PLEIDOOI VOOR PIJNLOOS BEVALLEN

Pleidooi voor pijnloos bevallen

De uitspraak van ‘Helaas wint de ruggenprik in Europa terrein’ van verloskundige Beatrijs Smulders tegen de uitspraak ‘Baringspijn is vergelijkbaar met een traumatische amputatie’ en dus voorstander van pijnbestrijding bij een bevalling van Maarten Knapen (gynaecoloog-perinatoloog in het Erasmus MC in Rotterdam).

Beatrijs Smulders: mijn uitspraak hierboven ligt iets genuanceerder. “Pijnbestrijding moet kunnen, maar vrouwen moeten inzien dat het verre van ideaal is. Pijn bij bevallen heeft een functie.
De barende vrouw beslist. We zullen de nadelen en mogelijke risico’s van een ruggenprik bij een bevalling bespreken. Een arts die zegt dat de ruggenprik totaal geen kwaad kan, spreekt niet de waarheid. Vrouwen liggen vanaf het begin van de bevalling aan slangen en apparaten. De weeën worden kunstmatig bij gestimuleerd en dit leidt eerder tot stoornissen in het hartpatroon van de baby, waardoor er bij een ruggenprik beduidend meer keizersneden plaatsvinden. Een ruggenprik is vooral ook handig voor het ziekenhuispersoneel, want dat heeft verder weinig werk meer aan de moeder. Ze voelt namelijk niets meer en verveelt zich hoogstens. Ik vind zelf een dikke naald in je ruggenmerg enger dan bevallen. Een ruggenprik moet een extra hulp zijn in nood, maar geen routine zoals in Italië of Amerika. De meeste Amerikaanse vrouwen verstaan de kunst van het pijn opvangen tijdens de bevalling niet en krijgen er duizend angsten en onzekerheden voor in de plaats. Helaas wint de ruggenprik ook in Europa steeds meer terrein. In Nederland hebben we de routinematige ruggenprik gelukkig heel lang buiten de deur gehouden. Je ziet de toediening nu in snel tempo toenemen. Ik hoop dat vrouwen in Nederland de functie en de diepgang van de pijn en de bevalling blijven inzien.

Maarten Knapen: Hij stelt dat pijnbestrijding bij een bevalling veilig is. “Een ruggenprik is een veilige en de meest effectieve manier van pijnbestrijding. De kans op complicaties is zeer klein. De mate van (beleving van) baringspijn verschilt sterk tussen vrouwen, de ene vrouw heeft nu eenmaal meer en pijnlijkere weeën nodig om tot ontsluiting te komen dan de andere vrouw. Baringspijn staat in de top vijf van de ergste vormen van pijn en is in zwaarte te vergelijken met een traumatische amputatie van een vinger of het trekken van een kies zonder verdoving. Te veel pijn kan tijdens een bevalling remmend werken en een versnelde uitputting in de hand werken.
In 2008 is de richtlijn ‘Medicamenteuze pijnbehandeling tijdens de bevalling’ opgesteld. Hierin staat dat niet de gynaecoloog of de verloskundige, maar de barende vrouw zélf beslist of zij wel of geen pijnstilling krijgt. Deze conclusie lijkt me zeer reëel. Het is goed om zich te realiseren dat wetenschappelijk onderzoek vastgesteld heeft dat veel vrouwen na een door hen traumatisch ervaren bevalling een grote kans lopen op een post traumatische stress stoornis. Adequate pijnstilling tijdens de baring is een recht van iedere vrouw.

Dit is al een hele tijd een hot issue in ons land. Voordat ik zelf zwanger raakte had ik hier al wel een mening over. Ik wilde het zelf op eigen kracht gaan proberen en was niet bang voor de pijn die vrij zou gaan komen. dat het pijn zou gaan doen, daarvan was ik overtuigd. Maar mijn grootste argument om te gaan voor een thuisbevalling zonder medische pijnstilling was dat ik ervan overtuigd ben dat het vrouwelijk lichaam is gemaakt om te kunnen baren. Je lichaam kan zoveel meer aan dan je denkt. Door hierop te vertrouwen en in mee te gaan help je als het ware in het geboorteproces. Je lichaam zelf maakt ook natuurlijke pijnstillers (endorfinen) aan, waardoor je de pijn veel beter aankunt. Bang worden en er tegenop zien kan er volgens mij voor zorgen dat je het proces vertraagd of tegenhoudt. Je maakt dan adrenaline aan, wat juist geen pijnstilling geeft. Het is in mijn ogen een stuk (controle) loslaten en de natuur zijn werk laten doen. Dan keer je het snelste in jezelf en verloopt het automatisch.
Mijn bevalling zoals ik vooraf gedacht had op de tijd na dan (26 uur vanaf de eerste weeën was wel erg lang!) Ik had een thuisbevalling en heb geen pijnstilling gehad. Wel gebruikte ik de geboortetens die stroomschokjes afgaf wanneer ik dat wilde om de pijn van de wee wat af te leiden.Nu zeg ik absoluut niet dat elke bevalling en elk lichaam hetzelfde is! Ik denk wel echt dat het helpt er vooraf positief over te denken. Er bewust over visualiseren hoe het zal zijn en wat voor jou fijn zal zijn (ziekenhuis of thuis, wel of geen pijnbestrijding, wat voor een houding etc.) en te oefenen met ontspannen zijn.
Zelf hebben ik en mijn partner een cursus hypnobirthing gedaan waar ik waardevolle tips heb opgedaan. Niet alles hieruit was voor ons bruikbaar, maar de visie dat je zo ontspannen mogelijk kon bevallen stond ons erg aan.
De richtlijn dat de barende vrouw zélf beslist of zij wel of geen pijnstilling krijgt is volgens mij het allerbeste, wel is het dan zaak dat er neutraal en dus objectief informatie over moet worden gegeven. Hoe vaak hoor je niet over vrouwen waar de weeën bijv. bij zijn opgewekt of bepaalde pijnstilling is toegepast dat zij in een heftige weeënstorm belanden. Ingrijpen in 'de natuur' kan dan toch 'duur' komen te staan... Het is zaak goed na te denken over de mogelijke gevolgen van je beslissing om te willen ingrijpen.
Wat vind jij? Zou pijnstilling standaard moeten worden aangeboden bij een bevalling?

Klik hier voor het originele artikel