Ons kleine wondertje

Sinds afgelopen zaterdag heb ik nu meer wel dan geen weeën. Alleen zijn ze niet regelmatig en niet sterk genoeg. Maar wel sterk genoeg om mij uit de slaap te houden. Ik ben dood moe.

Afgelopen maandag controle gehad en de gyneacoloog schrok van hoe ik eruit zag. Ik was bang dat ik net op het moment dat ik bij haar zat even een adempauze zou hebben, maar het ging gewoon door. Ze kon het dan ook heel duidelijk zien. Ze begon er zelfs zelf over dat ik weer een harde buik had. Wat was ik blij dat ze het kon zien. Dan hoefde ik in elk geval niet te vertellen hoe ik me voelde.

Ze stelde ook meteen voor dat ik vandaag terug zou komen om te kijken of de ontsluiting was toegenomen (die was op dat moment 2 cm) en dan een afspraak te maken voor het inleiden van de bevalling. 

Vandaag dus weer controle gehad. De ontsluiting was idd wel iets toegenomen, maar de weeën waren nog steeds niet sterk genoeg en een spontane bevalling zou er dus nog niet inzitten. Meteen gebeld met de afdeling verloskunde. Helaas zaten ze donderdag al helemaal vol. Nu wordt het dus vrijdag. Ze zal dan precies 39 weken zijn. Voor mij een hele mijlpaal. Ik ben super blij dat ik zo ver ben gekomen. En ze had van mij nog wel langer mogen blijven zitten als ik niet zo veel last had gehad. 

Maar wat er ook gebeurd, uiterlijk vrijdag heb ik mijn kleine meid in de armen. Ik ben echt super blij en natuurlijk ook opgelucht. Heb kan zijn dat ze nog eerder komt als de weeën alsnog door zetten, maar ik ben er bang voor. In elk geval heeft ze het langer vol gehouden dan iedereen verwacht had.