Ontspannen bevallen,mijn verhaal,10 tips

41 weken en 1 dag zwanger van ons eerste kindje...
Ik hoopte dat de bevalling spontaan op gang zou gaan komen. Het liefste wilde ik thuis bevallen. In mijn eigen vertrouwde omgeving met bekende mensen om me heen, mijn vriend en de verloskundige. Ik had even gerust, de bel ging, mijn ouders kwamen langs. Eenmaal uit bed gestapt, voelde ik meteen: de weeën zijn begonnen. Pa en ma begrepen al gauw dat het zover was en gingen al snel weer weg. Toen had ik de rust om even stil te staan bij hoe ik me voelde. Blijdschap en een grote nieuwsgierigheid overheerste, nieuwsgierig naar de bevalling én naar de kleine meid. In gedachten heette ik ons kindje welkom, vertelde haar dat de bevalling begonnen was en dat ik blij was dat ik haar straks in mijn armen kon nemen. Ook was ik blij dat mijn vriend en ik allebei thuis waren. We hebben nog wat foto’s gemaakt van mijn buik en een maffe foto van mijn vriend op de baarkruk. Ook bekeek ik nog even een brochure met allerlei houdingen om de weeën op te vangen.

In het begin vond ik het fijn de weeën in een verticale houding op te vangen.
Ik experimenteerde wat met verschillende houdingen. Staand met m’n handen duwend tegen de muur of heupwiegend door de kamer voelde dat voor mij uiteindelijk het best. Ook heb ik lang onder de douche gestaan, daar lukte het me het best om te ontspannen. Ik had me voorgenomen die verticale houdingen zo lang mogelijk vol te houden, omdat je op die manier profijt hebt van de zwaartekracht. Toen de bevalling alweer een stuk gevorderd was, bleek dat niet meer prettig en ben ik op bed gaan liggen. Het lukte goed om in het moment te zijn en me af te stemmen op mezelf en mijn gevoel. Ik deed wat op het moment zelf goed voelde; ook al had ik het me anders voorgenomen.

Wat ik me nog heel goed herinner is dat het contact maken met mijn kindje als vanzelf ging.
Gedurende mijn zwangerschap sprak ik haar al geregeld toe. En ook intuïtief maakte ik contact met haar. De gesprekken die ik op die manier met haar had, zullen me altijd bij blijven. Ook tijdens de bevalling praatte ik in gedachten tegen haar. Een bevalling is voor de moeder een intense ervaring maar ook voor het kindje is het een hele belevenis. Mijn dochter heeft zich 9 maanden lang één gevoeld met mij als moeder. Die verbinding (letterlijk en figuurlijk) wordt bij de geboorte voor het eerst verbroken. Ik kan me voorstellen dat dat best heftig is dus ik vertelde haar dat we het samen deden, dat het misschien spannend was voor haar maar dat ik er voor haar zou zijn. De verloskundige luisterde tijdens de bevalling regelmatig naar het hartje. Ik vond het prima dat ze dat deed maar weet nog goed dat het voor mij niet hoefde. Ik voelde intuïtief heel duidelijk dat het met mijn dochter goed ging. Ook toen ikzelf te moe werd en uiteindelijk toch naar het ziekenhuis moest, wist ik: met haar gaat het goed. Dat gaf mij rust en daardoor kon ik vanuit vertrouwen bezig zijn met dat wat gaande was.

Een handige tip die ik kreeg tijdens mijn zwangerschap: een ontspannen mond is een ontspannen bekkenbodemgebied. Vraag me niet hoe het werkt maar die twee schijnen met elkaar in verbinding te staan. Ervaar je spanning in je mond, heb je je kaken stijf op elkaar dan span je ook je bekkenbodem aan, wat niet bevorderlijk is voor de bevalling. Handig om te weten vond ik: baat het niet dan schaadt het niet. Vanaf die tijd word ik me vaker bewust van het feit dat ik mijn kaken aanspan. Het lukt me dan ook weer te ontspannen: lippen losjes op elkaar, kaken ontspannen en de tong licht aangezogen tegen het gehemelte.

