Nadat de placenta eruit kwam, brak de hel los

19 juni 2019 Ik had de hele dag al heel erg last van buikkrampen. Uiteindelijk op verzoek van mijn partner Nick de verloskundige gebeld. Zij gaf als advies 'Neem je rust, want dit kan weleens het begin van je bevalling zijn'. Direct mijn moeder ingelicht, want zij zou de volgende dag langskomen. Ze kan maar vast voorbereid zijn toch. Einde van de dag waren de buikkrampen weg, loos alarm dacht ik nog.

20 juni 2019 Precies 39 weken zwanger, en ik voelde mij super goed.

9:00 uur Ik bracht mijn zoontje Novan naar het kinderdagverblijf. Ondertussen was mijn moeder (1,5 uur rijden van ons) ook aangekomen. Samen wat gedronken en het was alweer tijd om Novan op te halen.

13:00 uur Nadat we samen Novan hadden opgehaald, gingen wij door naar het ziekenhuis voor mijn wekelijkse controle.

14:00 uur Even kort gesproken over mijn buikkrampen van de vorige dag en uitgebreid gesproken over hoe ik de bevalling wil. Aan het einde nog geluisterd naar het hartje van ons kleine meisje, en zij deed het uitstekend.

15:00 uur Nieuwe afspraak gemaakt en daarna zijn we doorgegaan naar het winkelcentrum. In alle winkels heb ik chips, chocolade en snoep gekocht en die heb ik onderweg naar huis opgegeten.

16:00 uur Onderweg begon ik al de buikkrampen te krijgen die ik de vorige dag ook had. Mijn moeder keek mij al ernstig aan, want zij zat niet te wachten op een auto bevalling sterker nog ze wilde helemaal niet bij mijn bevalling zijn.

16:30 uur Eenmaal thuis heb ik rustig aan gedaan, en had af en toe flinke buikkrampen. Ik dacht nog niet aan weeën.

17:00 uur Het was bijna etenstijd, dus er moest gekookt worden. Ik had laatst een heerlijk recept gemaakt met Couscous en gekruide kip. Dit zou ik nu ook weer maken, want mijn moeder moest dit gewoon proeven. Tijdens het koken moest ik af en toe pauzes nemen om mijn buikkrampen weg te puffen. Nick vroeg of hij het eten af moest maken, maar ik zei volmondig ‘Ach nee joh het gaat wel’.

17:30 uur Het eten was klaar en wij gingen aan tafel. Tijdens het eten moest ik mijn buikkrampen ook wegpuffen, dus toch maar even timen met de weeëntimer app.

17:45 uur kreeg ik een melding met ‘maak u klaar om naar het ziekenhuis te gaan. Neem contact op met je verloskundige’. Oh f*ck dacht ik het gaat beginnen…. Nick belde meteen de verloskundige en die kwam er direct aan. Tussendoor appte ik mijn beste vriendin Ezgi dat het gaat beginnen. Nick heeft tijdens het wachten alle vluchttassen gecheckt en ik was ondertussen nog even lekker aan het knuffelen met Novan.

18:00 uur Daar was de verloskundige. Tussen de weeën door strompelde ik naar boven om daar mijn ontsluiting te checken. Wachten op een wee ging ze mijn ontsluiting checken en ze kwam met het goede nieuws 6 cm ontsluiting. Ik wilde graag in het ziekenhuis bevallen, dus we moesten meteen gaan. Het moest zo zijn geweest dat mijn moeder deze dag kwam, want die heeft al die tijd Novan vermaakt.

19:15 uur Daar waren we in het ziekenhuis. We werden naar onze kamer begeleid en ik zal nooit dat prachtige wiegje vergeten, wauw zei ik nog. Nick heeft het bedje helemaal mooi gemaakt en kleertjes klaargelegd. Ondertussen ging ik in bad om even te ontspannen.

19:35 uur Mijn vruchtwater brak in bad en mijn weeën werden heftig, heel heftig. De verloskundige zei voordat ik in bad ging ‘ik kom om 20:30 uur terug’. Mijn gevoel zei….Dat ga ik niet redden. Ik wilde uit bad, naar bed en dat was een heel gedoe want ik werd gek, gek van de weeën. Ze kwamen gigantisch snel achter elkaar.

20:00 uur De verloskundige kwam toch even een kijkje nemen doordat wij hadden gemeld dat de weeën heftig waren. Ze checkte mijn ontsluiting en het was tijd om te gaan persen. Ik was nog nooit zo blij. Maar na een aantal keren persen, kwam ze maar niet lager. En ik raakte in paniek want ik moest naar de wc, gevoel dat ik moest poepen.

20:10 uur Strompelend naar de wc, maar ik moest niet poepen…. Ik riep ze komt eraan. En de verloskundige zei nee dat kan niet. Ik zeg ja ze komt eraan ik voel het. De verloskundige ging toch even kijken en voelde haar schrik. Ik moest van haar naar bed. Ik wilde niet naar bed, ik wilde niet van de wc af. De verloskundige bedacht een ander alternatief. Wc was geen optie, dus ik moest naar voren op handen en knieën.

