Naar huis, en binnen 24 uur weer terug..

Het is 21 juni 2017, net na middernacht als ik plots moet plassen. Als ik opsta valt er een hele plens water naar beneden. Dit is het! Mijn vliezen zijn gebroken! Snel probeer ik mijn vriend wakker te maken, en knip ik het grote licht aan. Meteen zie ik dat het vruchtwater er niet normaal uitziet. Het is vermengd met bloed, heel veel bloed.. Snel bellen we met de verloskundige, die binnen een mum van tijd op de stoep staat. Ze vertrouwt het toch niet helemaal, dus hup, allemaal op naar het ziekenhuis.

Eenmaal binnen wordt alles even goed gecheckt. Alles is in orde, maar voor de zekerheid blijf ik wel in het ziekenhuis. Hier gaat alles heel snel. Ik kom terecht in een weeënstorm, en besluit voor een ruggenprik te gaan. Dit werkt zo bemoedigend dat ik om 8.39 uur onze kleine man Mason in mijn armen houd. Dus hup eten, drinken, douchen en de temperatuur checken en dan naar huis. Mijn linkeroor gaf 37,2 aan, en mijn rechteroor 38,5.. een beetje vreemd, maar geen reden tot zorg. 

Om 12 uur waren wij thuis en stond de kraamzorg snel voor de deur. Iedereen wilde ontzettend graag onze kleine man zien, en we kregen hier en daar dan ook al visite. Het viel ons (en onze visite) op dat Mason zo ontzettend rustig was.. 

Het drinken van zijn fles ging thuis wat minder goed. Ook had hij moeite met het vasthouden van zijn temperatuur. We hadden 2 kruiken en een heleboel dekens nodig om zijn temperatuur vast te houden. Maar de kraamzorg gaf aan dat hij wellicht nog wat moest wennen en bijkomen. Morgen zou dit zeker allemaal goed komen. Dus die avond gingen wij vroeg naar bed, en sliep Mason lekker bij ons op de kamer. Omringd door 2 kruiken en een lekker dekentje. We hebben een rustige nacht gehad, en moesten hem wakker maken voor de flesjes. Deze dronk hij wederom niet op. Hier kwamen dan toch de eerste onzekerheden. 

Wanneer ik ‘s ochtends wakker word, voel ik me helemaal niet fit. Ik gloei helemaal en zie er ontzettend ziek uit. Snel pakken we de thermometer bij en meten we mijn temperatuur. Tot mijn schrik bleek deze 40 graden te zijn!! Gelukkig staat dan de kraamzorg voor de deur. Zij kijkt nog even met mij mee en besluit dan dat er reden is tot zorg. Meteen wordt de verloskundige gebeld. Zij staat snel voor de deur en neemt een kijkje bij zowel mij als bij Mason. De conclusie is hard, we gaan inpakken en ontzettend snel naar het ziekenhuis. Niet wetende in welke medische rollercoaster zowel Mason als ik terecht zou komen..