Over het omgaan met pijn had ik vanuit mijn werk al een duidelijke visie en ook bij de zwangerschapsyoga is dit aan bod gekomen. Het mooie was dat ik het tijdens de bevalling in de praktijk kon brengen. Ik heb de neiging (en wellicht velen met mij) om pijn als iets negatiefs te ervaren. Dat zorgt ervoor dat ik ertegen in verzet ga “ik wil geen pijn”. Inmiddels weet ik; door je ergens tegen te verzetten wordt het alleen maar groter. Zo ook met pijn. Dus wat ik deed was: met mijn aandacht naar de pijn toe gaan in plaats van ervan weggaan en me ertegen te verzetten. Hierdoor kon ik in de pijn ontspannen en werd het minder pijnlijk. Deze andere manier van kijken naar pijn heeft me écht geholpen tijdens de bevalling.

Het spannendste moment was wel toen bleek dat we uiteindelijk toch naar het ziekenhuis moesten. Het hoofdje van de kleine lag iets schuin waardoor ze met persen niet verder kwam. Een grote teleurstelling. Maar ik wist wat me te doen stond; meegaan in dat wat zich aandiende en de bijbehorende gevoelens een plek geven in plaats van me ertegen te verzetten. Zo heb ik in de ambulance een traantje gelaten, het lukte me de situatie te accepteren en ik merkte dat ik me daarna weer kon focussen op datgene waar ik mee bezig was. Ik was blij dat ik me steeds weer kon afstemmen op mezelf. Doordat we naar het ziekenhuis moesten, liep de bevalling opeens anders dan verwacht. Ik vroeg me af; “Hoe kan ik het toch zo kon inrichten dat het voor mij zelf het prettigst voelt?” Meteen vroeg ik aan de verloskundige of ze mee kon gaan naar het ziekenhuis. Samen met mijn vriend had ze me heel de nacht bijgestaan, het leek me vreemd als ze er bij het laatste gedeelte niet bij zou zijn. Gelukkig ging ze mee. En nog geen half uur later is onze dochter geboren!

Een paar dagen na de bevalling had ik sterk de behoefte de hele gebeurtenis door te spreken. Ik vond het prettig mijn verhaal te delen en te horen hoe mijn vriend en de verloskundige de bevalling beleeft hadden. Het gaf mij de mogelijkheid dingen een plek te geven, los te laten. Het af te ronden.


Tips voor een ontspannen bevalling
Een bevalling heb je nooit helemaal zelf in de hand maar ik ben ervan overtuigd dat al deze dingen ertoe bijgedragen hebben dat ik met een positief gevoel terugkijk op mijn bevalling. En dat ik hierdoor een volgende bevalling met vertrouwen tegemoet ga. Daarom zet ik datgene wat mij geholpen heeft graag nog even voor jou op een rijtje:

- met het opvangen van de weeën in verticale houding werkt de zwaartekracht met je mee.
- stem je af op je lijf en doe wat voor jou goed voelt
- maak (intuïtief) contact met je kindje, tijdens de zwangerschap én tijdens de bevalling
- een ontspannen mond is een ontspannen bekkenbodem
- ga met de aandacht naar de pijn toe
- als iets anders loopt dan verwacht; ga mee met wat zich aandient en uit de gevoelens die daarmee gepaard gaan
- accepteer datgene waar je géén invloed op hebt
- maak je wensen kenbaar voor datgene waar je wél invloed op hebt
- evalueer de bevalling met je partner en de verloskundige

Heb je vragen over bovenstaande tips? Zou je hierin graag begeleid willen worden zodat ook jij in staat bent deze tips in de praktijk te brengen? Wil jij vanuit vertrouwen naar je bevalling toeleven? Of wil je tijdens je zwangerschap al contact maken met je kindje? Neem vrijblijvend contact met me op en informeer naar “vol vertrouwen bevallen” of kom naar één van de gratis informatie avonden.

Maud Ties werkt als intuïtief coach, mama coach en kinderfluisteraar. Daarnaast werkt ze met zwangere vrouwen. Zij willen hun intuïtie inzetten om in contact te komen met zichzelf, hun lijf en het ongeboren kindje. Zij willen hun zwangerschap bewust beleven en staan open voor persoonlijke groei. Ze willen het beste voor hun kindje en vol vertrouwen uitkijken naar de bevalling en het moederschap.