Onze bevalling van kleine Ali

Hoi dames, mijn naam is Khadija en voor mij begon het verhaal van me bevalling op 23-07-2015.

23 Juli moest ik voor me laatste controle naar me gynaecoloog, ik was immers uitgerekend op 24 juli me eigen verjaardag.

Dus ik heel dapper en vol verwachting naar me afspraak en alles ging lekker vlot me arts Dr Vanspauwen vertelde me dat ik wel al 3 cm opening had en stuurde me vervolgens naar huis maar moest nog wel even een nieuwe afspraak maken zei hij met een grote lach op zn gezicht. Dus ja zo gezegd zo gedaan! Toen gingen mijn man en ik op weg richting huis maar dan komen we langs me moeder dus zeg tegen hem weet je wat zet me maar bij ons mam af ga ff bakkie koffie doen hihihi...

Eenmaal bij me moeder aangekomen en lekker aan de koffie en gekletst te hebben gaat me moeder achter haar pc even dr spelletje spelen en toen kreeg ik toch wel een raar gevoel in me buik nog niet echt pijn ofzo maar een gevoel wat ik niet ff thuis kon brengen en dat gevoel werd al snel heftiger dus dacht ja zou het nu tijd zijn? Toen maar even me weeën timer erbij gepakt en idd het zijn dus de weeën...Ik zat daar maar heel stil op de bank te timen en moe moeder dacht ze is zo stil maar goed ze zit met dr telefoon. Op een gegeven moment staat me moeder op en loopt naar de keuken en ik zeg heel droog tegen haar ik denk dat ik even het ziekenhuis bel, me moeder kijkt een beetje verschrikt en  wil al in de auto springen hahah maar ik nog niet dus bel even en de vrouw die ik aan de lijn kreeg zei..nou als je het eng vind worden kom je gewoon naar de EHBO en dan ga je door naar de verloskamer. Oke dacht ik nou vind het nog niet eng wel ff me man gebeld en verteld dat het begonnen was maar nog geen paniek!! Toen kwam het na enige tijd moest ik toch wel plassen jaja dus ik naar de badkamer en zag daar dat heerlijke bad verlijding was groot dus ik in bad ooow wat lekker dat warme water over je buik en bleef maar zitten...tot me moeder kwam nou je moet er wel echt uit gaan komen het word wel tijd om na het ziekenhuis te gaan, jaja dacht ik en heb er nog eens een half uur over gedaan om eruit te komen het was echt zalig.

Eenmaal eruit wilde ik nog wel een bakkie koffie die kreeg ik echter niet meer op wand kreeg echt het gevoel ik moet zo naar het ziekenhuis, ik weer aan de telefoon met me man en verteld dat hij deze kant op moest komen en die was er zo, tegen de tijd dat hij er was kon ik amper nog lopen...hup in de auto en naar het ziekenhuis in Turnhout. Eenmaal aangekomen bij de EHBO was ik zo op de verloskamer pff dacht ik nog en wist totaal niet wat me te wachten stond en toen kwam het hoor ik kreeg te horen dat ik al volledige ontsluiting had aaaaai toen zeiden ze dat ik tijdens de weeën me kindje na beneden mocht drukken oke dat was wel fijner dan de weeën opvangen, de zusters hadden een weddenschap lopen of ik of die andere eerder zou bevallen en alles wat ik dacht hou jullie mond!!!! en dan dat u doet het goed hoor mevr het enige echt wat ik dacht hou jullie mond ik vond dit zo irritant.. toen kwam het moment ik voelde me water breken en moest me man zn hand los gaan laten wand het was tijd om de stangen van het bed vast te pakken me kindje moest ter wereld komen. het moment dat ik zijn hand los moest laten was zo erg dat wilde ik eigenlijk helemaal niet. maar toen was het zo ver daar kwam me kindje zo mooi zo volmaakt en de grootste liefde die je ooit gaat ontmoeten, zo lang op je gewacht en daar ben je dan zo klein en kwetsbaar me eigen vlees en bloed ik was zo blij en van de wereld en nee niet door pijn medicatie wand heb het zonder gedaan maar het feid dat je zo iets moois op de wereld zet is onvoorstelbaar....het moment dat je kleine moppie op je buik word gelegd je eerste ontmoeting wat een genot je vergeet alles wat er net is gebeurt en ziet alleen dat kleine mannetje dat maakt alles goed echt waar. toen kwam het ergste vond ik de placenta was eruit maar ik had lange na bloedingen dus kreeg massage op me baarmoeder en echt geloof me dat dee meer pijn dan de bevalling toen heb ik gegild wat verschrikkelijk en dan nog gehecht worden pfffff uiteindelijk mocht ik me gaan wassen en moest gaan plassen voor ik na me kamer mocht en dat ging dus niet he dat moest ff opengemaakt te worden ooowjee ik was helemaal op!!!! mocht daarna gelukkig na me kamer ik blij, heel me gizicht was opgezet door de bevalling en was van de wereld en me man ook helemaal de weg kwijt wil me moeder even toch een foto maken, dat ken er ook nog wel bij 

