Onverwachte informatie.

Gister avond, ik lag in bed en zag dat ik een reactie had ontvangen van mamavanLiam*. Ik las haar verhaal en werd er stil van. Zo enorm welkom was ook haar kindje, maar helaas is Liam net als onze dochter veel te vroeg gegaan. 

Ik kwam een stukje tegen dat zij bij de miskraam van 6 weken wist wat voor geslacht het kindje was, dit kreeg ik niet meer uit mijn hoofd de rest van de nacht. Het tweeling broertje of zusje van Chloe is overleden met 8 weken zwangerschap, nooit hebben we geweten of het een jongetje of een meisje was, omdat wij dachten dat dit niet geweten kon worden tot ik gister de blogs van mamavanLiam* las. 

Ik belde vanmorgen dus naar ons ziekenhuis, Arnhem Rijnstate met de vraag of dit misschien ergens staat beschreven in mijn dossier. Alles is namelijk onderzocht na de bevalling, het vruchtje, de navelstreng, de placenta en Chloe zelf. In eerste instantie konden ze het niet vinden in het systeem, ik vroeg of mijn eigen doctoren dit misschien wisten en hadden onthouden omdat ze mij al zo goed kenden. 

De telefoniste keek nog even in de gegevens die we van het Radboud hadden ontvangen en daar kwam het antwoord op mijn vraag. Het zo snel te weten komen had ik niet verwacht en ik ben zo dankbaar dat ik het nu weet. Chloe had een tweeling broertje. Een lief jongetje en een lief meisje die er beide niet meer zijn maar zo enorm gewenst waren. 2 kindjes die ons leven nog rijker zouden maken. 1 kindje waar we met 8 weken al afscheid van hebben moeten nemen, ons kleine jongetje en met 16 weken moesten afscheid nemen van zijn tweelingzusje. 

Het is zo oneerlijk, ik had er alles voor over gehad om mijn 2 kindjes het beste leven te geven net zoals we bij hun grote broer Quinn doen.  Ik ben blij dat ik het nu weet maar dat neemt niet het enorme verdriet weg met hoe ik mij nu voel.