Onze kers op de taart!

Hoewel iedereen ons voor gek verklaarde bleef de wens .

De wens voor nog een baby.

“Jullie gaan zeker voor een meisje nog hè”

Met maar 2 meiden in huis tegen 6 jongens zou het natuurlijk ontzettend leuk wezen maar dat heb je gelukkig niet zelf in de hand. De laatste kindjes zijn allemaal jongens. De verrassing was ook des te groter toen de baby dus echt een meisje bleek te wezen. Onze laatste baby. Een meisje !

De zwangerschap ging prima, tot de laatste weken. Mijn bloeddruk steeg en thuis bevallen zoals bij de anderen was helaas geen optie meer. Elke week wel twee/drie keer op controle en het bleef steeds op het randje. Ook thuis ging natuurlijk alles door. Kinderen die naar school moesten, werk wat zelfs extra druk werd omdat @demammavan op televisie kwam en als afsluiter met mijn popjes bekend maakte dat er bij hun een baby bij zou komen.

Bestellingen en aanvragen waarmee ik zelfs nu nog bezig ben , dank voor jullie geduld .

Besloten tot een inleiding.

Mijn eerste bevalling die begonnen is door in te leiden. Ik vond het zoveel zwaarder dan de thuisbevallingen die ik gehad heb.

We mochten op vrijdag komen om een ballon te plaatsen. Zodat er zeer waarnschijnlijk de dag erop wat ontsluiting zou wezen om de vliezen te breken.

Snachts voelde ik de ballon ‘vallen’

Vol goede moed naar het ziekenhuis.

“ u heeft nog niet echt ontsluiting, misschien een halve cm “

Die kwam aan en ik dacht.. gezien de grote van de ballon, hoe kan die er dan uitgevallen zijn?

Weer gecheckt maar nee echt bijna niks.

“Dan moeten we het verkeerd geplaatst hebben, ipv in je baarmoeder hebben we het denk ik in de cervix geplaatst, zullen we anders een nieuwe poging doen?”

Afijn. 4!! pogingen later waarbij alle vier de keren de ballon in de cervix kwam ipv in de baarmoeder, zat ik erdoorheen. Het deed zeer, het lukte niet, ik keek uit naar onze baby maar het leek erop dat die niet ging komen op deze manier.

“ wat we eventueel kunnen doen, is een gel aanbrengen. Die zorgt vaak voor weeen maar niet altijd voor ontsluiting.”

Maar ja dat deed die ballon ook niet dus laten we dat maar proberen nu we toch in het ziekenhuis zijn.

Even later kwamen ze met de gel en brachten ze die aan. Vrijwel direct voelde ik lichte krampen. Mijn man dacht “ ik ga eerst nog even gauw wat eten “ dus op naar de Mac!

Ik dacht ook het zal nog wel eventjes duren als alles dicht is nog. Ga maar even.

Maar wat vergiste ik me daarin!

Die gel deed zijn werk en hoe! Geen kwartier later drukte ik op het belletje , want ik moest het melden als ik dacht dat de weeen met regelmaat kwamen. De verloskundige checkte weer even en zei “ wel heb je ooit , je heb drie cm ontsluiting, zal ik je vliezen breken?”

Mijn man was ondertussen al terug en we besloten ze te laten breken.

Om 15:00 zijn mijn vliezen gebroken en een weeenstorm was het gevolg . De eerste keer van alle bevallingen dat ik vroeg om pijnstilling, het was amper te houden. Ik zei mijn man dat dit zo niet meer ging. En hij zei de zuster dat als ik om pijnstilling vroeg ik dit echt nodig zou hebben. Normaal wil ik niet eens paracetamol ...

Er werd gevraagd of het mocht en er werd akkoord gegeven. Ze kwamen voor pijnstilling en ze kregen , een baby.

39 minuten na het breken van mijn vliezen lag onze Teddy op mijn buik.

De ontsluiting was zo hard gegaan dat tijdens het pakken van de pijnstilling de persweeen kwamen. Ons meisje kwam eraan. En met drie keer persen werd onze Teddy geboren.

Het klinkt ideaal. 39 minuten.

Maar doe mij toch maar die bevallingen die iets langer duren. Die opbouwen en waarbij je tussendoor adem mag halen.

Gelukkig is alles goed gegaan en gaat het heel goed met mij en Teddy. Ze word omringt door de liefde van haar broers .

Zodra ze huilt roept er ergens wel een kleuter :Mama beebee huilen!!

Ze word geaaid, en gekust. En ik denk straks het meest verwende en beschermde meisje uit de buurt. Welkom lief meisje, je bent onze kers op de taart.