11 jaar geleden
'Pijnbestrijding'
Op dit moment ligt mijn zusje haar weeën weg te puffen. Gistermiddag gaan lunchen om voor een beetje afleiding/pijnbestrijding te zorgen.
Op dit moment ligt mijn zusje haar weeën weg te puffen. Gistermiddag zijn mijn dochter en ik nog met haar, haar vriend en onze moeder wezen lunchen tussen het gerommel door om voor een beetje afleiding/pijnbestrijding te zorgen. Haar vriend gaf toen aan zich een beetje machteloos te voelen omdat hij het zelf niet kan ervaren. Voor mijn gevoel AL drie weken geleden (tijdens de zwangerschap kroop de tijd nu voelt het alsof de tijd voorbij vliegt) zei mijn man een beetje hetzelfde.
Tijdens de heftige weeën bleek echter dat de keuze om zwangerschapsbegeleiding op haptonomische basis niet verkeerd geweest te zijn. Na een paar afspraken waarin de basis werd gelegd voor de laatste kwamen de verschillende houdingen ter sprake. Het voelde erg goed om deze geoefend te hebben, niet alleen voor mij maar ook mijn man had een paar handvaten meegekregen zodat hij een goede bijdrage kon leveren.
Tijdens de bevalling, nadat ik hem min of meer had gesommeerd naar de slaapkamer te komen (we gingen voor een thuisbevalling en was daar de eerste weeën aan het opvangen) hebben we een combinatie van deze houdingen gebruikt. Met name het drukken in de zij zodat ik na afloop over twee blauwe plekken beschikte en de 'rustig ademhalen' mantra hebben bij mij geholpen.
Nu vraag ik me af welke methodes, naast de medicinale, jullie hebben gebruikt ter pijnbestrijding of als middel om de vader ook een rol te geven.
Anoniem
Heb geen pijnbestrijding gehad... er waren wel een aantal tips die ik had onthouden van zwangerschapgym en die ik ook heb gebruikt; om je goed te focussen en concentreren tijdens het opvangen van de weeen en 'bewust genieten' van de tijd tussen de weeen in. Het heen en weer wiegen van mijn hele bovenlijf tijdens de weeen en de hele bevalling 'vertikaal' te doen (dus zowel ontsluitingsweeen als de persweeen/bevalling) er is geen moment bij geweest dat ik heb gelegen....Heb de bevalling ervaren als een soort van roes.... ik zat compleet in mijn eigen wereldje... mijn man heeft non-stop tijdens de ontsluitingsweeen een warme kruik op mijn onderrug gehouden en tegelijkertijd mijn onderrug daarmee gemasseerd... en dat vond ik erg prettig...ik had ook vooral veel baat bij rust... niet te veel mensen om mij heen en vooral niet teveel gepraat.... voor 95% zijn mijn man en ik met rust gelaten tijdens de bevalling... (het was helaas een ziekenhuisbevalling met vroegtijdige gebroken vliezen (34 weken)).... En wat misschien ook kan helpen...ik had mij tijdens mijn zwangerschap voorbereid dat de bevalling de ergste,verschrikkelijkste, vreselijkste en walgelijkste pijn zou zijn die ik ook maar ooit in mijn leven zou gaan hebben.... en het is mij 100% meegevallen.
Anoniem
Wat goed dat je een bevallig wilt zonder kunstmatige pijnbestrijding. Kunstmatige oxytocine (weeopwekker) zorgt er namelijk voor dat je minder endorfine aanmaakt en dus juist meer pijn hebt en bij een ruggenprik voel je niks, dus scheur je eerder uit. Ik ben het met de rest eens dat je overgeven aan de pijn het beste is. Wanneer je positief je bevalling in gaat helpt dat denk ik heel erg. Vooral als je niet de controle in je hoofd probeert te houden, maar luistert naar je lichaam. Ik vind zelf natuurlijke geluiden zoals zee of regen fijn en rustgevend, waardoor je alles sneller los kunt laten. Ook in bad bevallen maakt het minder pijnlijk, omdat je spieren dan makkelijker ontspannen. Dan is er natuurlijk ook nog het concept van Hypnobirthing, maar dat vind ik zelf erg ver gaan, maar schijnt wel te werken. Er zijn dan zelfs verhalen bij van pijnloze en orgastische bevallingen. Over rollen van vaders weet ik niet zo veel. Ik heb de liefste man van de wereld, maar als ik beval moet hij of heel stil blijven zitten, of gewoon maar uit de buurt blijven, haha.
Lobke
Mijn eerste bevalling werd ingeleid, omdat ik beginnende HELLP had. Ik heb toen wel een ruggeprik gehad. Mijn tweede bevalling werd een spoedkeizersnee. Eerst zou het met een ruggeprik gebeuren, maar toen mijn zoontje geen hartslag meer had, werd ik snel onder narcose gebracht. De derde bevalling was een geplande keizersnee. Deze zou ook eerst met ruggeprik zijn, maar omdat ik alles nog steeds voelde werd dit ook een volledige narcose. Ik heb er dus niet veel van meegekregen en mijn man heeft niet echt kunnen helpen.
mamaliefde
Dat overgeven aan de pijn herken ik. Ik heb ook graag de touwtjes in hangen en was blij dat ik een methode had gevonden om de weeen op te vangen (gelukkig maar 5 uur pijnlijke weeen gehad).Maar toen ik mocht persen moest ik weer even wnnen. Vond de pijn / druk verschrikkelijk. Mijn schoonzus had ook maar een opmerking over haar bevalling; zeven weken terug het brand!