ofzo. Ik lag niet heel lekker en stapte een paar minuten later weer uit bed om de stekker van mijn elektrisch dekentje in het stopcontact te steken. Toen ik ging staan voelde ik een klein knakje en liep er een straaltje water langs mijn benen. Ik keek mijn man aan en riep : YESS het begint! Hij dacht eerst dat ik een grapje maakte maar zag toen al snel dat er wat vruchtwater over de grond druppelde. Het was 20:15. Omdat we nog aan het klussen waren en we nog geen goede verlichting hadden, pakte we de zaklamp app erbij om te kijken of het vruchtwater helder was. Dit was gelukkig zo. Ik had verder nog geen last van weeën maar vond het toch fijn, nu het nog niet zo heel laat was om het even te melden en belde de verloskundige. Ze vertelde dat ik beter nog even kon gaan slapen.

Het begin

Al snel nadat ik de verloskundige had gebeld kreeg ik last van menstruatieachtige krampen. Rond 21:00 ging ik naar beneden om even te douchen en ging daarna met een kop thee op de bank zitten. Ik deed een ontspanningsmuziekje aan en vond het helemaal prima te doen. Ik dacht nog, dit wordt een makje. Mijn moeder apte nog om 23 uur, toen had ik volgens de timer al om de 5 min een wee. Met de vraag waarom ik nog wakker was. Ik zei dat ik even moest plassen. Als ik had gezegd dat het was begonnen had aanstaande oma geen oog dicht meer gedaan.

De weeën kwamen inmiddels steeds sneller en er zat op een gegeven moment 3 soms 5 minuten tussen. Ik voelde me prima en kalm en zat lekker in een hoekje van de bank met mijn elektrisch dekentje over mijn buik. Nog steeds denkende dat dit het wel zou zijn, de ‘pijn’.

Om 1 uur wist ik niet wat ik mee maakte. Ik kreeg een rug wee en schrok hier best wel van. Ik kon ook geen houding vinden om hem op te vangen en riep meteen mijn man. Die lag lekker te slapen. Ik riep dat hij de verloskundige moest bellen. Hij zij nog dat ik nog wel even kon wachten. Ik riep dat hij NU moest bellen en dat deed hij braaf. De verloskundige was er om half 2. Ik had 3 cm ontsluiting. Ze vertelde dat ze wel met mij mee naar het ziekenhuis wou maar ze wou ook over 2 uur terug komen. Ik wou graag naar het ziekenhuis.

In het ziekenhuis aangekomen

Wij wonen vlakbij het ziekenhuis om 2 uur had ik een kamer en wou graag even in bad. Toen ik er eenmaal in zat was het me veel te warm en werd ik misselijk. Ik heb er denk ik 5 minuten in gezeten. Nog steeds had ik rugweeën en kon ik geen houding vinden om deze op te vangen. Het enige wat toen goed voelde was liggen in bed. Mijn man had mijn elektrische dekentje meegenomen en zette deze op de hoogste stand en legde deze onder mijn rug. Dit hielp een klein beetje. Het was inmiddels 3 uur en ik had 5 cm ontsluiting.

Angst

Ondanks mijn positieve instelling vond ik het toch allemaal wel spannend worden. De angst sloeg even toe en ik dacht, stel dat dit nou nog uren duurt ga ik dit nooit volhouden. Ik vroeg om een ruggenprik. Het ziekenhuis personeel nam het over en legde mij aan de ctg. Alles ging heel snel en na deze ctg had ik al persweeën die ik nog een tijdje moest inhouden. Mijn verloskundige kwam terug en ik had al 9 cm ontsluiting, het was inmiddels rond 4 in de nacht. Zij nam het verder weer over want een ruggenprik kon niet meer. Hier was ik achteraf heel blij mee. Toen de weeën overgingen in persweeën kon ik het ook weer veel beter aan en kreeg weer goede moed. Ik moest nog even volhouden maar mocht al een klein beetje mee persen. Toen ik op 10 cm zat heb ik 20 minuutjes geperst. Samen met de verloskundige pakte ik Julan aan en legde hem op mijn buik.

Ontzettend trots en tranen van geluk stroomde er over onze wangen. Niet ingescheurd of geknipt. Toch nog helemaal op eigen kracht.

Het gouden uur

Een uur lang heb ik genoten van Julan die op mijn borst lag en zelfs nog even heeft geprobeerd aan mijn borst te drinken. Daarna heeft mijn man hem samen met de kraamzorg aangekleed en ben ik gaan douchen. We mochten naar huis. 7:30 stonden we schoon en fris met zoon in maxicosie weer op de stoep. Het genieten van ons kleine mannetje kon nu echt beginnen.

Uitzonderlijk

Maar 4% van de vrouwen bevalt op de uitgerekende datum. Mijn vliezen braken op de uitgerekende datum. Ik beviel 4:45 dus eigenlijk niet echt precies op de uitgerekende datum maar dit is wel uitzonderlijk. Ook bij maar 1 op de 10 vrouwen kondigt de bevalling zich aan met het breken van de vliezen. Een mooier begin kon ik dus eigenlijk niet hebben.

Wel moet ik eerlijk zeggen dat ik een aantal keer heb overgegeven van de misselijkheid. Ik heb dit verder niet als storend ervaren.

Benieuwd naar de bevalling van mijn dochter

Ik vind het fijn dat ik een positieve ervaring heb gehad met mijn eerste bevalling. Ik ben ontzettend benieuwd wanneer ik mag bevallen van onze dochter en hoe deze bevalling gaat beginnen. Tot 30 weken wou ik graag in het ziekenhuis bevallen maar ik heb toch besloten het thuis in bad te proberen. Alles staat zo goed als klaar. Wel houden we in ons achterhoofd dat we altijd naar het ziekenhuis kunnen als ik het toch thuis niet meer zie zitten. Ik kijk er wel naar uit, ik ben er wel weer klaar voor! Ik hoop dat ik over een aantal weken nog een positief bevallingsverhaal met jullie mag delen.

Ga jij binnenkort bevallen? Zet hem op. Je kant het!

Liefs, Lea