Mijn tweede bevallingservaring! Zo anders..

2,5 jaar geleden ben ik bevallen van onze zoon. Ik koos hier bewust voor een thuisbevalling. Het ziekenhuis was gewoon geen optie voor mij, ik wou lekker in mijn eigen omgeving zijn, in mijn eigen bed. De bevalling begon s morgens, van het één op het andere moment braken mijn vliezen, en kort daarna kwamen de eerste weeën, dit bouwde zich mooi op en na ongeveer 6 uurtjes weeën opvangen had ik volledige ontsluiting. Het persen leek goed te gaan en ik vond het allemaal goed dragelijk en ik was zeer gemotiveerd om de kleine op eigen kracht op de wereld te zetten.

Na van alles geprobeerd te hebben moesten we dan toch naar het ziekenhuis want het persen leverde vrijwel niks op. Met mijn persweeën in de auto naar het ziekenhuis, auw! Eenmaal daar aangekomen konden ze al snel zien dat de kleine een sterrenkijker was en dat was ook de reden dat ik hem er niet uit kon krijgen.

Daar werd de vacuumpomp te voorschijn gehaald op de hoop dat de kleine gedraaid kon worden, een helse pijn wat uiteindelijk niets opleverde. Met enige spoed werd het dan toch een keizersnede en eindelijk konden we dan ons zoontje in onze armen sluiten. Het eerste wat ik zei: IK ZOU HET ZO WEER DOEN!  

Maar nu kwam ons tweede kindje, geen moment heb ik me druk gemaakt om de bevalling, het enige wat ik minder vond is dat ik wist dat als het feest zou beginnen in naar het ziekenhuis zou moeten komen aangezien ik eerder een keizersnede heb gehad. Maar gelukkig had ik wel de keuze en wist ik heel zeker: dit keer moest en zou ik het zelf afmaken en ik ging dus voor een natuurlijke bevalling. 

De nacht voor de bevalling hadden we vrienden over de vloer, dit gebeurt vrijwel nooit en ik lag pas 02:30 in bed. Die ochtend om 08.00 weer op om zo veel mogelijk uit de dag te halen. We hebben die dag heerlijk gefietst, en zijn even de stad in geweest en naar de speeltuin. Om 18.45 kwamen we thuis, nog niks aan de hand. 

Ik was van plan om even wat te eten en naar bed te gaan, beetje slaap inhalen van de gebroken nacht. Maar dat ging hem niet meer worden. Om 19.00 braken plots m'n vliezen. Gelijk het ziekenhuis opgebeld en gevraagd of ik nog even kon gaan douchen voor we naar het ziekenhuis zouden komen. Maar tijdens het douchen begon het feest! Wee naar wee naar wee. Er zat geen pauze tussen en ik wist niet wat me over kwam. Na het douchen heb ik zelfs nog op de wc gezeten met het idee dat ik misschien mijn darmen nog moest legen maar dit was niet het geval. Met veel oerkracht en moeite heb ik mezelf in de kleren gekregen en mijn spullen gepakt. Mijn man heeft ons naar het ziekenhuis gereden en in de auto had ik het helemaal gehad: ZODRA WE OP HET ZIEKENHUIS ZIJN GEEF IK GELIJK AAN DAT IK EEN KEIZERSNEDE WIL! IK KAN NIET MEER! 

Strompelend liep ik de hoofdingang van het ziekenhuis binnen opzoek naar een rolstoel, die was er niet dus moest ik ook nog wachten, en geloof mij! Ik kon echt niet meer, de weeën waren zo heftig en ik was al zo moe!  

Uiteindelijk op de afdeling werd er gelijk maar gekeken naar de hoeveelheid ontsluiting die ik had opgebouwd, wat bleek nou, ik had al 9 cm ontsluiting en die laatste minuut was ook binnen no time bereikt. Toen wist ik dat het zonder zou zijn als ik nu nog voor een keizersnede zou gaan, en ondanks dat ik nu echt het gevoel had van 'ik kan niet meer' en 'dit lukt me nooit' moest ik er toch wel voor gaan. Om 21.00 riep ik nog 'Hoe lang nog? ik kan niet meer!' achteraf gezien was ik nog maar net begonnen! maar de verloskundige gaf aan dat het nog hooguit 20 minuten zou duren, dit durfde ze zelfs wel te wedden op een ijsje van 'van der poel'. Maar ik kon niet meer en was ook niet in de mood voor een weddenschap. Met mijn laatste kracht heb ik alles gegeven maar om 21:30 was ze er nog niet en ik gooide er nog snel uit: zie je wel! ze is er nog niet, was ik nu maar wel de weddenschap aan gegaan dan had ik gewonnen!' 

Na nog even flink door zetten en een knip verder kwam ze er dan eindelijk uit, wat een apart maar verlossend gevoel.

En wat was ik trots, opgelucht en verliefd! Ik heb het helemaal zelf gedaan en ze is prachtig!

Om 21:56 uur is onze dochter geboren.

En als mensen me zeggen: wat heerlijk! met drie uur was je er mooi vanaf dan kan ik me daar niet in vinden hoor! Doe mij maar een meer geleidelijke bevalling waarin elk stadium rustig aan bod komt en waar je nog even op adem kan komen tussen de weeën door!

Maar nu zeg ik ook: Ik zou het zo weer doen! Al was ik daar na de eerste bevallingservaring iets meer van overtuigd dan nu!