En toen eindelijk rust dacht ik jaa!!! kom ik er achter dat ik met de tokkies van Belgie op een kamer lig net nu je echt je rust nodig heb dat heb ik weer, maaar aan gebrek aan 1 persoons kamer had ik geen keuze grrr ene ergenis na de andere op me kamer. In Belgie is het zo je blijft zo en zo 3 dagen na dag twee ben ik na huis gegaan natuurlijk wel in overleg met de zusters.

Eenmaal lekker thuis was het alleen nog maar genieten en dat dee ik ook heb zo makkelijk kindje en gaf borstvoeding alles ging als vanzelf sprekend en vanzelf tot een maand na de bevalling ik was zo ziek en dacht heb de griep ik kon de trap niet meer op of af koorts geen kracht meer er was iets mis zo ziek heb ik me nog nooit gevoeld, ik naar de huisartsenpost oke nou een ontsteking in me borst maar een antibiotica kuur moest helpen na paar dagen was ik alleen maar zieker en me huid werd helemaal rood er was nog steeds iets mis...me moeder de arts gebeld en in Belgie komen ze nog fijn aan huis. De dokter arriveerde en ik legde uit wat er was dus ze ging naar me borst kijken en meteen vertelde ze me dat ik gelijk naar het ziekenhuis moest daar gaan we dan....EHBO Turnhout Elizabeth onderzocht en ja hoor ik moest blijven maarja me kindje kleine Ali was nog maar een maand oud precies een maand dus die moest bij me blijven, moest ik naar sint josef Turnhout waar Ali geboren was, dus weer EHBO gelijk opgenomen en aan sterkere antibiotica via infuus gezet plus paracetamol om de koorts na beneden te krijgen maar dat werkte dus niet.

onderzoek en onderzoek borst echo en toen hebben ze besloten een drain te plaatsten heel fijn maar niet heus!                         Die drain werd dus even geplaatst zonder verdoving he maar goed ik dacht als het daar mee over gaat doe maar en snel dan ben ik ervan al kan ik terug gaan genieten van me kindje met volle teugen. Maar teleurstelling ik werd maar zieker niks sloeg aan dikke vette peg...nog steeds koorst en ging niet na beneden! Toen maar een een andere arts erbij op zondag vergeet het nooit meer die kwam kijken of operatie nodig was en wat denk je die zelfde zondag om 20u nog onder het mes heel fijn nieuws ik dacht nog gaat het nog wel meezitten voor ons. Na hoop afzien mocht ik na een week na de operatie na huis heerlijk weer mis hoor ik moest thuis verzorging krijgen twee maal per dag. Dat ging allemaal goed tot dat ik dus weer een maand later weer onder het mes moest voor tweede abces naja het moet maar en daarna ook verzorging heb ruim twee maanden verzorging gehad thuis en echt afgezien met alles maar als je me het vraagt of ik het over zou doen zeg ik je zonder aarzelen JAA wand ik heb een pracht kindje en was alles waard....nu is kleine Ali 6 maanden oud en we zijn in blijde verwachting van zn broertje die nog voor Ali zn verjaardag geboren word en ben benieuwd wat voor avontuur dat weer word hihihi voor toekomstige moeders ten eerste heel erg gefeliciteerd je gaat de liefde van je leven ontmoeten en wens jullie allemaal het beste toe. dikke kus van Khadija