Mijn positieve bevallingsverhaal.

Ik wil graag mijn positieve bevallingsverhaal delen omdat ik hoop dat andere vrouwen hierdoor ook met een beter gevoel de bevalling in gaan.

Mijn hele zwangerschap is eigenlijk zonder problemen verlopen.  Ook op het einde had ik nog weinig klachten en kon ik nog lekker genieten van de schopjes in mijn buik.

Toen ik 39.4 weken zwanger was stond ik nog mee te helpen op de koopavond , ik had wel af en toe wat last van mijn buik en iedereen vroeg nog of ´het´ niet begonnen was. Overal had ik gelezen dat als de bevalling eenmaal doorzette dat je geen eetlust meer had. Wij hadden net nog lekker patatjes gegeten dus naïef als ik was dacht ik dat het nog niet begonnen kon zijn.

Na een uurtje of 2 wilde ik toch even rustig gaan zitten en braken plots mijn vliezen. Ik werd een beetje zenuwachtig en moest daardoor vooral heel veel lachen. Ik kon me nog niet voorstellen dat het echt ging beginnen.

Mijn vriend haalde me op en samen gingen we naar huis. De verloskundige kwam om 21:00 langs en vertelde dat het nog wel eens lang kon duren omdat ik geen weeën had. Ze adviseerde me om nog even te douchen en dan lekker te gaan slapen, dan zou ze de volgende ochtend om 8:00 terug komen. Wij knikten braaf ja. Toen ze weg was zeiden wij vol adrenaline tegen elkaar dat we echt niet meer konden slapen. 

Om 22:30 besloten we toch maar naar bed te gaan, ik heb een beetje half liggen slapen/woelen en om 1:00 was ik klaarwakker. Ik had toch wel wat steekjes die op en af leken te komen en binnen een half uur kwamen ze regelmatig elke 3 min. Het was allemaal nog heel goed te doen dus ik twijfelde of dit 'het' was. Ik wilde de verloskundige niet voor niets laten komen. Mijn vriend belde toch de verloskundige die er 15 min later was. Ik bleek al 7 cm ontsluiting te hebben dus we gingen meteen naar het ziekenhuis. 

Om 2:00 aangekomen in het ziekenhuis ging ik zoals ik van tevoren had bedacht in bad, maar ik voelde me totaal niet op mijn gemak.  Ik wist geen houding te vinden en wilde liever rond lopen. Toen brak een helse half uur durende weeënstorm aan, ik dacht als ik dit nog een aantal uren vol moet houden wil ik pijnstilling. De verloskundige zei dat ik er bijna was en dat het super goed ging maar ik geloofde er niets van. Ik wilde perse pijnbestrijding. Ze zei ik ga je nog 1 keer toucheren en dan beslissen we. Ik bleek al volledige ontsluiting te hebben en mocht op het bed komen liggen.  Na slechts 10 min persen had ik om 3:40 eindelijk onze baby in mijn armen. 

Ik was zo gelukkig dat ik helemaal vergat te kijken naar het geslacht. Het bleek een jongetje van 3200 gram. Hij leek compleet gezond en wij waren in de wolken. Gelukkig wisten wij toen nog niet in wat voor achtbaan wij circa 1.5 jaar laten zouden komen...