20:20 uur Na 2x persen was ze er, en Nick ving haar op. Wauw! Wat bijzonder! Prachtig! Intens gelukkig! Aangezien ik niet in een fijne positie zat zijn we al strompelend met baby en navelstreng naar het bed begeleid. Ik was zo blij dat het achter de rug was, en wow wat is dit snel gegaan, maar zo fijn.

20:30 uur Nick knipte de navelstreng door en ondertussen gingen wij verder genieten van ons kleine, prachtige prinsesje. Totdat ik zei ik voel iets lopen aan de onderkant. De verloskundige zei oh ik zie het al jouw placenta komt los. Heerlijk zo’n klein warm meisje op je borst.

20:45 uur Mijn placenta kwam eruit en de hel brak los! Er kwam een lading bloed mee, en ik riep nog naar Nick kijk uit voor je schoenen. Het laken waar ik op lag was doorweekt met bloed en druppelde langzaam bloed op de grond. Ik bleef bloeden. De verloskundige was ondertussen de lakens en wegwerpmatrassen aan het wegen, om te zien hoeveel bloed ik had verloren. Ondertussen had ik al een spuit in mijn been gekregen om het bloeden proberen te stoppen. Ik zag de lichtelijke paniek van de verloskundige in haar ogen. Het bloeden stopte niet ondanks dat ik een spuit had gekregen. Dan maar nog een spuit in mijn been. En nog bleef ik maar bloeden. Met spoed werd ik naar de afdeling gynaecologie gebracht, van die rit kan ik mij niet zoveel meer herinneren.

21:00 uur Eenmaal bij de gynaecoloog begon de paniek. Mijn bed werd gekanteld met mijn hoofd naar beneden en voeten omhoog, zodat ik niet buiten bewustzijn zou raken. Dat kleine warme meisje lag nog heerlijk rustig op mijn borst niet wetende wat er aan de hand was. Ze gleed van mijn borst af, naar mijn nek doordat mijn bed gekanteld was. Ik raakte in paniek want mijn meisje zou gaan vallen, dus Nick heeft haar overgenomen. Ondertussen dat Nick met zijn borst ontbloot en met Line aan het knuffelen was, waren de artsen met man en macht aan het werk om mijn bloeden te stoppen. Hoe ze dat deden…. Vanaf de buitenkant van mijn buik mijn baarmoeder dichtknijpen. Ik kan je vertellen dat doet gruwelijk veel pijn. Nu ik dit schrijf voel ik weer die pijn, en ik ben totaal geen zeikerd met pijntjes maar dit was onbeschrijfelijk. Ik heb verpleegkundige en artsen die om mij heen stonden geslagen en geschopt en gesmeekt of ze mij los wilde laten. Maar zodra ze mij los lieten spoot het bloed eruit, en zou ik doodbloeden, dus dat was geen optie. Paniek paniek paniek want de OK was niet vrij, en ik begon steeds verder weg te zakken. Ik kreeg af en toe een klap in mijn gezicht om wakker te blijven. De gynaecoloog stelde mij de vraag of ze vanaf de buitenkant van mijn buik mijn baarmoeder dicht mochten knijpen (wat ze al deden) en dan vervolgens te draaien. Kun je het je voorstellen? Nee, ik ook niet, want ik heb daar duidelijk NEE op geantwoord. Waarop Nick zei laat zij dat doen, maar absoluut nee. 21:30 uur Ze hielden mijn redelijk stabiel en eindelijk was de OK vrij. Ik nam afscheid van Nick met ‘Zorg goed voor de kinderen’. Waarop Nick antwoordden: ‘Doe normaal, tot straks’. En daar ging ik naar de OK met nog steeds mijn baarmoeder dichtgeknepen door de verpleegkundige. Eenmaal in de OK kreeg ik controle vragen en zeiden ze nu krijg je algehele narcose. ‘Eindelijk’ was daarop mijn antwoord, even weg van die pijn. De operatie heeft ongeveer 1 uur geduurd en geslaagd. Er was een klein stukje placenta blijven hangen in mijn baarmoeder. Ze hebben uiteindelijk een ballon geplaatst in mijn baarmoeder (ballonkatheter) en een katheter. 22:45 uur Eenmaal op de uitslaapkamer werd ik al vrij snel wakker. Er stonden allemaal artsen en verpleegkundige om mij heen, en ik stelde de vraag ‘Waar is mijn man en Line?’. Ik kreeg het antwoord ‘Dat weet ik niet’. Ik raakte in paniek en begon te huilen. Ben ik in een horrorfilm terecht gekomen, hebben ze mijn kind en man opgegeten, wat is er gebeurd? Ik kreeg een ijsje en kort daarna kwam Nick binnen. Ik ben nog nooit zo blij geweest, maar de paniek kwam en het eerste wat ik vroeg ‘Waar is Line?’. Ze lag heerlijk te slapen op de kamer bij de oma’s. Die als een gek naar het ziekenhuis zijn gekomen om Nick bij te staan terwijl ik geopereerd werd. Ik voelde mij beter dan daarvoor en zijn al vrij snel naar de kamer gegaan. Daar lag ze mijn kleine warme meisje in haar bedje aangekleed en wel, heerlijk te slapen. 23:15 uur Eenmaal op mijn kamer geïnstalleerd kreeg ik eindelijk weer mijn kleine warme meisje op mijn borst, wauw wat is ze mooi!